«Η επόμενη συμμαχία δεν θα είναι αυτή που νομίζεις…οι εξελίξεις ξεπερνούν τις συμμαχίες του χτες»
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θεωρούν ούτε τη Ρωσία ούτε την Κίνα εχθρό(μεγάλο μέρος των δεξαμενών σκέψης ακόμα και στην εποχή του Μακ Άρθυ, μπλόφαρε γνωρίζοντας πως άλλοι είναι αυτοί που επιβουλεύονται τα συμφέροντα των ΗΠΑ και όχι η ΕΣΣΔ και η ΛΔ της Κίνας.
Σήμερα εκδηλώνεται μια αντίστοιχη τάση που καταδείχνει υπεροχή στο εσωτερικό των ΗΠΑ, οι οποίες προσδοκούν κι επιδιώκουν την κυριαρχία στον Αρκτικό Κύκλο (και το Διάστημα), ενώ οι πραγματικοί τους αντίπαλοι ήταν, είναι και θα είναι το Ηνωμένο Βασίλειο, η μέχρι πρότινος σύμμαχος Γαλλία, η Ε.Ε., το Μεξικό — και ίσως το να δούμε μια συμμαχία ΗΠΑ–Κίνας–Ρωσίας, για να μην πούμε της ΕΣΣΔ v2, στο μέλλον να μην αποτελεί πραγματική έκπληξη, αλλά μια αντικειμενική τάση που θα πραγματοποιηθεί λόγω των αντικειμενικών συνθηκών.
Η επόμενη λοιπόν Συμμαχία, απ΄ότι φαίνεται να καλλιεργείται δεν θα είναι το NATO, η AUKUS, PESCO κλπ, αλλά η Triad: USA – China – Russia.
Και το πεδίο δεν θα είναι η ξεπερασμένη και άδεια από πρώτες ύλες Ευρώπη… αλλά μάλλον θα είναι η Αρκτική και το Διάστημα.
Ένα ανατρεπτικό σενάριο και κατ΄επέκτασιν ερμηνευτικό πλαίσιο , που ξεφεύγει από το κλασσικό mainstream narrative (δλδ το κυρίαρχο αφήγημα) της "Δύσης vs Ρωσία/Κίνα", και επιχειρεί να δει την παγκόσμια πολιτική μέσα από την οπτική και από το πρίσμα της:
α) ανταγωνιστικής συνεργασίας ,
β) της στρατηγικής αναδιάταξης και της επερχόμενης
γ) εποχής του διαστήματος και να μη μας κάνει εντύπωση, η αναδιάταξη της Σοβιετικής Ένωσης, μετά το τέλος της θητείας του Πούτιν, να ευνοεί αντικειμενικά τις ΗΠΑ.
Στην πραγματικότητα οι ΗΠΑ δεν θεωρούν ούτε τη Ρωσία, ούτε την Κίνα όχι μόνο εχθρό, αλλά ούτε καν πρόβλημα αυτή τη στιγμή, ειδικά μετά την πολιτική της αναδίπλωσης[δόγμα της Σχολή του Τζέφερσον (Jeffersonian) και της σχολής του Τζάκσον (Jacksonian)], για να μην πούμε εδώ και δεκαετίες, ότι από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης όταν το ζήτημα της "ειρηνικής συνύπαρξης" των δύο συστημάτων, που είχε τεθεί επί τάπητος από την εποχή του Χρουτσώφ, το οποίο ήταν και μια ιδεολογική παρέκκλιση, ότι βόλευε καλά τις ΗΠΑ, αλλά όχι την τότε ΕΚΑΧ, μετέπειτα ΕΟΚ και νυν Ε.Ε από το 1992 και έπειτα,
Στην πραγματικότητα, όχι πως δεν επιθυμούν την αποδυνάμωση τους, αλλά ο Αρκτικός Κύκλος που είναι πάμπλουτος από πρώτες ύλες, τις τελευταίες του πλανήτη, όσον αφορά τη μεθεπόμενη φάση που είναι το διάστημα, δεν βάζει αυτούς τους δύο Ρωσία και Κίνα στην πρώτη γραμμή, τα Πολωνικά και Βρετανικά Σύνδρομα στις ΗΠΑ, που τα έχουν κυρίως οι Δημοκρατικοί και οι Οπαδοί των δύο αντιδραστικών Δόγματων εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, όπως αυτές της Σχολής του Γουϊλσον (Wilsonian), αλλά και της Σχολής του Χάμιλτον (Hamiltonian), που αντικειμενικά και μετά την ήττα του συνόλου του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, δεν τραβάνε πλέον, δημιουργώντας μεγάλες τρύπες χρέους στις ίδιες τις ΗΠΑ και που δε μπορούν αντικειμενικά να λειτουργήσουν ισοζυγιακά.
