Αύριο 3 του Σεπτέμβρη και τι θα ακούσουν πάλι τα αυτιά μας και θα δουν τα μάτια μας...."Σήμερα γιορτάζει όλη γη", θα παίζει η φιλαρμονική ορχήστρα του δήμου Αθηναίων και θα παιανίζει ο ήλιος ο πράσινος ο τροπαιοφόρος.
Χιλιάδες "αγανακτισμένοι" θα κατακλύσουν την πλατεία Συντάγματος και όλες τις πλατείες και θα μοιράζουν αφειδώς φάσκελα απ΄εδώ και απ΄ εκεί βρίζοντας και τους 300.
Τι δικαίωση για το σύστημα που το ΠΑΣΟΚ ως γνήσιος νονός τόσα χρόνια καλλιεργεί μαζί με την σοσιαλδημοκρατία σε ολόκληρη την υφήλιο το πως θα φτιάξουν τα πράγματα πάνω και μέσα σε ατομικιστικές λύσεις τύπου λαϊκού καπιταλισμού.
Φυσικά οι Κλίντον, οι Παπανδρέου, οι διάφοροι Γκονζάλες, οι Μιτεράν και Ντα λέμα , Μπλερ κλπ, στρογγυλοκάθισαν για να μας επιβάλουν τον καπιταλιστικό σοσιαλισμό, με όρους Σαιν Σιμόν, Φουριέ, Όουεν αλλά όχι ουτοπικά.
Αυτό που ήθελαν το έκαναν πραγματικότητα, δημιούργησαν μαζί με τους ευρωκομμουνιστές των Μπερλίνγκουερ, Μαρσέ και Καρίγιο τον τρίτο δρόμο για το σοσιαλισμό, εντός καπιταλισμού και αστικού κοινοβουλίου εκφυλίζοντας τη μαρξιστική θεωρία προτείνοντας τον ιστορικό συμβιβασμό και τον τρίτο δρόμο που υιοθέτησε και ο πρόσφατα θανόντας Λ. Κύρκος.
Οι Ευρωκομμουνιστές συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας, ήταν σφόδρα αντικομμουνιστές, πολέμιοι του Λένιν και του κόμματος νέου τύπου και αποτελούσαν τον συνεκτικό δεσμό με την σοσιαλδημοκρατία.
Τα χρόνια πέρασαν, τα λαϊκά κινήματα σε όλο τον κόσμο εκφυλίστικαν μέχρι που εξαφανίστηκαν σε πολλές χώρες γιατί όλοι οι παραπάνω επέβαλαν τα άμεσα αποτελέσματα ως πολιτική πρόταση καλλιεργώντας την ηττοπάθεια και τον συμβιβασμό με το καπιταλιστικό σύστημα.
Είναι αυτοί που ξεθεμελίωσαν και ξερίζωσαν τις λαϊκές ανάγκες στο επίπεδο της εργοδοσίας, μετέβαλαν τα συνδικάτα σε συνομιλητές με αυτήν, τα έκαναν συνοδοιπόρους και συνυπογράφοντες των πιο αντιδραστικών, εμετικών και αντεργατικών συνθηκών και έκαναν τον αντικομμουνισμό επίσημη ιδεολογία των χωρών τους.
Οι γενιές που γαλουχήθηκαν με το σοσιαλδημοκρατικό μότο "κλέψε αυτό που σε κλέβει", σήμερα είναι αφοπλισμένες και εντοιχισμένες στην αδράνεια, έχοντας στο λεκτικό τους στόχαστρο τους κομμουνιστές μπας και καλύψουν τις ενοχές τους.
Οι γενιές αυτές θα πάρουν μπροστά μονάχα όταν αλλάξει η εξουσία, αν το προλάβουν και αυτό, αλλά πάλι ως εκφυλισμένα από την μικροαστική συνείδηση και ιδεολογία τμήματα της κοινωνίας, θα την βλέπουν αταξικά γιατί έτσι διαπαιδαγωγήθηκαν.
Φυσικά μέχρι να φτάσουμε εκεί, θα τους έχουμε κάθε μέρα μπροστά μας με επιχειρήματα του τύπου "όλοι μαζί, όπως στην Πορτογαλία", του 2009 χωρίς να λάβουν υπόψιν την Πορτογαλία του 2011,όπου η λεγόμενη ενωμένη Αριστερά, από το 9%, έπεσε σχεδόν στο 3%.
Οι όροι που μιλούν είναι του "εδώ και τώρα" που πολύ εύστοχα ο κ. Βασ. Τριανταφυλλίδης το μετέτρεψε σε "εκεί και τότε"μας είναι ξένοι, ως κομμουνιστές πάντα διαλέγαμε τον δρόμο της αρετής όχι της κακίας από τον γνωστό μύθο, γιατί είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να φέρει αντικειμενικά αυτό που λέμε κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
