Για όσους ακόμα δεν γνωρίζουν τι θα πει Λ.Δ και εις βάθος τι σημαίνει, πριν ανοίξουν κανένα βιβλίο πολιτικών επιστημών, να τους πούμε ότι είναι το μοντέλο που προέκυψε μεταπολεμικά, πριν 80 χρόνια και ήταν προέκταση του Αντιφασιστικού Μετώπου - Συμμαχίας, στο οποίο συμμετείχαν "προοδευτικές" μερίδες της αστικής τάξης, με την Εργατική Τάξη, καθώς και τα πολιτικά υποκείμενα τους, ως καθοδηγητές την αναγκών και των προσδοκιών των λαών τους.
Δηλαδή δεν ήταν σοσιαλισμός, αλλά κάτι που λογικά είχε κατεύθυνση τον παραπάνω, ήταν ένα υβριδικό δημιούργημα, στο οποίο το πείραμα αλλού πέτυχε, αλλού απέτυχε, αλλού ακόμα αναζητάει ταυτότητα, αλλά αυτό έχει να κάνει με το επίπεδο της ταξικής πάλης στο εσωτερικό αυτών των χωρών.
Θα φέρουμε ένα παράδειγμα όξυνσης της ταξικής πάλης τόσο στο υβριδικό σύστημα των Λ.Δ, όσο και στο σοσιαλισμό που ούτε εκεί εκεί τελειώνει η ταξική πάλη και δε μπορεί να μετασχηματιστεί σε ταξική συνεργασία εντός του σοσιαλισμού, ομαλά, κάτι που είναι και εντελώς μεταφυσικό δλδ αντιδιαλεκτικό.
Η Κίνα, στο τελευταίο της συνέδριο του ΚΚΚ, βάζει στόχο το σοσιαλισμό το 2035, το αν θα το πετύχει, το γνωρίζουν θεωρητικά αυτοί, εμάς δεν μας πέφτει λόγος, πάντως από τότε που ανέλαβε ο Σι Τζι Πινγκ, η Κίνα τόσο στο πεδίο της Οικονομίας, όσο και στο πεδίο του Εποικοδομήματος και στο ΚΚΚ, έχουν γίνει πολλές αλλαγές, που θυμίζουν τη διαπάλη που είχε ξεσπάσει λίγο πριν τις λεγόμενες "δίκες της Μόσχας".
Δεκάδες χιλιάδες στελέχη των λεγόμενων "Κομσομόλων" αυτών που δεν ήθελαν να ακούνε για σοσιαλισμούς και κομμουνισμούς, από το 2015 και μετά διαγράφονται, ενώ η εποχή του Τενγκ όχι δεν είναι στο απυρόβλητο, αλλά εξασκείται πολεμική σε αυτήν, όπως και στο δόγμα "ένα κράτος, δύο συστήματα".
Πάμε τώρα στο ρεζουμέ που δεν είναι η Κίνα, ούτε το παράδειγμα της, που προφανώς δεν είναι και το όραμα μας για το σοσιαλισμό και την κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία που εμείς τόσο υποκειμενικά, όσο και αντικειμενικά(οπαδοί συγκεκριμένου πολιτικού χώρου) "ευαγγελιζόμαστε".
Το χρέος των ΗΠΑ είναι το 25% του ΑΕΠ, τόσο στον εσωτερικό όσο και στον εξωτερικό δανεισμό, το μαξιλαράκι του χρυσού στις ΗΠΑ, ως νοερό αποθεματικό για να μπορεί να δανείζεται και να κόβει χρήμα, ανεξάρτητα αν είχε εγκαταλείψει το χρυσό από την εποχή του Νίξον, αν και η προεργασία έγινε και από την εποχή του δόγματος Μπρέντον Γουντς (1944 - 1977), όπου το δολάριο μετατράπηκε σε παγκόσμιο ισοδύναμο και οι αποθήκες της FED, γέμισαν με το 70% του αποθεματικού του χρυσού παγκοσμίως, άρα ήταν νομοτελειακό να συμβεί αυτό το γεγονός, αλλά η διαλεκτική είναι αμείλικτη, περισσότερο και από τα μαθηματικά, που είναι παιδιά της διαλεκτικής.
Για να δούμε αυτά τα σκληρά οικονομικά-μαθηματικά, δλδ την αριθμητική, στο αποθεματικό των ΗΠΑ σε χρυσό, που αντικειμενικά και μεσοσταθμικά, δεν ξεπερνά το 2,1% του ΑΕΠ τους, ακόμα κι αν κατείχαν το 100% το χρέος είναι οδυνηρό.