Οι Αντιδραστικές Αντιρωσικές και Αντικινεζικές σχολές σκέψης
Α) Δόγμα του Nicholas Spykman
Ποια είναι όμως τα Αντιρωσικά και Αντισινικά σύνδρομα, που τόσο ταλανίζουν έναν ολόκληρο πλανήτη;
Είναι το Αμερικανοπολωνικό Δόγμα Μπρεζίνσκι, που έχει βάση και πατάει στην Πολωνική Ιμπεριαλιστική οπτική και κατά βάση Αντιρωσική Πολιτική, και το αμειγώς Βρετανογενές Δόγμα του Nicholas Spykman, όπου και ήταν ένας από τους πατέρες της Αμερικανικής γεωπολιτικής σκέψης, που παρότι επέκρινε στην πραγματικότητα συνέχισε και τη θεωρία του Mackinder ("Heartland"), η οποία είναι και η βάση του εξαχθέντος ηθικού προστάγματος των WASP, κι ανέκαθεν την είχε εικόνισμα, αυτά σύνδρομα που ανέκαθεν ήταν το κυρίαρχο ρεύμα στις ΗΠΑ τουλάχιστον εικονικά, τα έχουν κάνει σημαία τυς, κυρίως οι Δημοκρατικοί, αλλά και μερίδα των Ρεπουμπλικανών, ενώ στην πραγματικότητα, όχι μόνο δεν τραβάνε, αλλά είναι και ξεπερασμένα.
Ναι μεν το περίχωρο (rimland) — Νότια Ευρασία, ακτές της Μεσογείου, Βορειοαφρική, Μέση Ανατολή, Νοτιοανατολική Ασία — να συναποτελούν το κλειδί για τον έλεγχο της Ευρασίας, και μέσω αυτής, του κόσμου, στην άκρη όμως του ματιού επέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος το πιο σημαντικό κομμάτι του πλανήτη αυτή τη στιγμή, αλλά και για το μέλλον.
Με βάση την δομή αυτής
- Ο έλεγχος των θαλάσσιων στενών , των ενεργειακών αρτηριών , των στρατηγικών περιοχών όπως η Γαρδαρίκη , ή αλλιώς η Ρωσία-Ασία , δηλαδή η Ευρασία, η οποία μέσω του σχεδίου για τη νέα Μέση Ανατολή που εκπονήθηκε δια χειρός Κλίντον, βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, το Βόρειο Διάδρομο του Βαχάν στο βορειοανατολικό Αφγανιστάν, τα Στενά της Μαλάκκας δλδ εκείνο τπ στενό θαλάσσιο πέρασμα μήκους περίπου 800 χιλιομέτρων, που χωρίζει τη χερσόνησο της Μαλαισίας από το νησί της Σουμάτρα της Ινδονησίας, το οποίο είναι ένα από τα πιο σημαντικά θαλάσσια περάσματα παγκοσμίως, καθώς συνδέει τον Ινδικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό, και διακινείται μέσω αυτού ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου εμπορίου ) είναι ακόμη κρίσιμος.
- Το Rimland είναι πιο ενεργό από ποτέ: Μέση Ανατολή , Νότια Ασία , Βαλκάνια , Κίνα , Ινδο-Ειρηνική ζώνη.,
Φαινομενικά δεν είναι ξεπερασμένη η Rimland theory του Nicholas Spykman, δείχνει ακόμη ισχυρή στη βάση για την αμερικανική στρατηγική, ωστόσο η οικονομία των πρώτων υλών και των θαλάσσιων μεταφορών, μάλλον περιορίζεται σημαντικά, δλδ περνάει σε δεύτερη και τρίτη μοίρα, εξάλλου τόσο το Η.Β, όσο και οι ΗΠΑ σήμερα είναι κυρίως Ναυτικές και Όχι Ηπειρωτικές Δυνάμεις και από αυτή την άποψη είναι πολύ δαπανηρό και από άποψη ισοζυγίου να κρατήσουν και γαία και θάλασσα.
Β) Δόγμα Zbigniew Brzezinski "Η Μεγάλη Σκακίερα"
Ας εξετάσουμε όμως και το δόγμα Brzezinski & το "Grand Chessboard" - "Μεγάλη Σκακίερα"(1997)
Ο Zbigniew Brzezinski, πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, φανατικός Καθολικός και επιστήθιος σύμβουλος όλων των προέδρων των ΗΠΑ, πέραν του γεγονότος ότι είναι ένας ορικσμένος Πολωνός αντικομμουνιστής, που οι δικοί του ήταν μέρος της Βρετανικής τάχα μου δήθεν Αντίστασης στη Βαρσοβία, στο βιβλίο του The Grand Chessboard, επικεντρώθηκε στην Ευρασία ως πίνακα σκάκι που θα καθόριζε τον 21ο αιώνα.
