Τα παιδιά του Γκόρμπυ 2ο μέρος....

"Εμείς τα κουμάντα κι εσείς τα αξιώματα"...

Ο δάσκαλος του αντιπροέδρου

Η λογική που λέει "εμείς το κουμάντο κι εσείς τα αξιώματα", είναι η επιτομή του Γκρορμπατσοφισμού, δηλαδή της πιο ευέλικτης και της ανώτατης μορφής οπορτουνισμού που κυριαρχεί από το 1988 μέχρι και σήμερα, παντού έχοντας στο τιμόνι τους πρώην κομμουνιστές, και όπως λένε οι παλαίμαχοι κομμουνιστές, “μακρυά, από παλιά πουτάνα και πρώην κομμουνιστή”. Πραγματοποιείται παντού, σχεδόν σε ολόκληρη την υφήλιο, σε όλο το φάσμα του εποικοδομήματος, και σε όλη τη σφαίρα της κοινωνικής οργάνωσης. Από τις κυβερνήσεις, μέχρι τη δικαιοσύνη, την μαζική ενημέρωση, τον αθλητισμό, την τέχνη και τον πολιτισμό. Από τις περιφέρειες, τους δήμους και τα επιμελητήρια, μέχρι τις μαζικές οργανώσεις, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις όλων των βαθμίδων, τα λεγόμενα κατ΄ αυτούς "κοινωνικά κινήματα", τις ΜΚΟ, το στρατό και την αστυνομία, παντού κάνουν κουμάντο για να έχουν έτοιμες τις τρικλοποδιές στα μονοπώλια που αυτά εκφράζουν, αλλά θέλουν και να συναποφασίζουν όταν δουν ότι δεν παίζουν μπάλα. Ακόμα και σε πολιτικά κόμματα που δεν δηλώνουν και δεν είναι κομμουνιστικά, ανήκουν σε όλη τη πολιτική γεωγραφία, δηλαδή είναι από αριστερά μέχρι ακροδεξιά, κυρίως είναι μικροαστικά, μεσοαστικά και φυσικά αστικά, αλλά με ένα αταξικό αέρα ταξικής συνεργασίας και ομοψυχίας, πότε εθνικής, πότε περιφερειακής και πότε δημοτικής, περιφερειακής κοκ. Τα μονοπώλια, και οι κατά τόπους αστοί γνωρίζουν ότι τα οπορτουνιστικά ρεύματα, θέλουν να τους εμποδίζουν για να συναποφασίζουν μαζί, ωστόσο προκειμένου να τα χάσουν όλα, το να θυσιάσουν μερικά ακόμα και όχι ανώδυνα δεν είναι είναι πρόβλημα, και είμαστε σε τέτοια εποχή. Το σύνθημα, τσιτάτο και κυρίαρχη λογική του οπορτουνισμού “εμείς το κουμάντο και εσείς τα αξιώματα”, δεν είναι απλά μέσα στο παιχνίδι του που θα πάει εκ των πραγμάτων πολύ μακρυά τη βαλίτσα του, με πολιτικά αγοραία χαρακτηριστικά, και η με το στανιό συνεργασία με τον οποιοδήποτε, κάνουν τα πράγματα πολύ επικίνδυνα, μιας και αυτού του είδους τα παιχνίδια γεννούν πολύ επικίνδυνες λογικές, δημιουργικές ασάφειες και (αν)“έντιμους” συμβιβασμούς.



"Αξιοποιούμε ότι και όσο μπορούμε, ακόμα και τις αντιθέσεις τους"....

