Τσώρτσιλ, ένα τομαροτόμαρο από τα λίγα

  

Τσώρτσιλ, ένα τομαροτόμαρο από τα λίγα

 Α) Ο Προπολεμικός Τσώρτσιλ (1895–1914): Η Σιχαμένη Διαδρομή ενός Αποικιοκράτη

Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, πριν γίνει ο «ηρωικός» ηγέτης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν ένας βίαιος, ρατσιστής και αδίστακτος αποικιοκράτης. Η νεανική του πορεία περιλάμβανε πολεμικά εγκλήματα, καταστολές αντιστασιακών και ρατσιστική ρητορική. Ακολουθεί μια σύντομη μαύρη εικόνα της προπολεμικής του καριέρας:

**1. Σουδάν (1898): Η Σφαγή του Ομντούρμαν

• Συμμετοχή στη Μάχη του Ομντούρμαν (1898) ως αξιωματικός του βρετανικού ιππικού.

• Χαρακτηριστική Δήλωση (από τις επιστολές του):
  «Είχαμε 40–50 τραυματίες, ενώ σκοτώσαμε 11.000 δervishes (Σουδανούς μαχητές). Μια θαυμάσια πράξη!»

• Στρατηγική: Οι Βρετανοί χρησιμοποίησαν πολυβόλα Maxim για μαζική σφαγή ανθρώπων με δρέπανα και λόγχες.

Βιβλιογραφία:

• Churchill, W. (1899): "The River War" (ο ίδιος δικαιολογεί τις σφαγές).

• Pakenham, T. (1991): "The Scramble for Africa".

**2. Νότια Αφρική (1899–1900): Πόλεμος κατά των Μπόερς & Συγκέντρωση Στρατοπέδων

• Δημοσιογράφος & Στρατιώτης στον Πόλεμο των Μπόερς.

• Υπεύθυνος για τα πρώτα στρατόπεδα συγκέντρωσης (British Concentration Camps), όπου 28.000 άμαχοι Μπόερ (και 20.000 μαύροι) πέθαναν από πείνα και ασθένειες.

• Δήλωσή του:
  «Οι Μπόερ είναι βάρβαροι… Η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν είναι η βία».

Βιβλιογραφία:

• Hochschild, A. (1999): "King Leopold’s Ghost" (για ευρύτερο αποικιακό πλαίσιο).

• Judd, D. (2012): "Empire: The British Imperial Experience".

**3. Ινδία (1896–1899): Υποστηρικτής της Αποικιακής Τρομοκρατίας

• Στρατιωτική θητεία στο Μάλτακαντ (1897): Συμμετείχε σε τιμωρητικές εκστρατείες κατά ινδικών φυλών.

• Ρητορική:
  «Οι ιθαγενείς πρέπει να μάθουν με αιματοχυσία να υπακούουν».

Βιβλιογραφία:

• Charmley, J. (1993): "Churchill: The End of Glory".

**4. Υπουργός Εσωτερικών (1910–1911): Καταστολή Εργατικών

• 1911 (Απεργία Σιδηροδρόμων): Στέλνει στρατό κατά απεργών, με νεκρούς και τραυματίες.

• 1910 (Τονίντριαν Σίντνεϋ Στρίτ): Διατάζει στρατιωτική επίθεση σε πορεία ανέργων (2 νεκροί).

Βιβλιογραφία:

• Morgan, K.O. (1984): "Labour in Power 1945–1951" (για το αντι-εργατικό του προφίλ).

**5. Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος (1914–1918): Το Γκαλιπόλι & 100.000 Νεκροί

• 1915 (Επιχείρηση Δαρδανελλίων): Ως Λόρδος Ναυαρχίας, σχεδίασε την καταστροφική απόβαση στο Γκαλιπόλι, όπου 44.000 Βρετανοί-Γάλλοι και 86.000 Τούρκοι σκοτώθηκαν άδικα.

• Συνέπεια: Παραιτήθηκε με ντροπή, αλλά γλίτωσε την πολιτική εξολόθρευση.

Βιβλιογραφία:

• Prior, R. (2009): "Gallipoli: The End of the Myth".

Συμπέρασμα: Ο Αληθινός Τσώρτσιλ Πριν το 1918

• Ρατσιστής: Πίστευε στη «λευκή ανωτερότητα» και στην βίαιη «εκπολιτιστική» αποστολή της Βρετανίας.

