Ότι θα αλλάξει η κοινωνία κάποια στιγμή θα αλλάξει, το πότε δεν είμαστε αστρολόγοι να σας το πούμε, εξάλλου δεν πιστεύουμε σε αυτού του είδους τις προβλέψεις που το ΠΑΣΟΚ στην δεκ του 1980 τις επέβαλε σε κάθε λαϊκό νοικοκυριό για να μην ξυπνήσει ποτέ.
Όλα θα αλλάξουν και το σύστημα θα αλλάξει και όλα θα γίνουν πιο καλά, ωστόσο αυτό απαιτεί αλλαγή στο τρόπο ανάπτυξης, αν θα είναι σοσιαλιστικού τύπου, η καπιταλιστικού.
Ανάπτυξη έχουμε και σήμερα ακόμα και σε περίοδο σκληρής καπιταλιστικής κρίσης, όπου κεφάλαια και παραγωγικές δυνάμεις είτε μπαίνουν στην διαδικασία της καταστροφής(το ποια κεφάλαια και ποιου ιμπεριαλιστή είναι το αναπάντητο προς το παρών ερώτημα) η εκτοπίζονται και καταστρέφονται παραγωγικές δυνάμεις μαζικά.
Το ερώτημα είναι ποιο δρόμο ανάπτυξης θέλουμε, των μονοπωλιακών ομίλων, η της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων της πόλης και του χωριού;
Για να γίνει το τελευταίο, πρέπει πρώτα απ' όλα να αλλάξουν οι συνειδήσεις, να αναπτυχθεί το κριτήριο της ταξικής πάλης, της ταξικής αλληλεγγύης με σκοπό την τελική σύγκρουση και αυτό κάνει το ΑΑΔΜΠ, από την πρώτη στιγμή που αποφασίστηκε η δημιουργία του. Νομοτελειακά θα οικοδομηθεί και η λαϊκή εξουσία και οικονομία, ωστόσο το λαϊκό κίνημα πρέπει να αποτινάξει από πάνω του, την λογική α)της ηττοπάθειας, β) του ωχαδερφισμού και της μοιρολατρίας, γ) της βλακείας και του ξερολισμού από τα ΜΜΕ και τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, δ)να αναπτύξει συνειδητά την έμπρακτη αλληλεγγύη (που είναι αγάπη για τον συνάνθρωπο στην τελική και το λέμε με όρους της κ. Κατίνας μπας και καταλάβει κανείς μουζίκος τίποτα), στους ταξικά κοινούς συμμάχους.
Αν δεν γίνουν αυτά στην συνείδηση του λαού, αυτός θα άγεται και θα φέρεται σαν σκουπίδι δεξιά και αριστερά ψάχνοντας ρουσφέτια, θα βγαίνει και αυτός και τα παιδιά του στη βίζιτα και θα εκφυλίζετε για 1 ευρώ για να μην πούμε για 1 δραχμή, γιατί είναι τέτοιο το σύστημα που μόνο κατουρημένες ποδιές όταν φιλάει κάποιος και όταν ο διπλανός του, είναι άρρωστος, φτωχός κακομοίρης χαίρεται και ας κάνει πως λυπάται.
Το μίσος αν δεν γίνει ταξικό και όχι με την έννοια του μίσους, αλλά λειτουργεί στη λογική του διαίρει και βασίλευε με τον κοινωνικό αυτοματισμό, πότε στους ταξιτζήδες, τους ναυτεργάτες, τους αγρότες κλπ, όπως αιώνες τώρα (εξαιρουμένης της εποχής του ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, και του ΔΣΕ), όχι μόνο δεν θα δει άσπρη μέρα, αλλά θα πεθαίνει μίζερος, κακομοίρης και θα χαίρεται που ο διπλανός του είναι σε χειρότερη μοίρα απ΄αυτόν ψελλίζοντας ότι όλα τα έκανα για τα παιδιά μου, την στιγμή που τα έχει φορτώσει δάνεια και πίκρες.
Μην περιμένετε εμείς να γίνουμε ρουσφετολόγοι αυτά θα τα βρείτε από αυτούς που σας κατακερματίζουν και σας λίωνουν.
Οι κομμουνιστές που όλοι μέρα τους βρίζετε και θέλετε να είναι δίπλα σας όταν σας σκίζουν το Γκρόβερ οι "έχοντες και κατέχοντες", έχουν έρθει πριν καν τους ζητήσετε, εξάλλου εκεί ήταν πάντα όμως αν δεν μάθετε από μόνοι σας να πάρετε την ζωή στα χέρια σας, και όταν λέμε μόνοι σας, δεν εννοούμε ατομικά, αλλά συλλογικά και ταξικά, τότε τίποτα καλό δεν θα ξημερώσει για σας και τα παιδιά σας.
Εμείς οι κομμουνιστές θέλουμε όλοι να πηγαίνουν μπροστά και αυτό καίει τους αυλικούς τις αστικής τάξης και των μονοπωλίων, γιατί το σύστημα που υπηρετούν, τους εμφύτευσε τον κοινωνικό αυτοματισμό.
Το ζήτημα είναι ότι αστοί και κολαούζοι κάνουν τη δουλειά τους, τα φτωχομεσαία στρώματα που φαντάζονται πισίνες και ελικόπτερα είναι το πρόβλημα. Αν δε θα διαφέρουν από τον γείτονα, τον συγγενή, τον φίλο και τον συνάδελφο είναι άρρωστοι, ψάχνουν για άλλοθι, γιατί έτσι είναι μαθημένοι. Έχει μεγάλη σημασία ότι μουρμουρίζουν ακατάπαυστα γιατί αποτελεί άλλοθι πρώτου βαθμού να κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια και να περιμένουν το μάνα εξ ουρανού. Είναι εύκολοι οι αφορισμοί τα ¨δυστυχώς δεν πάμε καλά" γιατί δεν απαιτούν κανένα αγώνα και κόπο.
Όσοι μουρμουρίζουν ότι τους φταίνε όλοι οι άλλοι και κυρίως οι μετανάστες, (που τους θέλουν άσχετα πως τους βρίζουν) το κάνουν γιατί αυτοί(οι άλλοι δηλαδή) είναι σε πιο δυσχερή θέση από αυτούς, ψάχνουν για άλλοθι που επιβεβαιώνουν την καθολική τους μιζέρια,ως τον απόλυτο ναρκισσισμό.