Ο εν λόγω έκανε δύο βασικές διακρίσεις:
α) Critical State : Η Ρωσία ως κλειδί του Heartland.
β) Strategic Players : Ουκρανία, Καύκασος, Κεντρική Ασία, Ιράν, Τουρκία.
Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, το "Ελεύθερο Κίεβο" , η "ανεξαρτησία" της Ουκρανίας στη Βάση της Θεωρίας του Ότο Βίσμαρκ, αλλά όχι ως Γερμανικό Προτερστανικό Φέουδο, αλλά ως Πολωνικό δλδ Καθολικό, με την ταυτόχρονη απομόνωση της Μόσχας από τον νότο (Caspian Sea, Black Sea), είναι κρίσιμες για την υπεροχή των Ηνωμένων Πολιτειών.
Σήμερα:
Η Ρωσία αποτελεί ακόμη τον στρατηγικό αντίπαλο της αμερικανικής ελίτ, εκείνης της Ελίτ που θεωρεί ότι το δόγμα Γουλίσον πρέπει να είναι ένα παγκόσμιο δόγμα Μονρόε.
Η Ουκρανία - ως προέκτση της Πολωνικής Ελίτ, για τον εν λόγω, ακόμα κι αν μέχρι πρότινως αποτελούσε την καρδιά της γεωπολιτικής μάχης φαίνεται να μην προχωράει, κατθότι το όλο ΝΑΤΟ, έχει ηττηθεί κατά Κράτος. Ένας βασικός πυλώνας της θεωράις του, είναι ότι η Κεντρική Ασία παραμένει αντικείμενο επιρροής μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών, Ρωσίας και Κίνας, ενώ σημείο καμπής θεωρεί το Πρόγραμμα για τη λεκάνη της Μαύρης Θάλασσας (Black Sea Basin Programme) και στο σύνολο της την Ευρασιατική Οικονομική Ένωση(Eurasian Economic Union) ως "το μήλον της έρριδος" είναι πολύ σκληρό πεδίο αντιπαράθεσης.
Φαινομενικά η θεωρία του Brzezinski δεν είναι ξεπερασμένη, μπορεί να επιβεβαιώνεται κατά συρροή και κατ΄εξακολλούθηση με τις πορτοκαλί και παρδαλές τάχα μου δήθεν εξεγέρσεις των ΜΚΟ σε Ουκρανία, Γεωργία κι αλλού, ατην ένοπλη σύγκρουση στην Ουκρανία, που είναι μια μεγάλη ήττα για το ΝΑΤΟ. Μεγάλη μερίδα της Αμερικανικής ελίτ εξακολουθεί να χρησιμοποιεί τις θεωρίες του Spykman και Brzezinski ως πλαίσιο για την ευρασιατική της στρατηγική, αλλά απ΄οτι φαινεται το Δόγμα Κλίντον, μάλλον θα τελειώσει και δεν θα κρατήσει για πολύ, διέλυσε την Κραταιά Αμερικανική Βιομηχανική Οικονομία μετατρέποντας την σε ανταλλακτήριο Οικονομικού Αέρα Κοπανιστού. Υπάρχει όμως και μια νέα διάσταση : η πολυπολικότητα .
Η Κίνα , η Ρωσία , η Τουρκία , η Ινδία , αλλά και η αναδυόμενη νότια Αφρική-Ασία-Λατινική Αμερική, παίζουν ρόλο που δεν υπήρχε στις δεκαετίες του '40 ή '90.
Η Ψηφιακή Αυτοκρατορία , η τεχνολογική υπεροχή , η πληροφοριακή επιρροή , η πολιτιστική επέκταση είναι πλέον εργαλεία επιρροής που δεν υπήρχαν στην κλασική γεωπολιτική. Επομένως:
Οι θεωρίες του Spykman και Brzezinski είναι ακόμη σε σχετική επικαιρότητα, αλλά είναι επικαιροποιημένες και εμπλουτισμένες από νέες δυναμικές, που όμως δε φτάνουν από μόνα τους ως στοιχεία για να περισώσουν τα παραπάνω δόγματα που μάλλον αποδείχτηκαν ναυάγια.
Το δυαδικό σκεπτικό (Ηνωμένες Πολιτείες vs άλλος πόλος) εξακολουθεί να λειτουργεί, αλλά πλέον περιορισμένα και γίνεται ολοένα και πιο περιθωριακό, μιας και δύσκολα μπορεί να τρέξει αυτόνομα πάνω και μέσα σε ένα πολυπολικό, ασύμμετρο, hybrid πεδίο .