Δείξε τους φίλους σου να σου πω πόσο ΠΦΑ είσαι

Η οπορτουνιστική λογική λέει ότι το πολιτικό εποικοδόμημα μπορεί να μην καθορίζει εξολοκλήρου τις σχέσεις και τον τρόπο παραγωγής, ωστόσο όμως τις και τον εξανθρωπίζει και φυσικά συνενώνει όλο το φάσμα του πολιτικού προσωπικού σε μία γροθιά που μετά τη συνθήκη του Μάαστριχ φαίνεται ότι δεν είναι ούτε αυτό, αλλά κάτι λιγότερο. Ακόμα και οι αστοί πολιτικοί αντίπαλοι και ανταγωνιστές(ως παραπαίον πολιτικό προσωπικό πια), όχι μόνο σε περιόδους αναδιαρθρώσεων και μεγάλων οικονομικών κρίσεων, έχουν προκρίνει τους οπορτουνιστές ως εκφραστές της πολιτικής έναντι της οικονομίας, που προκύπτουν πάνω στις αντιθέσεις που έχει η βάση με το εποικοδόμημα. Για τους πάσης φύσεως οπορτουνιστές, ναι μεν η οικονομία κάνει κουμάντο, αλλά υπάρχει και η κοινωνία(αταξική αναφορά στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής), που παίζει και αυτή το ρόλο της, και φυσικά η κυβέρνηση και το κράτος τους θα βάζει τις τρικλοποδιές του όπου μπορεί για να αποκτήσει και μερίδιο στην πίτα της παραγωγής, και να διαιωνίζει δια του κομμουνιστικού κινδύνου την κυβερνητική της εξουσία, δια της διαπραγμάτευσης και δια του αστικού πολιτικού συστήματος. Φυσικά υπάρχουν και οπορτουνιστές που θεωρούν ότι θα γίνουν μικρόβιο που θα μολύνει ολόκληρο το καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής όχι μόνο δεν είναι αφελής αλλά και ανορθόδοξη γιατί βαδίζει ανάποδα, είναι δυνατόν να μολύνεις τη λογική της κερδοφορίας με τη λογική της κοινωνικής παραγωγής και μάλιστα με όρους κερδοφορίας; Το πιθανότερο είναι να γίνεις και εσύ μονεταριστής που στην πορεία θα αποζητάς το χαμηλό πληθωρισμό και το μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους. Όταν έλεγε το ίσως μεγαλύτερο κεφάλι που έχει εμφανιστεί στο πολιτικό σκηνικό η Αλέκα, ότι ο οπορτουνισμός με τη σοσιαλδημοκρατία αποτελούν μείγμα διαχείρισης και την τελευταία γραμμή άμυνας του κεφαλαίου, πόσοι την άκουγαν; Σε όλη την Ευρώπη υψώνεται ένα τείχος σοσιαλδημοκρατικής και οπορτουνιστικής(δεξιάς και αριστερής) συγχορδίας κατά την οποία ανατροφοδοτείται το σύστημα χωρίς καμία ενοχή, παντού σε όλη την ΕΕ, πλην της Γερμανίας(απ' την Φραγκφούρτη)και πάνω, η σοσιαλδημοκρατία σε συνδυασμό με τον οπορτουνισμό παίζει και θα συνεχίσει να παίζει μπάλα, ανεξάρτητα αν είναι η όχι κυβέρνηση. Η πολιτική του μαστιγίου θα αντικατασταθεί με αυτή του καρότου, συνεχίζοντας την ίδια πολιτική λιτότητας, είτε με επεκτατικά, είτε με περιοριστικά μέτρα. Η κοροϊδία θα πηγαίνει σύννεφο μαζί με κάτι άλλο που για λόγους ταξικούς δέρνει τα μικροαστικά στρώματα και το ελάχιστο μέσα από ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, θα φαντάζει το μέγιστο, στα μάτια μιας κοινωνίας όπου οι εργάτες θα αποτελούν το νο 1 εχθρό της, τουλάχιστον σε όσους δεν μπουν σε διαχειριστικά και εμπορευματικά πακέτα και πρότυπα τα οποία θα μάθουν να τα προωθούν.