• Εγκληματίας Πολέμου: Συμμετείχε σε γεννοκτονίες, στρατόπεδα συγκέντρωσης και αντι-εργατική βία.

• Αδίστακτος Opportunist: Όλα αυτά δεν τον εμπόδισαν να μεταμορφωθεί σε «ήρωα» του 1940, όταν χρειάστηκε η Δύση.

 Key Takeaway:
Ο Τσώρτσιλ δεν ήταν ήρωας, αλλά ένας από τους πιο αιματοβαμμένους ιμπεριαλιστές της εποχής του. Η μετέπειτα προπαγάνδα του Β’ Παγκοσμίου έσβησε εσκεμμένα αυτά τα εγκλήματα.

Πηγές για Περαιτέρω Ανάγνωση:

• Herman, A. (2008): "Gandhi & Churchill" (για την ρατσιστική του στάση στην Ινδία).

• James, L. (1994): "The Rise and Fall of the British Empire".

 

Β) Η Επιχείρηση «Αδιανόητο»: Ο Τσώρτσιλ εναντίον της ΕΣΣΔ

Εισαγωγή

Μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1945), οι σύμμαχοι (ΗΒ, ΗΠΑ, ΕΣΣΔ) διαλύθηκαν γρήγορα, αφήνοντας τη θέση τους στη Ψυχρή Πόλεμο. Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, αν και παραιτήθηκε από Πρωθυπουργός το 1945, εξακολουθούσε να βλέπει τη Σοβιετική Ένωση ως μεγάλη απειλή. Το 1946, με την υποστήριξη Αμερικανών στρατηγών, σχεδίασε την Επιχείρηση «Αδιανόητο» (Operation Unthinkable), μια μυστική στρατιωτική επίθεση κατά της ΕΣΣΔ πριν ανακάμψει από τον πόλεμο

Το Σχέδιο του Τσώρτσιλ

Σύμφωνα με αποχαρακτηρισμένα έγγραφα (1998), ο Τσώρτσιλ διέταξε τον Βρετανικό Στρατό να μελετήσει την εφικτότητα μιας προληπτικής επίθεσης με στόχο:

1. Την ανατροπή του Στάλιν και την απομάκρυνση των Σοβιετικών από Ανατολική Ευρώπη.

2. Την εκδίωξη του Κόκκινου Στρατού πέρα από τα προπολεμικά σύνορα.

Το σχέδιο βασιζόταν σε:

• 47 Δυτικές μεραρχίες (Βρετανικές, Αμερικανικές, Πολωνικές, ακόμα και Γερμανικές!).

• Προσάρτηση των Σοβιετικών δυνάμεων (που ήταν 3 φορές μεγαλύτερες).

• Χρήση πυρηνικών όπλων (αν αναγκαστικό).

Γιατί Απορρίφθηκε;

Οι Βρετανοί στρατηγοί (κυρίως ο Στρατηγός Χέιστινγκς Ίσμαϊ) κατέληξαν ότι:
1 Η ΕΣΣΔ είχε τεράστιο αριθμητικό πλεονέκτημα (10 εκατομμύρια στρατιώτες vs 4 εκατομμύρια Δυτικών).
2 Ο Κόκκινος Στρατός ήταν εξαιρετικά αποτελεσματικός μετά τη νίκη του στο Ανατολικό Μέτωπο.
3 Οι ΗΠΑ δεν είχαν εγκρίνει επίσημα το σχέδιο (ο Τρούμαν φοβόταν ανοιχτή σύρραξη).
4 Η χρήση πυρηνικών θα οδηγούσε σε παγκόσμια καταστροφή.

Το σχέδιο επισήμως εγκαταλείφθηκε τον Ιούνιο του 1945, αλλά αποκαλύφθηκε ότι ο Τσώρτσιλ συζητούσε κρυφά επιλογές για σαμποτάζ και ανταρτοπόλεμο μέχρι το 1946.

