Φράουλες και Αίμα από παλιά.

Τα γεγονότα στη Μανωλάδα δεν είναι ούτε μεμονωμένα, ούτε θα σταματήσουν εδώ είναι το peaκ που θα κρατήσει για λίγο καιρό ακόμα, αλλά παίρνοντας διαστάσεις και μακάρι να μην είμαστε μάντεις κακών, αλλά αυταπάτες δεν έχουμε.
Μπορεί τα θύματα να ήταν μετανάστες, αλλά μη νομίζετε πως ειδικά κάτι μεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού που ασχολούνται με την "επιχειρηματικότητα", μήπως είναι καλύτεροι η δεν έχει περάσει στο μυαλουδάκι τους έστω και για λίγο "αν μπορούσα να του παίξω θα το έκανα" και όχι μόνο σε μετανάστη!!!
Ο κοινωνικός φασισμός έχει γαλουχηθεί στην Ελληνική κοινωνία από την εποχή του Μένιου και του Βαγγέλα, την εποχή που ο μακαρίτης ο Κατσιφάρας έπινε τις σαμπάνιες του από τα γοβάκια της Ρίτας και ο Αυριανισμός και οι Ρεπόρτερς στην τότε ΕΡΤ1 γίνονταν το αφαν γκαντέ της ελληνικής κοινωνίας, τότε που το Κανάλι 29 έκανε "αντίσταση" με τη λασπολογία του κάθε Γερονικολού.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου και το δικό του ΠΑΣΟΚ με τους παρατρεχάμενους σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΒΕ, ΕΣΕΕ, είχαν σπείρει αυτά που βλέπουμε τώρα να θερίζονται. Ο ωχαδερφισμός και το πάρτα απ' το ταμείο μόλις γυρίσει τη πλάτη ο εργοδότης, σε κλέβει κλέφτον αρκεί να μην απεργήσεις και διεκδικήσεις αυτό που σου ανήκει, αν σε δει βρείτε τα και δούλεψε τσάμπα, ενώ οι σκληρότεροι εργοδότες δοκίμαζαν τις σημερινές εργασιακές σχέσεις στις επιχειρήσεις γαλέρες.

Ο κοινωνικός φασισμός δεν έχει προεκτάσεις μόνο στα μαύρα σκοτάδια της Χρυσής Αυγής και του Παπαδαριού, εκφράζεται με στεντόρεια φωνή και από το λοιπό τάχα μου δήθεν "αντιμνημονιακό μπλοκ" που ηγούνται ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝΕΛ και κάτι πολιτικά θρασίμια απόγονοι της πολιτικής του Ανδρέα Παπανδρέου, είναι συνέχεια του κοινωνικού αυτοματισμού στα λιμάνια στα μπλόκα των αγροτών και σε κάθε απεργία που οι τότε αγανακτισμένοι τα έβαζαν με τους απεργούς.

Είναι αποτέλεσμα των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών στην περιοχή, που απ΄ ότι φαίνεται όσο εύθραυστος είναι, άλλο τόσο δυνατός δείχνει στην έκφραση του.

Αυτό το ΠΑΣΟΚ καλλιέργησε κάτι εργοδότες σαν αυτούς της Μανωλάδας που δεκαετίες στα μαγαζάκια τους δεν πλήρωναν και τρομοκρατούσαν τους εργάτες ανεξαρτήτως εθνικότητας.

Αυτή όμως είναι μόνο μια πλευρά της κλασσικής σοσιαλδημοκρατίας στη σχέση που διαχρονικά είχε με τον φασισμό και την ανόρθωση του εθνικοσοσιαλισμού λίγο αργότερα στη Γερμανία που σίγουρα τέτοιο κίνδυνο δεν έχουμε αυτή την εποχή ούτε και καμία ανάγκη αντιφασιστικού μετώπου.

Αυτό που ζούμε σήμερα έχει τρία χαρακτηριστικά α) την εξομοίωση των λεγόμενων άκρων, β) τη δημιουργία ενός μπαμπούλα για τους εργάτες να καθίσουν φρόνιμα και γ) το φρεσκάρισμα του αστικού πολιτικού προσωπικού και τη δικαιοδοσία του να επέμβει για να μας "σώσει" από τα λεγόμενα άκρα, αυτή είναι και η πολιτική της ΕΕ σήμερα.
Ο Λένιν ήδη από την δεκαετία του 1910 μιλούσε για την δεξιά παρέκκλιση της σοσιαλδημοκρατίας στο σοσιαλσοβινισμό με το κοσμοπολίτικο σύνθημα της υπεράσπισης του ιμπεριαλιστικού ρόλου της αστικής πατρίδας που δένει με την υπεράσπιση των μεγαλοκαλλιεργητών τύπου Μανωλάδας που εξάγουν ελληνικά προϊόντα.

