Αυτά τα "ευφυή"
πολιτικό-απολιτικ πλάσματα που λένε
και ξαναλένε για ανάλγητες πολιτικές
(εκ μέρους της τρόικας "εσωτερικής"
& "εξωτερικής"), διερωτήθηκαν
ποτέ εντίμως απέναντι στον ίδιο τους
τον εαυτό, πως αυτοί που οριοθετούν
αυτού του είδους τις πολιτικές είναι
εκ των πραγμάτων αναγκασμένοι(εφόσον
επιλέγουν αυτού του είδους το σύστημα) να τις ακολουθήσουν;
Δεν καταλαβαίνουν ότι από την ίδια τη
φύση αυτού του συστήματος πως δεν υπάρχει
σε αυτή τη φάση άλλη επιλογή, απ΄ το να
πάρουν αυτού του είδους τα μέτρα για να
αναπαραχθεί ξανά προσοδοφόρα κερδοφορία
στους μονοπωλιακούς ομίλους και στις
ΑΕ; Δεν είναι ούτε ανάλγητοι, ούτε
ανώμαλοι, ούτε "κακοί διαχειριστές",
ούτε καν λαμόγια, αυτά είναι για τους
ανόητους και τους προβοκάτορες.
Δεν ευσταθεί και δεν
υπάρχει πουθενά το ηλιθιοδέστατο σύνθημα
"οι άνθρωποι πάνω απ' τα κέρδη",
όπως δεν υπάρχει στάδιο ανάμεσα στο
σοσιαλισμό και τον καπιταλισμό, η με το
ένα θα είσαι η με το άλλο, η με την
κερδοφορία, η ενάντια σε αυτήν.
Οι ενδιάμεσες ανοησίες
και πειράματα τύπου Τσάβεζ οδηγούν ξανά
στην κερδοφορία και δεν αποτελούν λύση.
Η θα είσαι με τον κλέφτη η με το νοικοκύρη,
και με τους δυο δεν γίνεται.
Δεν υπάρχει, ούτε ολίγον
κλέφτης, ούτε ολίγον βιαστής, ούτε ολίγον
πόρνη, όλα τα άλλα είναι Περονισμός και
μάλιστα του χειρίστου είδους. Τα μεικτά
κράτη τελείωσαν σε Ευρώπη, β. Αφρική και
Ασία, γιατί η διάμετρος της πίτας έγινε
από τούρτα σε υποδιαίρεση νομίσματος
του Ευρώ και όσοι λένε πως θα σώσουν
τους αδύναμους κρίκους η λένε ψέμματα,
η είναι για τον πάγκο λόγω χαμηλού
πολιτικού και οικονομικού IQ.
Αν αποδέχεσαι το σύστημα
και τον τρόπο αυτής της παραγωγής (και
ειδικά σε αυτή τη φάση) δεν μπορείς να
ρυθμίσεις την κερδοφορία και να πεις
στο μονοπώλιο “μείωσε τα κέρδη” σου
έναντι του ανταγωνιστή σου, είναι σα να
του λες μην επενδύσεις στην έρευνα, μην
επενδύσεις σε νέες αγορές , “να μην
κερδοφορίσεις” δηλαδή και την ίδια
στιγμή,(όπως ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή ο Συνασπισμός
να έχει κάνει σημαία την ουσία της
συνθήκης του Μάαστριχ, δηλαδή την
ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, εμπορευμάτων,
υπηρεσιών και εργατικού δυναμικού).
Το να κρατικοποιείς
τις τράπεζες στον καπιταλισμό δεν είναι
κοινωνικοποίηση του πλούτου αλλά της
φτώχειας για να ξανατρέξει η κερδοφορία
και νομοτελειακά να τις δώσεις ξανά σε
αυτούς που στο σύστημα αυτό κατέχουν
την εξουσία και αυτό είναι το μεγάλο
κεφάλαιο δηλαδή οι κάτοχοι των μέσων
παραγωγής. Δεν είναι τυχαίο πως το ίδιο
σύνθημα(για τις τράπεζες) έχουν και ο
ΣΥΡΙΖΑ και η Χ. Αυγή και οι Αν. Έλληνες
και δεν πρόκειται για κανενός είδους
σοβιετικό μοντέλο, είναι ο ΚΜΚ όπως τον
όρισε ο Λένιν.
Εκτός του ότι οι ανάγκες
τις οικονομίας καθορίζουν την πολιτική
κάτι το οποίο το γνωρίζουν πολύ καλά οι
Τσιπραλέξηδες, οι Λαφαζάνηδες και οι
διάφοροι Μηλιοί, καλό θα ήταν να μην μας
εγκαλούν για δεξιές κριτικές κλπ
ανοησίες. Αν θέλουν να σπέρνουν αυταπάτες
δικαίωμα τους, όμως και εμάς δικαίωμα
μας να τους περνάμε γενναίες 14.
Επειδή διαζύγιο με τη
λογική δεν έχουμε πάρει και δεν πρόκειται,
τους λέμε πως αυτοί, οι διάφοροι
καλοθελητές, οι ΜΚΟ και τα κινήματα
τύπου πατάτας(με τη διακίνηση της
ζημιογόνας για το έδαφος πατάτας), η τα
άλλου τύπου “κινήματα”(αδρά χρηματοδοτημένα
από τα μονοπώλια και το κράτος), είναι
για την αλλαγή της χρήσης γης, της
κερδοφορίας και της νέου τύπου ανισόμετρης
ανάπτυξης.
Καλές οι αυταπάτες αλλά
η φιλανθρωπία δεν είναι αλληλεγγύη και
με κινήματα που χρηματοδοτούνται από
τους μονοπωλιακούς ομίλους δεν κάνεις
χαΐρι.