Οι Συνέπειες

1. Ενίσχυση του Στάλιν: Ο Σοβιετικός ηγέτης χρησιμοποίησε αυτές τις πληροφορίες για να δημιουργήσει την λεγόμενη "αρχιτεκτονική της αποτροπής", μια ιδιοφυή σκέψη που έκανε την ΕΣΣΔ, το πιο εξελιγμένο κρατικό μοντέλο, το οποίο, ήταν και μια εργατό - αγροτική συμμαχία.

2. Προέτρεψε τη δημιουργία του Σύμφωνου της Βαρσοβίας (1955) ως αντίβαρο στο ΝΑΤΟ.

3. Δημιούργησε το μύθο του φόβου της Δύσης για τον Σοβιετικό ιμπεριαλισμό, οδηγώντας σε Μακάρθισμο και Ψυχρό Πόλεμο.

Βιβλιογραφία

• British National Archives (1998): "Operation Unthinkable: Churchill’s Plan for War Against Russia" (FO 371/56833).

• Gaddis, J.L. (2005): "The Cold War: A New History" (Penguin Press).

• Costigliola, F. (2011): "Roosevelt’s Lost Alliances" (Princeton University Press).

Επίλογος

Η «Αδιανόητο» ήταν μια προσπάθεια να σταματήσει η Σοβιετική επέκταση με στρατιωτική δύναμη, αλλά η πραγματικότητα έδειξε ότι ο Ψυχρός Πόλεμος δεν κερδιζόταν με παραδοσιακές μάχες. Αντίθετα, έγινε μια μάχη ιδεολογιών, κατασκοπιών και πυρηνικού αφηγήματος.

Γ. Ο Ρόλος του Τσώρτσιλ και του Τσαμπερλέιν στην ενίσχυση του Χίτλερ

Τσώρτσιλ, Ένας διπολικός αντικομμουνιστής

1. Η Πολιτική Επιεικείας (Appeasement) του Τσαμπερλέιν

Ο Νέβιλ Τσαμπερλέιν (Πρωθυπουργός της Βρετανίας, 1937–1940) πίστευε ότι η ευκαμψία θα αποτρέψει τον πόλεμο με τη Ναζιστική Γερμανία. Κύριοι στόχοι της πολιτικής του:

• Συμφωνία του Μονάχου (1938): Παραχώρηση της Σουδητίας (Τσεχοσλοβακία) στον Χίτλερ, με αντάλλαγμα την «ειρήνη».

• Αποφυγή πολέμου: Ο Τσαμπερλέιν θεωρούσε τον Χίτλερ «λογικό» πολιτικό που θα σταματούσε μετά τις εδαφικές διεκδικήσεις.

Βιβλιογραφία:

• Kershaw, I. (2001): "Hitler: 1936–1945 – Nemesis" (W.W. Norton).

• Taylor, A.J.P. (1961): "The Origins of the Second World War" (Penguin Books).

2. Ο Τσώρτσιλ ως Κριτικός της Επιεικείας

Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ (τότε στην αντιπολίτευση) καταδίκαζε την πολιτική αυτή ως επικίνδυνη παραχώρηση:

• Ομιλίες στη Βουλή (1936–1939): Προειδοποιούσε ότι ο Χίτλερ δεν θα σταματούσε και ότι η Γερμανία επανεξοπλιζόταν.

• Άρθρα στον Τύπο: Τονίζοντας την ανάγκη στρατιωτικής ετοιμότητας.

Βιβλιογραφία:

• Gilbert, M. (1991): "Churchill: A Life" (Henry Holt & Co).

• Lukacs, J. (2002): "Churchill: Visionary. Statesman. Historian." (Yale University Press).

3. Πώς Ενίσχυσαν Άθελά τους τον Χίτλερ;

• Ο Τσαμπερλέιν έδωσε στον Χίτλερ χρόνο και εδάφη, ενισχύοντας τη Γερμανία στρατιωτικά.

• Ο Τσώρτσιλ, αν και κριτικός, δεν μπορούσε να αλλάξει την επίσημη πολιτική πριν το 1940.

• Συνέπειες: Η Γερμανία κατέκτησε την Τσεχοσλοβακία (1939) και εισέβαλε στην Πολωνία, οδηγώντας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Βιβλιογραφία:

• Weinberg, G.L. (1994): "A World at Arms: A Global History of World War II" (Cambridge University Press).

• Overy, R. (1999): "The Road to War" (Penguin Books).