Μικροαστοί vs Εργάτες

Ζούμε το θέατρο του παραλόγου

Στην Ελλάδα συνειδητά και απ΄ τις αρχές της δεκαετίας του 1980 το ΠΑΣΟΚ(ιδιότυπο σοσιαλιστικό κόμμα τότε) κήρυττε τον πόλεμο στην εργατική τάξη με την αποθέωση του μικροαστικού τρόπου σκέψης, αλλά και των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην τότε ΕΟΚ και την χώρα μας που ήταν περήφανο μέλος της. Δεν ήταν μόνο το κλείσιμο των εργοστασίων σε Αθήνα, Πειραιά, Πέραμα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο, Βόλο, Καβάλα, Καλαμάτα, Αγρίνιο, Λαμία, Χαλκίδα, Σύρο και Νάουσα και η μεταφορά τους σε “φορολογικούς παραδείσους”, με δωρεάν εργατικό δυναμικό, κάνοντας το ΣΕΒ να τρίβει τα χέρια του απ' την κερδοφορία, αλλά και την μετατροπή των ίδιων των εργατών σε εργολάβους, σε καίριους τομείς για την εργατική τάξη όπως οι Οικοδόμοι. Οι βιομήχανοι, εφοπλιστές, τραπεζίτες και τα νέα τζάκια για να μη χάσουν την πρωτοκαθεδρία τους στη χώρα με τα κόμματα τους από το 1975 και μετά έχουν φτιάξει ένα “θολό” φορολογικό τοπίο που όποιο μονοπώλιο έρχονταν εδώ, θα έπρεπε να βρίσκει εγχώριο αστό για αντιπρόσωπο και πλην της ΝΔ του Γ. Ράλλη, και του Κ. Μητσοτάκη, του ΠΑΣΟΚ του Κ. Σημίτη σε πρώτη φάση και η προηγούμενες συκυβέρνησεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (μόνες τους η με το ΛΑΟΣ αρχικά και τη ΔΗΜΑΡ μετέπειτα), σε δεύτερη πήγαν να σπάσουν τη λογική αυτή προς όφελος των νέων από το 1990 εργοληπτικών τζακιών και κυρίως Γαλλογερμανικών μονοπωλίων στην περιοχή. Το μίσος για τους εργάτες με πρωτομάστορες κάτι εναλλακτικούς καλλιτέχνες όπως ο κ. Πανούσης και διάφοροι άλλοι συντονισμένα μιλούσαν για “ξενέρωτους προλεταρίους” κλπ. Φυσικά και οι άλλες “μικροαστικής μήτρας” αστικές κυβερνήσεις έφτιαχναν επενδυτικά συμβόλαια που ότι δεν γίνονταν αρχικά με τη συνδρομή του κράτους, πότε με θαλασσοδάνεια και πότε με κάτι περίεργες δωρεές στα μονοπώλια με εργασιακές σχέσεις γαλέρας. Με τη χώρα να είναι ένα κέντρο διερχομένων επενδύσεων και με τα συνδικάτα να έχουν είτε διαλύσει, είτε χειραγωγηθεί με συμμετοχή στα ΔΣ και στη μετοχική σύνθεση των επενδυτών, φτάσαμε στο επιθυμητό και τη νέα συγκυβέρνηση και για την πρώην από θέση αντιπολίτευσης μαζί με το Ποτάμι, στο επικίνδυνο και αποπροσανατολιστικό, εργάτες εναντίων εργατών, εργάτες εναντίων μικροαστών και μικροαστοί εναντίων εργατών να παίρνει φωτιά και όχι μόνο στις Σκουριές, όπου το ζήτημα οικολογικοποιείται και κινηματοποιείται αταξικά... Οι Σκουριές ήταν μόνο η αρχή και καταλαβαίνει κανείς γιατί καλλιεργείται μεθοδευμένα ο αντικομμουνισμός εδώ και πολλά χρόνια, απ΄ τα ίδια καθοδηγητικά κέντρα που χρηματίζουν ιδεολογικοπολιτικά και τους κάθε λογής Σπίνους, Χίους και Φίληδες, με όρους, προϋποθέσεις Ράδιου Αθήνα του σταθμού της Αυριανής(όσοι και όσες το θυμάστε) μαζί με το Κανάλι 29!!!