Συμπέρασμα: Η θεωρία του Spykman για το Rimland και του Brzezinski για το Grand Chessboard δεν είναι ξεπερασμένες . Αντίθετα, παραμένουν στρατηγικές βάσεις της αμερικανικής γεωπολιτικής. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να χρησιμοποιούν το δυαδικό σκεπτικό (είτε ως αντιπαράθεση με τη Ρωσία, είτε με την Κίνα), αλλά εξελίσσονται και προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες . Αυτό που έχει αλλάξει είναι η φύση της επιρροής : πλέον δεν είναι μόνο στρατιωτική ή οικονομική, αλλά και τεχνολογική , πληροφοριακή , πολιτιστική και ψυχολογική . Αν θέλεις, μπορούμε να φτιάξουμε και ένα πιο αναλυτικό άρθρο/εργασία/σημειώσεις σχετικά με την εξέλιξη της αμερικανικής γεωπολιτικής από τον Ψυχρό Πόλεμο μέχρι σήμερα, με αναφορές σε σύγχρονες εξελίξεις (Ουκρανία, Ταϊβάν, Νότιο Πολικό Κυκλικό, Νέο Εθνικισμό). Ας εξετάσουμε όμως και το δόγμα Brzezinski & το "Grand Chessboard" - "Μεγάλη Σκακίερα"(1997)
Ο Zbigniew Brzezinski, πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, φανατικός Καθολικός και επιστήθιος σύμβουλος όλων των προέδρων των ΗΠΑ, πέραν του γεγονότος ότι είναι ένας ορικσμένος Πολωνός αντικομμουνιστής, που οι δικοί του ήταν μέρος της Βρετανικής τάχα μου δήθεν Αντίστασης στη Βαρσοβία, στο βιβλίο του The Grand Chessboard, επικεντρώθηκε στην Ευρασία ως πίνακα σκάκι που θα καθόριζε τον 21ο αιώνα.
Γ) Τι είναι το Heartland.
Ο εν λόγω έκανε δύο βασικές διακρίσεις:
α) Critical State : Η Ρωσία ως κλειδί του Heartland.
β) Strategic Players : Ουκρανία, Καύκασος, Κεντρική Ασία, Ιράν, Τουρκία.
Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, το "Ελεύθερο Κίεβο" , η "ανεξαρτησία" της Ουκρανίας στη Βάση της Θεωρίας του Ότο Βίσμαρκ, αλλά όχι ως Γερμανικό Προτερστανικό Φέουδο, αλλά ως Πολωνικό δλδ Καθολικό, με την ταυτόχρονη απομόνωση της Μόσχας από τον νότο (Caspian Sea, Black Sea), είναι κρίσιμες για την υπεροχή των Ηνωμένων Πολιτειών.
Σήμερα:
Η Ρωσία αποτελεί ακόμη τον στρατηγικό αντίπαλο της αμερικανικής ελίτ, εκείνης της Ελίτ που θεωρεί ότι το δόγμα Γουλίσον πρέπει να είναι ένα παγκόσμιο δόγμα Μονρόε.
Η Ουκρανία - ως προέκτση της Πολωνικής Ελίτ, για τον εν λόγω, ακόμα κι αν μέχρι πρότινως αποτελούσε την καρδιά της γεωπολιτικής μάχης φαίνεται να μην προχωράει, κατθότι το όλο ΝΑΤΟ, έχει ηττηθεί κατά Κράτος. Ένας βασικός πυλώνας της θεωράις του, είναι ότι η Κεντρική Ασία παραμένει αντικείμενο επιρροής μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών, Ρωσίας και Κίνας, ενώ σημείο καμπής θεωρεί το Πρόγραμμα για τη λεκάνη της Μαύρης Θάλασσας (Black Sea Basin Programme) και στο σύνολο της την Ευρασιατική Οικονομική Ένωση(Eurasian Economic Union) ως "το μήλον της έρριδος" είναι πολύ σκληρό πεδίο αντιπαράθεσης.
Φαινομενικά η θεωρία του Brzezinski δεν είναι ξεπερασμένη, μπορεί να επιβεβαιώνεται κατά συρροή και κατ΄εξακολλούθηση με τις πορτοκαλί και παρδαλές τάχα μου δήθεν εξεγέρσεις των ΜΚΟ σε Ουκρανία, Γεωργία κι αλλού, ατην ένοπλη σύγκρουση στην Ουκρανία, που είναι μια μεγάλη ήττα για το ΝΑΤΟ. Μεγάλη μερίδα της Αμερικανικής ελίτ εξακολουθεί να χρησιμοποιεί τις θεωρίες του Spykman και Brzezinski ως πλαίσιο για την ευρασιατική της στρατηγική, αλλά απ΄οτι φαινεται το Δόγμα Κλίντον, μάλλον θα τελειώσει και δεν θα κρατήσει για πολύ, διέλυσε την Κραταιά Αμερικανική Βιομηχανική Οικονομία μετατρέποντας την σε ανταλλακτήριο Οικονομικού Αέρα Κοπανιστού. Υπάρχει όμως και μια νέα διάσταση : η πολυπολικότητα .