Συμπέρασμα

Ο Τσαμπερλέιν ενίσχυσε άθελά τον Χίτλερ μέσω της επιεικείας, ενώ ο Τσώρτσιλ (πριν γίνει Πρωθυπουργός) προσπάθησε να τον αντιμετωπίσει ως απειλή. Η ιστορία δικαίωσε τον Τσώρτσιλ, αλλά μόνο μετά το 1940, όταν η Βρετανία αντιλήφθηκε το λάθος της.

Δ. Ιστορική Διαδρομή του Τσώρτσιλ: Από τον Επιεικητή στον Αντιφασίστα

Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ (1874–1965) δεν ήταν πάντα ο «άσπονδος εχθρός του Χίτλερ». Η στάση του απέναντι στη Γερμανία και τον φασισμό εξελίχθηκε δραματικά, ανάλογα με τα γεγονότα και τα πολιτικά του συμφέροντα. Παρακάτω, η χρονολογική εξέλιξη του τομαριού του:

**1. Προπολεμική Περίοδος (1918–1933): Ο Επιεικητής

• 1919 (Συνθήκη των Βερσαλλιών): Ο Τσώρτσιλ υποστήριζε σκληρές συνθήκες κατά της Γερμανίας, αλλά μετά άλλαξε γνώμη.

• 1920s: Ως Υπουργός Οικονομικών (1924–1929), πίεζε για γερμανικές αποζημιώσεις αλλά και για οικονομική σταθερότητα (Σύμφωνο Ντόουζ).

• 1933 (Άνοδος Χίτλερ): Αρχικά, ο Τσώρτσιλ δεν αντιδρά έντονα, θεωρώντας τον ναζισμό προσωρινό φαινόμενο.

Βιβλιογραφία:

• Gilbert, M. (1991): "Churchill: A Life"

• Kershaw, I. (2015): "To Hell and Back: Europe 1914–1949"

**2. Μετατόπιση Προς Αντιφασισμό (1933–1939)

• 1934: Αρχίζει να προειδοποιεί για τον γερμανικό επανεξοπλισμό, αλλά η Βρετανική κυβέρνηση τον αγνοεί.

• 1936 (Κατάληψη της Ρηνανίας): Ο Τσώρτσιλ κατηγορεί τον Τσαμπερλέιν για αδυναμία, αλλά δεν προτείνει στρατιωτική δράση.

• 1938 (Συμφωνία του Μονάχου): Το αποκορύφωμα της επιεικείας. Ο Τσώρτσιλ καταριέται τη συμφωνία, λέγοντας:
  Δόσατε στην Ειρήνη τη Δόξα, αλλά παραδώσατε την Τσεχοσλοβακία στη Γερμανία»

Βιβλιογραφία:

• Churchill, W. (1948): "The Gathering Storm" (Τόμος 1 των απομνημονευμάτων του)

• Roberts, A. (2018): "Churchill: Walking with Destiny"

**3. Πρωθυπουργία (1940–1945): Ο Μέγας Αντιφασίστας

• 1940: Με την πτώση της Γαλλίας, ο Τσώρτσιλ γίνεται Πρωθυπουργός και απορρίπτει κάθε διαπραγμάτευση με τον Χίτλερ.

• 1941: Επικρίνει έντονα τον Στάλιν για τη Σοβιετική-Ναζιστική Συμμαχία (1939–1941), αλλά μετά την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, στρέφεται προς τη Μόσχα.

• 1945: Στη Διάσκεψη της Γιάλτας, αντιτίθεται στις σοβιετικές απαιτήσεις, αλλά χάνει από τον Ρούζβελτ και τον Στάλιν.

Βιβλιογραφία:

• Hastings, M. (2009): "Winston’s War: Churchill 1940–1945"

• Beevor, A. (2012): "The Second World War"

**4. Μεταπολεμική Περίοδος (1945–1955): Ο Ψυχροπολεμικός

• 1946 (Ομιλία της Φούλτον): Προειδοποιεί για το «Σιδηρούν Παραπέτασμα», γεγονός που τον καθιστά σύμβολο του Αντισοβιετισμού.

• 1951–1955 (Δεύτερη Πρωθυπουργία): Ενισχύει το ΝΑΤΟ και την αμερικανική ηγεμονία.