Μέρος των λεγόμενωνακτιβιστών των Σκουριών που “υιοθετούντις απόψεις του βιβλίου του Γάλλου"ακτιβιστή" Αντρέ Γκόρτζ με τοντίτλο "Αντίο προλεταριάτο" και πουκυκλοφόρησε το 1980. Με λίγα λόγια αναμασούνότι "η εργατική τάξη δεν είναι καιδεν μπορεί να λειτουργήσει ως σύνολοαλλά ως αυτόνομες και ξεχωριστέςοντότητες" και "η εξουσία δεν μπορείνα κατακτηθεί παρά μόνο από μια τάξηπου είναι κυρίαρχη". Αναμασούν τηναντιεπιστημονική ρητορική της βλακείαςκαι την συνθηματολογία των γκράφιτι,που είναι ναι μεν οξυδερκής αλλάταυτόχρονα τόσο ρηχή μιας μιας καιδιατείνει σοφιστικού τύπου συμπεράσματατα οποία δεν απορρέουν από καμίακοινωνική, ταξική και ιστορικήπραγματικότητα και είναι 100% υποκειμενικόςιδεαλισμός. Φυσικά οι θέσεις του ΑντρέΓκόρτζ δεν εμφανίστηκαν από μόνες τους,παρόμοιες θέσεις αναπτύχθηκαν και απότους Α. Νέγκρι και Φ. Γκουατταρί πουπρώτο παρουσίασαν το "νέο επαναστατικόυποκείμενο" που κατ΄αυτούς θα είναιη νεολαία, οι γυναίκες και το λούμπενπρολεταριάτο στη μπροσούρα "Οι νέοιχώροι της ελευθερίας". Παράλληλα μεαυτούς δούλευε και η σχολή της Φρανκφούρτηςγνωστή με το επίθετο "praxis" (ΧέμπερτΜαρκούζε - Μαξ Χόρκχαϊμερ), όπου το νέοεπαναστατικό υποκείμενο ήταν κάπουανάμεσα σε όλα τα παραπάνω, ενώ προσπαθούσενα διαστρεβλώσει τον Μαρξισμό, συνενώνονταςτον με θεωρίες όπως η φροϋδική και ονεοθετικισμός, οδηγώντας τον Μαρξισμόκατευθείαν στον βολονταρισμό και στονυποκειμενικό ιδεαλισμό.Όλοι μαζί καιαυτοί και οι αριστεριστές και οι οιαναρχικοί αρνούνται με επιμονή τηνδικτατορία του προλεταριάτου και τηνεργατοαγροτική συμμαχία, όπως αρνούνταιτην λενινιστική αρχή για τις τάξεις:

(α."τη θέση που κατέχουν σ' ένα ιστορικά καθορισμένο σύστημα κοινωνικής παραγωγής",

 β. "τη σχέσητους με τα μέσα παραγωγής", γ."το ρόλο τους στην κοινωνική οργάνωσητης εργασίας", δ. "πωςιδιοποιούνται τη μερίδα του κοινωνικούπλούτου", ε."ποιο είναιτο μέγεθος της μερίδας του κοινωνικούπλούτου".) καθορίζοντας τες απότο μέγεθος της φορολογικής τους δήλωσης,στο αν έχουν πισίνες, κινητά, ακίνητακαι σταθερή εργασία, αν φορούν κοστούμιμε γραβάτα, η είναι του alternativo style.Όλααυτά τα μικροαστικά και απολιτίκ στοιχείαπροβοκάρουν συνειδητά το μαζικό λαϊκόκίνημα αναπτύσσοντας πότε πρωτόγονοκαι πότε επιστημονικοφανήαντικομμουνισμό.Χτυπούν κατευθείανστην καρδιά των μικρομεσαίων στρωμάτωνπου λόγω της μικρής ιδιοκτησίας πουέχουν και του φόβου τους να μην τηνχάσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία,την ησυχία και τις παραδοσιακές η μησυνήθειες τους. Τα διαμορφώνουν έτσιγια να αποδέχονται την εύπεπτησυνθηματολογία και τον καιροσκοπισμόόλων των παραπάνω "ιδεολογικώνσχημάτων" γιατί η σκέψη τους δεναπαιτεί κάποια δυσκολία, ούτε κηρύττειτην οποιαδήποτε σύγκρουση με τομονοπωλιακό καπιταλισμό, αλλά με τιςεξουσίες η τα παρασκήνια γενικά καιαόριστα.Συνήθως ο αντικομμουνιστήςπου μονίμως στηρίζεται στο ψέμα αναπτύσσειτη λογική του παραλόγου, τη σκέψη τηςμη σκέψης, κάνει σημαία του την παραϊστορίασε σχέση με την ιστορία, ενώ οι ιστορίεςσυνωμοσίας είναι το δόγμα του.”