Η Κίνα , η Ρωσία , η Τουρκία , η Ινδία , αλλά και η αναδυόμενη νότια Αφρική-Ασία-Λατινική Αμερική, παίζουν ρόλο που δεν υπήρχε στις δεκαετίες του '40 ή '90.
Η Ψηφιακή Αυτοκρατορία , η τεχνολογική υπεροχή , η πληροφοριακή επιρροή , η πολιτιστική επέκταση είναι πλέον εργαλεία επιρροής που δεν υπήρχαν στην κλασική γεωπολιτική. Επομένως, οι "ξεπερασμένες" θεωρίες του Spykman και Brzezinski φαινομενικά είναι ακόμη σε σχετική επικαιρότητα, αλλά είναι επικαιροποιημένες και εμπλουτισμένες από νέες εμβόλιμες δυναμικές, που όμως δε φτάνουν από μόνα τους ως στοιχεία για να εξηγήσουν την αναγκαιότητα οικονομικής τους ύπαρξης και να περισώσουν τα παραπάνω δόγματα που μάλλον αποδείχτηκαν ναυάγια.
Το δυαδικό σκεπτικό (Ηνωμένες Πολιτείες vs άλλος πόλος) εξακολουθεί να λειτουργεί μόνο στα μυαλά των ξεπερασμένων από την Ιστορία Δημοκρατικών(που συντονισμένα διέλυσαν τόσο τη ΝΑΣΑ, όσο και την πάλαι ποτέ Κραταιά Αμερικανική Βιομηχανία), αλλά σήμερα πλέον λειτουργεί περιορισμένα και γίνεται ολοένα και πιο περιθωριακό, μιας και δύσκολα μπορεί να τρέξει αυτόνομα πάνω και μέσα σε ένα πολυπολικό, ασύμμετρο,υβριδικό πεδίο .
Η θεωρία του Spykman για το Rimland και του Brzezinski για το Grand Chessboard δεν είναι απλά ξεπερασμένες, αλλά και ξεδοντιασμένες δημιουργώντας για τις ίδιες τις ΗΠΑ, επιφέρουν σοβαρά προβλήματα εκθετικού χρέους, αντί να φέρουν λύσεις..
Θεωρητικά, παραμένουν στρατηγικές βάσεις της αμερικανικής γεωπολιτικής σκέψης, αλλά νομίζουμε πως στο μέλλον θα παραμεριστούν οριστικά και ίσως τις υιοθετήσουν κάτι καρικατούρες της "άκροδεξιάς", όπως ο Q Anon.
Στην πραγματικότητα, όπως στον τρόπο παραγωγής τα υπολείμματα του προηγούμενου, συνυπάρχουν τόσο με τον κυριάρχο τρόπο παραγωγής, όσο και με τα σπέρματα του νεότερου, έτσι κι εδώ, ωστόσο οι πιο βαθιά συντηρητικές τάσεις μέσα στις Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να χρησιμοποιούν αυτό το ξεπερασμένο δυαδικό σκεπτικό (είτε ως "εικονική| πλέον αντιπαράθεση με τη Ρωσία, είτε με την Κίνα, μιας και δεν έχουν κανένα μέλλον πάνω στη βάση μιας πραγματικής, δεν είναι είναι Ηπειρωτική Δύναμη και από αυτή την άποψη, θα πάθει πανολεθρία), όσο κι αν εξελίσσονται και αν προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες, μάλλον πρέπει να τις αποχαιρετήσουμε αντικειμενικά.
Αυτό που έχει αλλάξει είναι η φύση της επιρροής : πλέον δεν είναι μόνο στρατιωτική ή οικονομική, αλλά και τεχνολογική , πληροφοριακή , πολιτιστική και ψυχολογική ιμπεριαλιστικής πρακτικής υπόθεση, που στεγάζεται σε θαλάμους στρατηγικών επιχειρήσεων, σχετίζεται με την εξέλιξη της αμερικανικής γεωπολιτικής από τον Ψυχρό Πόλεμο μέχρι σήμερα, με αναφορές σε σύγχρονες εξελίξεις (Ουκρανία, Ταϊβάν, Νότιο Πολικό Κυκλικό, Νέο Εθνικισμό), ωστόσο η θεωρία αυτή μάλλον είναι μια αντίστοιχη της παραθεωρίας της "επίπεδης γης", στο πεδίο της Οικονομικής Γεωγραφίας, παρά μια αντικειμενική προσέγγιση, ειδικά μετά την διαφαινόμενη ήττα του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.