Βιβλιογραφία:

• Lukacs, J. (1999): "Five Days in London: May 1940"

• Gaddis, J.L. (2005): "The Cold War: A New History"

Συμπέρασμα: Ένας Πολιτικός Χαμελεών

Ο Τσώρτσιλ δεν ήταν πάντα ο θρύλος του αντιφασισμού. Η εξέλιξή του από επιεικητή σε αντιφασίστα και μετά σε ψυχροπολεμικό δείχνει πώς οι ιδεολογίες του προσαρμόζονταν στα γεγονότα.

 Key Takeaway:

• 1930s: Κριτικός αλλά όχι δράστης.

• 1940s: Σύμβολο της αντίστασης.

• 1950s: Αρχιτέκτονας του Δυτικού Μπλοκ.

  
  

  Ε) Γιατί πρέπει να αποκαλυφθεί η αληθινή ιστορία του Τσώρτσιλ;

  Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ έχει μπει στην ιστορία ως ο «Μεγάλος Σωτήρας της Δύσης» κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σκοτεινή. Είναι καθήκον της κριτικής ιστοριογραφίας να ξεσκεπάσει τους ιμπεριαλιστικούς, ρατσιστικούς και εγκληματικούς του ρόλους, γιατί:

  **1. Η Υποκρισία της Δυτικής Προπαγάνδας

• Η Δύση εξιδανικεύει τον Τσώρτσιλ ως «ελευθερωτή», ενώ αγνοεί τις φρικαλεότητες που διέπραξε:

  • Στρατόπεδα συγκέντρωσης (Μπόερς).

  • Γενοκτονίες (Σουδάν, Ινδία).

  • Αντι-εργατική βία (1910–1911).

• Διπλό πρότυπο: Ενώ καταδίκαζε τον Χίτλερ, ο ίδιος χρησιμοποιούσε παρόμοιες μεθόδους στις αποικίες.

Πηγές:

• Hochschild, A. (1999): "King Leopold’s Ghost" (για αποικιακά εγκλήματα).

• Charmley, J. (1993): "Churchill: The End of Glory".

**2. Ο Ρατσιστής Πυρήνας του Τσώρτσιλ

• Δηλώσεις του:

  • «Οι Ινδοί είναι κατώτερο έθνος που χρειάζεται σιδηρό πυγμή» (1931).

  • «Οι Αφρικανοί είναι βάρβαροι που χρειάζονται βρετανικό έλεγχο» (1902).

• Πολιτική του:

  • Ξενοφοβία κατά των Αράβων (Υποστήριξε τη δημιουργία του Ισραήλ για να «εξισορροπήσει» τη Μέση Ανατολή).

  • Αντίθεση στην ανεξαρτησία της Ινδίας (Έλεγε: «Αν η Ινδία απελευθερωθεί, θα γίνει ένα μπουρδέλο»).

Πηγές:

• Tharoor, S. (2017): "Inglorious Empire: What the British Did to India".

• James, L. (1994): "The Rise and Fall of the British Empire".

**3. Η Σύγκρουση με τον Σοσιαλισμό & την Εργατική Τάξη

• 1910–1911: Ως Υπουργός Εσωτερικών, έστειλε στρατό κατά εργατικών κινημάτων.

• 1926 (Γενική Απεργία): Ήταν υπέρ της βίαιης καταστολής.

• 1945: Μετά τον Πόλεμο, ηττήθηκε από τους Εργατικούς (Labour), που τον θεωρούσαν εχθρό του λαού.

Πηγές:

• Morgan, K.O. (1984): "Labour in Power 1945–1951".

**4. Γιατί Πρέπει να Αποκαλυφθεί Τώρα;

Α Να μην λευκαθούν τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού.
Β Να καταρριφθεί ο μύθος του «δημοκράτη ήρωα».
Γ Να δούμε την ιστορία μέσα από τα θύματα, όχι τους θιασώτες του.

Τελικό Μήνυμα

Ο Τσώρτσιλ δεν ήταν ήρωας, αλλά ένας αιμοσταγής αποικιοκράτης. Η αλήθεια πρέπει να γίνει γνωστή, όχι για να μισήσουμε, αλλά για να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη.

 "Η ιστορία γράφεται από τους νικητές, αλλά η αλήθεια ανήκει στους καταπιεσμένους."

•