Αξιοποιώντας την εξαθλίωση και τη κάθε λογής βια για να ρίξουν τον πήχη

Και με τον ΟΑΣΑ και με τους BRICS και με την ΕΕ...

Οι 700 τις Λαμπεντούζα και οι συνεχόμενοι πνιγμοί ανοιχτά του Αιγαίου, το στοίβαγμα των μεταναστών στα Δωδεκάνησα και η απάνθρωπη τροπή που έχει πάρει το θέμα, καλλιεργούν στις μικροαστικές συνειδήσεις ρήγματα που η έτσι η αλλιώς θα τα αξιοποιήσει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αλλά και όλες οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις του Μεσογειακού μπλοκ, ούτως ώστε να περάσουν από την “λανθάνουσα μορφή πάσης φύσεως ρατσισμού”, σε μια κοινωνική συμπόνια με όλα τα συναφή, δηλαδή σε έναν “λανθάνουσας μορφή ανθρωπισμό”.

Όλα συνηγορούν στο γεγονός ότι η κυβερνητική εξουσία μαζί με τα εγχώρια μονοπώλια σε κάθε μεσογειακή χώρα θα νομιμοποιήσουν τους εξαθλιωμένους, που αυτά δημιούργησαν ως μοχλό παραπέρα συμπίεσης των μισθών προς τα κάτω.

Δεν είναι μόνο τα φρέσκα, ήταν και αυτά που ζήσαμε στο τέλος του Φλεβάρη που η δολοφονία ενός παιδιού έγινε πρώτο θέμα στο πανελλήνιο, ενώ όλοι γνώριζαν και αδιαφορούσαν, μέχρι που το χρησιμοποίησαν. Δεν υπήρχε και δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τη δολοφονία του παιδιού, αλλά και για τους ανασκολοπισμούς του εργάτη μετανάστη από την Αίγυπτο.

Ας μείνουμε στην πρώτη κτηνωδία, που μπορεί κάποιοι Κρήτες φοιτητές της σχολής την έφεραν εις πέρας, διαγράφοντας ένα ακόμη μύθο που ήταν πραγματικότητα στο στρατό, ότι οι Κρήτες ανεξάρτητα σειράς, και περιοχής είχαν πάντα μεταξύ τους αλληλεγγύη, κάποτε όμως αυτά στην δεκαετία του 1990 πχ.