Η σοσιαλδημοκρατία και ο φασισμός πάνε χέρι-χέρι, να θυμίσουμε το ρόλο του Φ. Μιτεράν στον Β’Παγκόσμιο πόλεμο (μέλος της χιτλερικής νεολαίας στην κατοχική κυβέρνηση του Βισύ στη Ν. Γαλία), το ρόλο των Γερμανικών σοσιαλδημοκρατικών συνδικάτων πριν τον Β’Παγκόσμιο πόλεμο(τα περισσότερα βοήθησαν στην άνοδο του Χίτλερ από το 1922-1936), το ρόλο των Βενιζελικών και των λοιπών κεντρογενών στη Ελλάδα που βοήθησαν στην άνοδο του Μεταξά, των Γάλλων “σοσιαλιστών” του Λαϊκού Μετώπου που ηγούνταν ο Νταλαντιέ, (ήταν αυτοί που εξόπλιζαν στον Ισπανικό εμφύλιο και τον Φράνκο), αργότερα το Χίτλερ(πρώην Αυστριακός σοσιαλδημοκράτης και αυτός με καλλιτεχνική φύση) και τη ναζιστική Γερμανία ούτως ώστε να εισβάλει στην ΕΣΣΔ να τη νικήσει και μετά αποδυναμωμένη να τη νικήσουν οι λοιπές Ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, υπάρχει και σοβαρή ιδεολογική ταύτιση ανάμεσα στο Φασισμό και τη Σοσιαλδημοκρατία και αυτή αποτυπώνεται κυρίαρχα, στον ταξικό προσδιορισμό της κοινωνίας που είναι ολόιδιος
Όπως έγραφε ο Μουσολίνι “εμείς οι φασίστες αποδεχόμαστε ως επαναστατική και ταυτόχρονα δημοκρατική τάξη μόνο τη μεσαία που δεν είναι στρώμα όπως λένε οι κομμουνιστές, εχθροί μας είναι τόσο οι αστοί, όσο και οι εργάτες που πολεμούν εξίσου τα συμφέροντα μας, αλλά αν είναι να διαλέξουμε ανάμεσα στους δύο, θα συμμαχήσουμε με τους αστούς και μάλιστα με αυτούς που έχουν και αριστοκρατική καταγωγή”, τα ίδια ακριβώς αλλά κάπως παραλλαγμένα έλεγε και ο Μπέρνσταϊν(που ως σύμμαχο διάλεγε και τους δυο), άσχετα πως ο ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας μετά τον Β’Παγκ.πόλεμο άλλαξε για τον φόβο των Ιουδαίων.

Η Χ.Α και τα λοιπά κατάλοιπα της ιστορίας είναι δημιούργημα της σοσιαλδημοκρατίας του Ανδρέα που έχει οπαδούς όχι μόνο εκεί αλλά και στον "αριστερό" ΣΥΡΙΖΑ.
Και μην ακούτε το παραμυθάκι ότι λόγω κρίσης ανεβαίνουν τέτοιου είδους φαινόμενα εξάλλου η Χ.Α εδώ και σχεδόν τριάντα χρόνια κάνει αυτή τη δουλειά απλά σε περιόδους κρίσης και προσπάθειας ανόδου του εργατικού ταξικού κινήματος, ανασύρονται, φορώντας τους τη λαϊκή προβιά, προκειμένου να ανακόψουν την ταξική συνειδητοποίηση των μαζών και να τσακίσουν κάθε οργανωμένη αντίσταση. Να θυμίσουμε επίσης ότι ο ναζιστής Γκεργκ Χαϊντερ, έγινε καγκελάριος της Αυστρίας το 1996 των "παχέων αγελάδων", όπως και στην Ολλανδία του 2006-2008, στην Ιταλία του Τζιανφράνκο Φίνι από το 1994, το Ζαν Μαρί Λεπέν κοκ που αναδείχνουν ότι ο κοινωνικός μικροαστικός φασισμός είναι Ευρωπαϊκό φαινόμενο και γι αυτό η Δυτική Ευρώπη δεν έχει να δώσει τίποτα από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης και μετά, γιατί είναι η ΕΕ των μονοπωλίων με ιδιοσυγκρασία αριστοκρατικών χαρακτηριστικών εμφυτευμένα στα μικροαστικά τμήματα των κοινωνιών.

Θαυμάστε την εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, να τη χαίρονται τα παλικάρια, απ' ότι φαίνεται η "αντιμνημονιακή σύμμαχία" με τον Καμένο και τους Ροντούληδες που πάνε μαζί του "ανθίζει" γοργά, βγάζει καρπούς και πιάνει τόπο, όχι παίζουμε.