Ο Αρκτικός Κύκλος και το Επερχόμενο Διάστημα, απαιτούν άλλου είδους συμμαχίες
Ο Αρκτικός Κύκλος είναι ο τελευταίος ταμιευτήρας της γης για σπάνιες υποθαλάσσιες γαίες για υλικά που χρειάζονται για το διάστημα πέραν της εμπορικής χρήσης που μπορεί να έχουν.
Αν θες κάτι συμπληρωματικό από τη μέρα ανεξαρτησίας των ΗΠΑ 4 Ιούλη, το χάσμα με το Η.Β είναι αντικειμενικά μη διαχειρίσιμο και αντί να κλείνει ανοίγει.
Ποτέ το Η.Β και η Γαλλία δεν θεώρησαν σύμμαχο τις ΗΠΑ, ειδικά το Η.Β, ουδέποτε συγχώρεσε τις ΗΠΑ για την Ανεξαρτησία τους.
Το ΗΒ μαζί με το Μεξικό είναι οι πραγματικοί μεγάλοι αντίπαλοι τους, φυσικα΄και η η ΕΕ, που προσπαθούν να πάρουν τη θέση των ΗΠΑ αυτές, όποτε πιο πιθανό είναι να δούμε μια συμμαχία Ρωσίας, Κίνας και ΗΠΑ και οι λόγοι αναφέρθηκαν παραπάνω.
Δεν είναι το NATO, ούτε το AUKUS, ούτε το QUAD, ούτε η Pesco, ούτε η Ε.Ε.
Η επόμενη συμμαχία θα έχει τρία ονόματα: Ηνωμένες Πολιτείες, Ρωσία, Κίνα .
Και το πεδίο δεν θα είναι η Ευρώπη. Θα είναι η Αρκτική, ενώ στην επόμενη φάση, πίσω από
την Αρκτική, επέρχεται το Διάστημα .
Όχι πως δεν υπάρχει ανταγωνισμός, εντάσεις, ή ακόμα και εμπόδια, πως ο ένας δε θα βάζει τρικλοποδιές στον άλλον, αυτά αντικειμενιά υπάρχουν. Αλλά τα πραγματικά παιχνίδια δεν παίζονται εκεί που μας δείχνουν τα media.
Παίζονται εκεί που η γη συναντά τον ουρανό, αλλά τριν την έφοδο στον Ουρανό, σειρά έχει ο τελευταίος μεγάλος ταμιευτήρας φυσικών πόρων που έχει ο πλανήτης, η Αρκτική.
Σε αυτήν κρύβονται οι σπάνιες γαίες , οι υποθαλάσσιες πρώτες ύλες , το πετρέλαιο που δεν έχει ακόμα ανακαλυφθεί , και τα υλικά για το επόμενο βήμα της ανθρωπότητας : την κατάκτηση του Διαστήματος .
Όταν το 2016, σε μια ομήγυρη, είχαμε πειμ πως δεν θα υπάρξει πόλεμος με τη Βόρεια Κορέα και τις ΗΠΑ και όλοι μας κοιτούσαν σαν UFO.
Όταν είπαμε πως θα τα βρουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Β.Κορέα , μας πήραν για αλαφροϊσκιοτούς.
Και τελικά; Άρχισαν οι συναντήσεις , τα διπλωματικά βήματα , η αποκλιμάκωση .
Γιατί; Γιατί το παιχνίδι δεν είναι ποτέ αυτό που νομίζουμε . Το παιχνίδι παίζεται πάντα στο επόμενο επίπεδο .
Το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, η Ε.Ε., το Μεξικό
Οι πραγματικοί αντίπαλοι των Ηνωμένων Πολιτειών δεν είναι αυτοί που μας δείχνουν στις τηλεοράσεις.
Το Ηνωμένο Βασίλειο ποτέ δεν συγχώρεσε την Αμερικανική Ανεξαρτησία.
Η Γαλλία , από την πρώτη σύμμαχος, έχει γίνει πραγματικός αντίπαλος στη διεκδίκηση πολυπολικότητας.
Η Ε.Ε. επιδιώκει να πάρει τη θέση των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά δεν έχει τη δύναμη ούτε την εμπειρία.
Και το Μεξικό , ποτέ δεν ήταν απλώς γείτονας — είναι πολιτιστικός, οικονομικός, δημογραφικός αντίπαλος , που μεγαλώνει και πλησιάζει.
Ο Αρκτικός Κύκλος: Το τελευταίο ταμπού
Ο Αρκτικός Κύκλος είναι πλέον το επίκεντρο της παγκόσμιας εξουσίας .
Οι σπάνιες γαίες που βρίσκονται εκεί είναι απαραίτητες για την κατασκευή δορυφόρων , AI hardware , quantum processors , laser systems .
Και το επόμενο πεδίο είναι ακριβώς αυτό: η διαστημική επέκταση .