Όλα αυτά διογκώθηκαν γιατί ο χρηματιστικός Καπιταλισμός, η μονοπωλιακός Καπιταλισμός, η ΚΜΚ, η Ιμπεριαλισμός, μετά το 1991, βρήκε διέξοδο σωτηρίας τις πρωήν Λαϊκές και Σοσιαλισιτκές Δημοκρατίες, τις Αραβικές χώρες που είχαν εφαρμόσει μια άλλου είδους μορφή ΛΔ, καταληστεύοντας τες μέσω της συνέχειας της τότε ΕΟΚ, τη σημερινή ΕΕ.
Ο Γκορμπαστώφ και η παρέα του, έκαναν μεγάλη δουλειά για τη Δύση, όπως και ο Γιέλτσιν και τα πρωτοπαλίκαρα του Τσούμπαις, Ποτάτιν, Πέτρουκ, έδωσαν ολήκληρη την Οικονομία της πιο πλούσιας χώρας του πλανήτη, από άποψη πρώτων υλών, τόσο στους πρώην "κόκκινους διευθυντές", όσο και στην τότε ασθμαίνουσα Καπιταλιστική - παρασιτική οικονομία της Δύσης.
Πραγματοποιήθηκε πλιάτσικο κανονικό, όπως και σε όλο το πρώην ανατολικό μπλοκ.
Θα ξαναφέρουμε ένα παράδειγμα που πρέπει εμείς εδώ πέρα και ειδικά όσοι διακατεχόμαστε από μικροαστικά και φασιστικά ιδεολογήματα(οι μικροαστοί δεν έχουν ιδεολογία), της Βουλγαρίας επί Ζίφκοφ, όπου ο κάθε Βούλγαρος, είχε σε αποταμιεύσεις από τις οποίες δανειζόταν το Κράτος πάνω από 300.000€ σημερινά χρήματα.
Γιατί χάθηκαν αυτές;
Μα για τον ίδιο λόγο που θα χαθούν κι εδώ, οι εμπορικές και οι εκδοτικές και οι επενδυτικές, καθώς και οι αναπτυξιακές τράπεζες των χωρών αυτών, δάνεισαν όχι το Κράτος, αλλά τις τράπεζες της Καπιταλιστικής Δύσης, πήρα τα Λέβα και τα κάθε Λέβα σε Δολάρια και σε ECU(ο πρόγονος του €) και μετά τα υποτίμησαν.
Μπήκαν οι λεγόμενοι επενδυτές, μαζί με αυτούς και οι δικοί μας επιχειρηματίες και έκαναν λεηλασία(αυτό σημαίνει ιδιωτικοποιήσεις της εποχής), πλειστηριάστηκαν σπίτια, οικογένειες βρέθηκαν άνεργες και άστεγες στο δρόμο, ενώ μετανάστευσαν στο εξωτερικό, όσες δεν εκπορνεύτηκαν δια των Μπαντερίστας, που ονόμαζαν ως συκοφάντηση "Ρωσική Μαφία".
σ.σ : Η Βουλγαρία μπαίνει το 2026 στο €, ως η πιο αναπτυσσόμενη χώρα της ΕΕ αυτή τη στιγμή, έζησε την Καπιταλιστικοποίηση μια φορά και καταστράφηκε, τώρα δεν υπάρχει δικαιολογία που θα εξαφανιστεί ως χώρα και το γιατί θα το εξηγήσουμε παρακάτω.
Στο δια ταύτα τώρα !!!
Τι συμβαίνει σήμερα, με το Δανεισμό που είχαν τόσο οι Αμερικανικές, όσο κυρίως οι Ευρωπαϊκές τράπεζες, από το πρώην ανατολικό μπλοκ, τις πρώην Μπααθικές Αραβικές Χώρες του λεγόμενου "ιδιότυπου σοσιαλισμού" που επηρέασαν τόσο πολύ τον Ανδρέα του τότε ΠΑΣΟΚ, γι αυτό και το πράσινο χρώμα στον ήλιο τους, από τη μια πλευρά, γιατί απ΄την άλλη ήταν ο τρίτος δρόμος για το Σοσιαλισμό, άλλο ένα ανεδαφικό - μεταφυσικό δημιούργημα της Σκανδιναβικής Σοσιαλδημοκρατίας του Πάλμε.