Τότε δεν είχε γίνει ακόμα μόδα "το 4Χ4 κι ο λύκος στην καρότσα", δεν την είχε πέσει το κράτος ανοιχτά στους χασισοκαλλιεργητές γιατί έπαιρναν μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους απ΄ το λαθρεμπόριο στην Ολλανδία και τα Χρυσαύγουλα δεν είχαν οργανώσεις ακόμα στα ορεσίβια χωρία!!!
Τότε δεν είχαμε σηκώσει το "τιμημένο" και δεν είχαμε δει τα μπούτια της Παπαρίζου(δεν λέμε για μας) με την κρητική λύρα να γίνονται νικητές στην Γιουροβίζιον και δεν πουλούσε "εθνική υπερηφάνεια" ο κάθε εθνικιστής τηλεβιβλιοπώλης της σειράς, ούτε οι πρόεδροι των 3 ΠΑΕ, ήταν εφοπλιστές δηλαδή εφ΄ όπλου ληστές(που λένε και οι ναυτικοί) σε αυτή τη φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης που ακόμα δεν είχε προκριθεί, όπου ο υπόκοσμος καθαγιάζεται μόνιμα και σταθερά από την δικαιοσύνη και το ΚΜΚ εν Ελλάδι.
Τέλος αν διαβάζει κανείς τις 3 πρώτες σε κυκλοφορία εφημερίδες & ταυτόχρονα πόρταλ αυτά στα σχόλια από μερίδα σχολιαστών, όχι γιατί θα πρέπει να κρατάει λεκάνη για τον εμετό αλλά να καταλάβει ότι το αυγό του φιδιού στην Ελληνική κοινωνία έχει γαλουχηθεί από την υποχώρηση του ΔΣΕ, στο Γράμμο και μετά, και τώρα που για το σύστημα τα πράγματα είναι σε στενωπό, όποιος δεν είναι αυτό που λανσάρουν οι αστοί που "ζορίζονται" και όποιος δεν επικροτεί τις πράξεις της είναι στο πυρ το εξώτερον.

Πρώτη Φορά Αριστερά και άλλα παραμύθια...

Θα τρίζουν τα κόκκαλα τους.....

Πρώτη Φορά Αριστερά κ. αντιπρόεδρε της κυβέρνησης που το μότο σας έχει ως εξής, "εμείς κάνουμε κουμάντο και εσείς έχετε τα αξιώματα", ακόμα και αν στο εσείς είναι όλη η ακροδεξιά και ο μικροαστικός φασισμός. Η αποθέωση του κοινωνικού διαλόγου και της κοινωνικής συναίνεσης, μαζί με την εθνική ομοψυχία αποτελούν μείγμα επικίνδυνου λαϊκισμού που τον είδαμε στις πλατείες των αγανακτισμένων και το 2012 και φέτος.