Όποιος ελέγχει την Αρκτική , ελέγχει την τεχνολογική υπεροχή .
Και όποιος έχει την τεχνολογική υπεροχή , κερδίζει τον πόλεμο πριν ξεσπάσει .
Το τέλος της δυαδικότητας
Η δυαδική λογική της Ψυχροπολεμικής εποχής (Δύση–Ανατολή) έχει τελειώσει.
Η παγκόσμια εξουσία δεν παίζεται πια σε αυτό το πλαίσιο.
Παίζεται στην επιστημονική, τεχνολογική και πολιτιστική υπεροχή .
Και σε αυτό το παιχνίδι, οι συμμαχίες αλλάζουν .
Η Κίνα και η Ρωσία συνεργάζονται στον Ειρηνικό και την Αρκτική.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες στρατηγικά χαλαρώνουν τις εντάσεις , αφού ξέρουν πως η επόμενη φάση είναι τεχνολογική , όχι στρατιωτική.
Η συμμαχία Ηνωμένων Πολιτειών–Ρωσίας–Κίνας δεν είναι παράνοια, είναι στρατηγική .
1. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν «εχθρούς» και δεν βλέπουν τη Ρωσία ή την Κίνα ως εχθρούς , αλλά ως ανταγωνιστές σε ένα παιχνίδι που έχει νέους κανόνες .
Επιβεβαιώνεται από:
Την πολυσύνθετη οικονομική εξάρτηση μεταξύ ΗΠΑ–Κίνας.
Τις στρατιωτικές προκλήσεις που εμπεριέχουν περιορισμούς (π.χ. Πυρηνική Ντετάντ).
Την πολιτική αποσταθεροποίησης που ξεσπά στην Ευρώπη, η οποία δεν είναι στο συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών σε μακροπρόθεσμη βάση.
Την στρατηγική των Ηνωμένων Πολιτειών να διατηρούν την ευρωπαϊκή διαίρεση (Γερμανία–Γαλλία–Βρετανία–Πολωνία) για να μην δημιουργηθεί ένας πραγματικός ανταγωνιστής.
Δηλαδή: «Μην επιτρέπεις στην Ε.Ε. να γίνει ενιαίος πόλος εξουσίας. Θέλεις την Ευρώπη ως πελάτη, όχι ως ανταγωνιστή.»
2. Ο Αρκτικός Κύκλος ως τελευταίος ταμιευτήρας πόρων
Γιατί είναι σημαντικός ο Αρκτικός Κύκλος;
Περιέχει το 80% των μη ανεκτικών αποθεμάτων σπάνιων γαιών .
Έχει τεράστια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου (περίπου το 25% των παγκόσμιων).
Είναι κλειδί για την επόμενη φάση της τεχνολογίας : quantum computing, AI, διαστημική επέκταση, ενέργεια fusion, κ.λπ.
Ποιος τον ελέγχει σήμερα;
Η Ρωσία έχει το 70% των υποθαλάσσιων εγκαταστάσεων στην Αρκτική.
Η Κίνα έχει επενδύσει σε ψηφιακά κέντρα δεδομένων στη Σκανδιναβία και στη Ρωσία.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν στρατιωτικές βάσεις στη Γροιλανδία, την Αλάσκα, και προσπαθούν να διατηρήσουν την ΝΑΤΟϊκή παρουσία στην περιοχή.
Στην πραγματικότητα, όλοι οι παίκτες ξέρουν ότι το μέλλον είναι Αρκτικό .
Και το μέλλον αυτό είναι και πολιτικό , και οικονομικό , και στρατιωτικό .
3. Η επόμενη φάση: Διάστημα & Αρκτική ως ενιαίο πεδίο
Η σκέψη αυτή είναι απόλυτα επίκαιρη: Η επόμενη φάση της παγκόσμιας εξουσίας είναι η κυριαρχία στο διάστημα — και αυτή ξεκινά από την Αρκτική.
Οι σπάνιες γαίες που βρίσκονται στην Αρκτική είναι κρίσιμες για την κατασκευή δορυφόρων, laser systems, AI hardware, quantum processors .
Η Αρκτική είναι το πιο ευνοϊκό πεδίο δοκιμών διαστημικών συστημάτων λόγω της γεωμαγνητικής της θέσης.
Η επόμενη γενιά δορυφόρων θα βασιστεί σε υλικά που προέρχονται από την Αρκτική .
Άρα, όποιος ελέγχει την Αρκτική , ελέγχει την επόμενη φάση της τεχνολογικής υπεροχής .
4. Η.Β.: Παραμελημένος αντίπαλος;
Μπορεί το Η.Β. να μην είναι ισχυρό στρατιωτικά ή οικονομικά , αλλά είναι πολύ επιρροής στην πολιτική διπλωματία, στην εκπαίδευση, στην πληροφοριακή μηχανή, να μην ξεχνάμε ότι η MI-5 & MI-6, έχουν ως βραχίοντα τους τα BBC, National Geographic & φυσικά το History Channel.