Οι Ευρωπαϊκές και οι Αμερικανικές Τράπεζες και οι Επενδυτές, δεν άφησαν πέτρα στην πέτρα, όρθια, αλλά αυτή η εποχή τελείωσε γιατί μετά από 34 χρόνια δεν έχει μείνει ούτε το κόκκαλο, ούτε το μεδούλι, γι αυτό και η Ελληνική Αστική Τάξη που έκανε μπίζνες στα Βαλκάνια παραπαίει στην κυριολεξία αναζητώντας συμμάχους που αλλού, εκεί που ζητούσε και ο Δικτάτορας Παπαδόπουλος, με τους Παττακούς, στην Τουρκία δλδ.
Το 25% του χρέους των ΗΠΑ από το ΑΕΠ τους και το αρνητικό ισοζύγιο με το χρυσό αποθεματικό, που δεν είναι και ισοδύναμο, του 2,1% το 2024, δεν θα επιφέρει καλά, κυρίως πλέον για την Ευρώπη.
Αντικειμενικά είναι, και θα ζήσουμε "μεγάλες μέρες" από τούδε και στο εξής, το 2009-2012, θα είναι συγκριτικά παιδική χαρά, σε σχέση με αυτό που επέρχεται και δεν κινδυνολογούμε, είναι απλά μαθηματικά και απλό συντακτικό της ανεπάρκειας της οικονομίας των ΗΠΑ, που διέλυσαν σταθερά από τον Κλίντον και μετά, όλοι οι υπόλοιποι, ακολουθώντας το χρηματοοικονομικό πλιάτσικο στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και της Μπααθικής Αραβίας.
Τώρα έρχεται η σειρά μας, αφού διαλέξαμε τη "Σωστή πλευρά της ιστορίας", επειδή κάποιοι "παντελονιάζουν" από το πλιάτσικο, τώρα ας περιμένουμε και την αφαίμαξη.
"Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές,
σιώπησα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν φυλάκισαν τους σοσιαλδημοκράτες,
σιώπησα γιατί δεν ήμουν σοσιαλδημοκράτης.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους συνδικαλιστές,
σιώπησα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους,
σιώπησα γιατί δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν να συλλάβουν εμένα, δεν υπήρχε πια κανείς για να διαμαρτυρηθεί."
Μπερντολντ Μπρεχτ (το ποίημα δεν ανήκει στον Γερμανό πάστορα Martin Niemöller, αλλά στον Μπρεχτ, ο πάστορας το έλεγε σε κηρύγματα του, αλλά το σύστημα προσπαθεί να το αποδώσει ως δικό του, για ευνόητους λόγους).
ΕΠΕΞΗΓΗΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ.
Ο ΧΡΥΣΟΣ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ: ΑΠΟ ΤΟ BRETTON WOODS ΣΤΟ "NIXON SHOCK"
Η Ιστορία του χρυσού ως νομισματικού ισοδυνάμου στις ΗΠΑ είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη Διεθνή Νομισματική Πολιτική και τις Στρατηγικές Αποφάσεις των Προέδρων. Ας δούμε τα κρίσιμα σημεία:
1. Η ΕΠΟΧΗ BRETTON WOODS (1944–1971) – Το Χρυσό ως Σύστημα Σταθερότητας
Σύστημα Bretton Woods (1944):
Το δολάριο ΗΠΑ (USD) έγινε το κεντρικό νόμισμα παγκόσμιας συναλλαγής, δεμένο με χρυσό (35 δολάρια = 1 ουγγιά χρυσού).
Όλες οι άλλες νομισματικές ισοτιμίες ήταν σταθερές έναντι του USD.
Οι ΗΠΑ είχαν το 75% των παγκόσμιων αποθεμάτων χρυσού (πάνω από 20.000 τόνους).
2. Το "NIXON SHOCK" (1971) – Το Τέλος της Μετατροπής Χρυσού σε Δολάριο
15 Αυγούστου 1971: Ο Πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον ανακοίνωσε την αποδέσμευση του USD από το χρυσό (Nixon Shock).
Αιτίες:
Οι τεράστιες δαπάνες του Πολέμου του Βιετνάμ και των κοινωνικών προγραμμάτων.
Η υπερβολική εκτύπωση δολαρίων χωρίς ανάλογη χρυσή κάλυψη.
Οι ξένες κεντρικές τράπεζες (π.χ. Γαλλία) άρχισαν να εξαργυρώνουν δολάρια σε χρυσό, μειώνοντας τα αποθέματα των ΗΠΑ.
Συνέπειες:
Το δολάριο έγινε FIAT νόμισμα (χωρίς χρυσή υποστήριξη).
Η τιμή του χρυσού απελευθερώθηκε, εκτινάχθηκε στα ύψη (από $35/ουγγιά σε $800+ μέχρι το 1980).
Γεννήθηκε το σύγχρονο σύστημα πλωτών συναλλαγματικών ισοτιμιών.
