Η Κύπρος χωρίστηκε στα δύο με τη συμβολή της Χούντας. Μιας θράκας "υπερπατριωτών" που τόσο η Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου(και νονού του Γ. Παπαδόπουλου), όσο και η ΕΡΕ(Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις), όσο και το ανέκαθεν Βρετανόφιλο Παλάτι γαλούχησαν, κάνοντας τα στραβά μάτια.
Η στρατιωτική δικτατορία που σαν σήμερα το 1967 ανέλαβε τα ηνία της χώρας, διέλυσε το σύμπαν, όργωσε και έσπειρε την πρώτη, οριστική και αμετάκλητη καπιταλιστική ανάπτυξη της χώρας "με το μαστίγιο", υπό το άγρυπνο βλέμμα των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ* που κανόνιζαν τα πάντα στην εκτέλεση του, βάζοντας τη χώρα στο γύψο για εφτά συνεχόμενα χρόνια.
Όταν οι τελευταίες* κατάλαβαν από τα στοιχεία που είχαν συγκεντρώσει, ότι ο σταθμάρχης τους Γ. Παπαδόπουλος θα έχανε τον έλεγχο, (με αποτέλεσμα να μην πάρουν αυτό που ήθελαν), τον αντικατέστησαν με ένα νέο "πραξικόπημα" στις 15/7/1974. Επικεφαλής ήταν Δ. Ιωαννίδης(ένα πραγματικό κτήνος της ΕΑΤ ΕΣΑ), όπου διαμέσου αυτού η Κύπρος στο πιο ζωτικό της κομμάτι το ΒΑ, βρίσκεται υπό κατοχή ακόμα και σήμερα.
Για να πραγματοποιηθεί η δικτατορία του 1967 εργάζονταν ένα κονκλάβιο Ανωτέρων και Ανωτάτων Αξιωματικών,που πυρήνας του ήταν ο ΙΔΕΑ(Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών), όπου και την 31η του Μάη του 1951, είχε αποπειραθεί να αναλάβει την εξουσία δια των όπλων, μετά την "παραίτηση" του ιδεολογικού του αρχηγού από την Πρωθυπουργία του "στρατάρχη" Αλέξανδρου Παπάγου.
Να θυμίσουμε εδώ πέρα ότι οι σχέσεις Παλατιού και ΙΔΕΑ, ήταν αγαστές, παρά τις τρομακτικές αντιθέσεις που είχαν μιας και το Παλάτι ήταν ανέκαθεν Βρετανόφιλο και υπάκουο στις εντολές - "διαταγές" του Λονδίνου, ενώ ο ΙΔΕΑ(παρότι βρετανόφιλος στα μυαλά, στην πράξη ήταν ο κύριος εκφραστής των συμφερόντων των ΗΠΑ).
Να θυμίσουμε σε πρώτη φάση ότι ο ΙΔΕΑ προέκυψε ακροδεξιός, αλλά ήταν ένα Κεντρογενές Μόρφωμα της μετεξέλιξης της οργάνωσης "Χ" του ιδεολογικού γόνου του Γεωργίου Παπανδρέου, Γεωργίου Γρίβα(αυτού του κτήνους που με την ΕΟΚΑ Β' ξεπούλησε την Κύπρο).
Να θυμίσουμε σε δεύτερη φάση, ότι η η κόντρα Βρετανίας - ΗΠΑ, και Γαλλίας - ΗΠΑ αναπτύχθηκε με το "πραξικόπημα" του 1956 που ηγήθηκε ο Γκαμάλ Άμπντελ Νάσερ. Όποια αλλαγή στην περιοχή και ειδικά του καθεστώτος που διέπει τη διώρυγα του Σουέζ, αλλάζει το χάρτη σε όλη την ΝΑ Μεσόγειο και εκεί οι Γάλλοι ήταν χαμένοι, καθώς επίσης με τη δημιουργία της Ηνωμένης Αραβικής Δημοκρατίας(Αίγυπτος Συρία με το Λίβανο και τη Ιορδανία να είναι δορυφόροι και φίλα προσκείμενοι), όλα αυτά μέχρι το 1961, μετά ήρθε και ο πόλεμος με το Ισραήλ, ο λεγόμενος "πόλεμος των έξι ημερών" το Μάη του 1967.
Εκείνη η περίοδος, είναι η πιο σκοτεινή της νέο Ελληνικής Ιστορίας, όπου η μια Χούντα τύπου μπανανίας, διαδέχονταν(η προσπαθώντας να διαδεχθεί την άλλη).
Τέλος: Να θυμίσουμε ότι η Κύπρος χωρίστηκε απ΄την Χούντα που είχε και στην Κύπρο τα δικά της παιδιά όπως ο Γ. Γρίβας(ο δάσκαλος του συνεργάτη των Γερμανών επί Κατοχής στην Αχαΐα Γεωργίου Παπαδόπουλου, σφόδρα βρετανόφιλου στην πορεία και σταθμάρχη των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών στην επόμενη φάση), για να έχουν πάτημα οι τότε φίλα προσκείμενες στην Τουρκία του Ετζεβίτ ΗΠΑ, και να στοχεύουν τον προαιώνιο άσπονδο "φίλο", αλλά και εν δυνάμει αντίπαλο Βρετανία και κυρίως τις βάσεις της και την επιρροή της στη μεγαλόνησο.
Συμπέρασμα: Σε κάθε φάση που ο καπιταλισμός αναδιαρθρώνεται αναζητά τρόπους στήριξης της επιβολής του και σε κάθε φάση που γιγαντώνονται οι καπιταλιστικές αντιθέσεις στην περιοχή, ο αντικομμουνισμός είναι το δηλητήριο που χτυπάει στο χαμηλό υπογάστριο των κοινωνικών αναγκαιοτήτων με αποτέλεσμα να έχουμε τέτοιου είδους φαινόμενα. Ειδικά τώρα που η καπιταλιστική κρίση δεν έχει ακόμα ξεπεραστεί. Να σημειώσουμε εδώ πέρα, ότι επέρχεται και μια άλλη και που φυσικά θα γίνει σύντομα αισθητή. Ότι στην περιοχή και με όχημα τις αλλαγές στο ιδιοκτησιακό καθεστώς της διώρυγας του Σουέζ, παίζει ολόκληρη η ΝΑ Μεσόγειος να έχει θέμα κι ελπίζουμε να διαψευσθούμε.