Το Η.Β. δεν έχει ξεχάσει την απώλεια των αποικιών του , και ειδικά των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η ελίτ του Η.Β. (City of London) εξακολουθεί να έχει επιρροή στην παγκόσμια οικονομία , ακόμα και μετά το Brexit.
Το Η.Β. συμμετέχει στο AUKUS , συμμαχία που στοχεύει στην Κίνα ίσως και ως έναν άσπονδο φίλο, αλλά και στη διατήρηση της βρετανικής επιρροής στον Ειρηνικό .
Το Η.Β. είναι ένας παίκτης που δεν παίζει στο ίδιο ταμπλό με τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά προσπαθεί να διατηρήσει την επιρροή του μέσα από την πληροφοριακή, πολιτική και οικονομική επιρροή .
5. Η Γαλλία: Από την πρώτη σύμμαχος, σήμερα είναι ο βασικός αντίπαλος στα γεωστρατηγικά της σχέδια;
Η Γαλλία είναι ένας πολύπλοκος παίκτης .
Παραδοσιακά φίλη των Ηνωμένων Πολιτειών (π.χ. στον Πόλεμο της Αμερικανικής Ανεξεξαρτησίας).
Σήμερα, όμως, επιδιώκει πολυπολικότητα και ανεξαρτησία από τις Ηνωμένες Πολιτείες (Macron, de Gaulle legacy).
Επιδιώκει ενιαία ευρωπαϊκή άμυνα , αποσύνδεση από το NATO , συνεργασία με την Κίνα (π.χ. στην Αφρική).
Άρα, η Γαλλία δεν είναι πλέον η ίδια σύμμαχος που ήταν πριν 50 χρόνια.
6. Το Μεξικό ως αντίπαλος των Ηνωμένων Πολιτειών;
Το Μεξικό δεν είναι στρατιωτικός αντίπαλος , αλλά:
Θεωρεί το Τέξας και την Καλιφόρνια κλεμμένα από τις ΗΠΑ εδάφη
Έχει πολιτιστική, οικονομική και δημογραφική επιρροή στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Έχει αναπτυχθεί τεχνολογικά και βιομηχανικά με ταχύτατους ρυθμούς.
Έχει συμμαχήσει με την Κίνα σε θέματα προμηθειών και logistics.
Έχει γεωπολιτική σημασία στη Νότια Αμερική και στον Ειρηνικό.
Άρα, το Μεξικό μπορεί να γίνει ένας στρατηγικός ανταγωνιστής στο μέλλον, ειδικά αν η Κίνα το ενισχύσει.
7. Συμμαχία Ηνωμένων Πολιτειών – Κίνας – Ρωσίας;
Αυτή είναι η πιο ανατρεπτική υπόθεση που έχετε διαβάσει και την έχουμε ξαναγράψει εδώ πολλές φορές ήδη από το 2010, αλλά δεν είναι καθόλου απίθανη .
Πιθανοί λόγοι:
Κοινός αντίπαλος : η Ευρώπη (που επιδιώκει αυτονομία).
Κοινό ενδιαφέρον για την κυριαρχία στην Αρκτική .
Κοινός στόχος για την καθιέρωση ενός νέου διεθνούς νομισματικού συστήματος (έξοδος από το petrodollar).
Συνεργασία στο διάστημα (π.χ. Ρωσία + Κίνα έχουν ήδη συνεργαστεί στο Chang’e Lunar Program).
Τι εμποδίζει αυτή τη συμμαχία;
Η εσωτερική αμερικανική πολιτική (το «China hawks» lobby).
Η αμερικανική ελίτ της ασφάλειας , που επιδιώκει να διατηρήσει τη διπολικότητα .
Η πολιτική επιρροή των αντι-ρωσικών lobby (π.χ. Πολωνία, Ουκρανία, Βαλτικές).
Αλλά όπως έλεγε και ο Λένιν: «Οι εχθροί των εχθρών μου είναι οι φίλοι μου.»
Το να αρκούμαστε πλέον στα ξεπερασμένα δόγματα των
Spykman ("Rimland") που βασιζόταν στον έλεγχο του νοτίου ημικυκλίου της Ευρασίας. Ο Brzezinski ("Grand Chessboard") που στηριζόταν στον ανταγωνισμό μέσα από Ουκρανία, Καύκασο, Κεντρική Ασία, που ναι παίζουν, αλλά οσονούπω, θα αποτελέσουν νομοτελειακά παρελθόν, εκεί ακριβώς ανοίγει το παράθυρο γι άλλες νέες καταστάσεις.