Ο λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ θα μας απασχολεί για πολλά χρόνια ακόμα, θα ενορχηστρώνεται απ΄ τους λεγόμενους διαφωνούντες που στο τέλος θα συμφωνούν, στον “καλό” και “κακό” ΣΥΡΙΖΑ, όπως το ΠΑΣΟΚ παλαιότερα, το καρότο και το μαστίγιο, την επερχόμενη, η μη επερχόμενη χρεοκοπία και άλλα τέτοια θεατρικά.
Θα πωλείται σε τιμή ευκαιρίας ο πατριωτισμός με παρανομαστή τον κοσμοπολιτισμό και η αξιοπρέπεια θα πατεντάρει κάθε “διαπραγμάτευση” εικονική και πραγματική από πλευράς συγκυβέρνησης, ενώ θα προάγεται πότε με ένα "έντιμο συμβιβασμό", (με ένα δημοψήφισμα, η με εκλογές που θα τις παίρνει πανηγυρικά και με μεγάλη διαφορά η Κουμουνδούρου και η παρέα της), και πότε με μια "δημιουργική ασάφεια".
Θα αναπτυχθεί ο παραπέρα αντικομμουνισμός κάθε λπγής και κοπής και θα ξεδιπλωθεί η εθνική ομοψυχία μετατρέποντας το ΣΥΡΙΖΑ από “αριστερό” σε άκρο-κέντρο, δεξιό-αριστερό κίνημα που θα καταπίνει από Καραμανλικούς, Παπανδρεϊκούς, πρώην ανανήψαντες και ακροδεξιούς, αρκεί να προτάσσουν το μεικτό κράτος καπιταλιστικής ανάπτυξης!!!
Τα εδώ παιδιά του Γκόρμπυ πήγαν στη Μόσχα, για να βρουν πεδίο συνεργασίας με τους Ρώσους καπιταλιστές που θέλουν μέρος του ΟΣΕ, ένα λιμάνι κυρίως της Θεσσαλονίκης(η της Καβάλας) και κάποια εργοστάσια στη Θράκη, καθώς και τα περάσματα απ΄ τα στενά των Δαρδανελίων(Ελλήσποντο), για την εμπορική, ενεργειακή κλπ διασύνδεση αυτών, της θάλασσας του Μαρμαρά(Βόσπορο), και της Μαύρης θάλασσας ως έξοδο σε κάποιο νέο εμπορευματικό σταθμό της Μεσογείου. 
Πούλησαν για μια φορά ακόμα εθνική ομοψυχία και ταξική ειρήνη και είχαν το θράσος να καταθέσουν στεφάνι στο μνημείου των άγνωστων στρατιωτών στη Μόσχα στό όνομα του “ολοκληρωτισμού” σαν καινοφανείς Χάνα Άρεντ και όχι στο όνομα της νίκης κατά του ναζισμού-φασισμού, κάνοντας τα κόκαλα τους να τρίζουν. Αυτή η απύθμενη θρασυδειλία και εθνική ομοψυχία είναι τόσο πολύ επικίνδυνη ειδικά όταν μας λέει ότι πραγματοποιείται ως πρώτη φορά και από την Αριστερά!!! 
Κάθε φράση των πρώην κυβερνώντων(ΝΔ-ΠΑΣΟΚ), και κάθε κριτική τους στους νέους ένοικους του Μαξίμου, είναι κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τις κολοτούμπες του ΣΥΡΙΖΑ και άλλη μια ποσοστιαία μονάδα υπέρ αυτού(του ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή), ακόμα και σε περίοδο χρεοκοπίας.
Πρώτη Φορά Αριστερά σημαίνει παίρνουν φόρα από Αριστερά και με φόρα καθίζουν αναπαυτικά στην Ακροδεξιά όχι αυτή του κ. Σαμαρά(την φίλα προσκείμενη στην ΕΕ, αλλά σε αυτή που ήταν από το 1967 και μετά μόνο φιλοαμερικάνικη, για να κάνουν ένα νέο σωτήριο για το σύστημα αστικό εκσυγχρονιμό.                                                                                                  
Τα χειρότερα έπονται για μια εξαετία τουλάχιστον με ΣΥΡΙΖΑ και Ακροδεξιούς βαστάζους μαζί[πότε με τους ΑΝΕΛ, πότε με κομμάτι απ΄ τα Χιπστεροειδή Ποτάμια και πότε με κομμάτι απ΄τα Νιπστεροειδή "καλά" Χρυσαύγουλα(τουλάχιστον όσα βγουν λόγω αμφιβολιών)], θα ζήσουμε λαμπρές μέρες αντικομμουνισμού, κατακερματισμού της εργατικής τάξης σε επίπεδο επικράτειας και φυσικά καθιέρωσης των ειδικών, περιφερειακών και δημοτικών οικονομικών ζωνών που θα επιβληθούν με το στανιό και με την αλλαγή νταβατζήδων, που θα βρουν την αφορμή για να ξαναγράψουν την ιστορία απ' την αρχή.
Οι νύχτες των κρυστάλλων είναι εδώ και θα έχουν στην ούγια τους ένα 45-47% του ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο στην Ελλάδα φυσικά αλλά σε όλη την Μεσόγειο και όταν λέμε ότι θα προχωρήσει η περιφερειοποίηση της ΕΕ που σχεδιάζεται για το 2021 με βάση τους κατά τόπους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, είτε με εκλογές, είτε με δημοψηφίσματα και ανεξαρτητοποιήσεις. Φυσικά ορισμένοι ακόμα και τώρα περί άλλων τυρβάζουν, την ώρα που μέχρι και το CDU στη Βαυαρία και στο Γερμανικό νότο πάει κόντρα και στη Μέρκελ και στο Σοϊμπλε, που κωλυσιεργούν τις ειδικές οικονομικές ζώνες εντός ΕΕ.