3. ΣΗΜΕΡΑ: Ο ΧΡΥΣΟΣ ΩΣ "ΑΣΦΑΛΕΣ ΑΠΟΘΗΚΕΥΤΙΚΟ" ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΙΣΟΔΥΝΑΜΟ
Τα αποθέματα χρυσού των ΗΠΑ:
8.133 τόνοι (το μεγαλύτερο στον κόσμο, ~23% του παγκόσμιου).
Αξία: ~500 δις δολάρια (πολύ μικρή έναντι του ΑΕΠ των ΗΠΑ, που είναι ~28 τρις).
Γιατί δεν είναι πλέον νομισματικό ισοδύναμο;
Το δολάριο παραμένει η κύρια παγκόσμια αποθεματική νομισματική μονάδα χωρίς άμεση χρυσή σύνδεση.
Ο χρυσός είναι στρατηγικό περιουσιακό (safe haven) σε περιόδους κρίσεων, αλλά δεν υποστηρίζει νομίσματα.
Οι κεντρικές τράπεζες (και η FED) το κρατούν για αντιστάθμιση κινδύνων, όχι για συναλλαγές.
4. ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ: Η "ΧΡΥΣΗ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ" ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΘΕΤΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ
Το Watergate (1974) και η οικονομική κρίση:
Ο Νίξον παραιτήθηκε το 1974, αλλά η απόφασή του για τον χρυσό είχε ήδη αλλάξει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Σύγχρονες τάσεις:
Κράτη όπως η Ρωσία και Κίνα αυξάνουν τα χρυσά αποθέματά τους για αποαμερικανοποίηση.
Κρυπτονομίσματα (π.χ. Bitcoin) προσφέρουν εναλλακτικές ως "ψηφιακός χρυσός".
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΗ ΤΟΥ 1971 ΗΤΑΝ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 20ού ΑΙΩΝΑ
Ο χρυσός δεν εξαφανίστηκε, αλλά άλλαξε ρόλο: από βάση του νομισματικού συστήματος έγινε γεωπολιτικό όπλο και ασφάλεια.
"Ο Νίξον έκλεισε το παράθυρο του χρυσού, αλλά άνοιξε την Πύλη του Σύγχρονου Χρηματοπιστωτικού Καπιταλισμού!"
ΠΟΣΟΣΤΟ ΧΡΥΣΟΥ ΤΩΝ ΗΠΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΑΕΠ (2024) – ΑΚΡΙΒΕΣ ΔΕΔΟΜΕΝΑ
1. ΤΡΕΧΟΥΣΑ ΑΞΙΑ ΧΡΥΣΟΥ (ΗΠΑ)
Αποθέματα χρυσού: 8.133 τόνοι (σύμφωνα με την FED και τον Παγκόσμιο Σύλλογο Χρυσού).
Τιμή χρυσού (Ιούνιος 2024): ~$2.300/ουγγιά (≈ $74.000/κιλό).
Συνολική αξία:
8.133 τόνοι = 8.133.000 κιλά × $74.000 ≈ $602 δισεκατομμύρια.
2. ΑΕΠ ΗΠΑ (2024)
Ετήσιο ΑΕΠ: ~$28,7 τρισεκατομμύρια (IMF/WB προβολές).
3. ΠΟΣΟΣΤΟ ΕΠΙ ΤΟΥ ΑΕΠ
ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ
1950: Χρυσός ≈ 20% του ΑΕΠ (τότε ΑΕΠ: ~$300 δις, χρυσός σταθερός στα $35/ουγγιά).
1971 (Nixon Shock): Χρυσός ≈ 5% του ΑΕΠ (απελευθέρωση τιμής + πληθωρισμός).
2024: Μόνο 2,1% λόγω:
Εκρηκτικής αύξησης του ΑΕΠ (κυρίως από ψηφιακή οικονομία και χρηματοπιστωτικοποίηση).
Σχετική σταθερότητα των αποθεμάτων χρυσού (τα ΗΠΑ δεν έχουν αυξήσει σημαντικά τα αποθέματά τους εδώ και 50+ χρόνια.
ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ
Ο χρυσός δεν καλύπτει πλέον ουσιαστικό μέρος του ΑΕΠ, αλλά παραμένει συμβολικός πυλώνας εμπιστοσύνης.
Κίνα και Ρωσία έχουν ποσοστά ~3-4% του ΑΕΠ τους σε χρυσό, ως στρατηγικό χτύπημα ενάντια στο δολάριο.
"2,1% είναι μικρό ποσοστό, αλλά ο χρυσός είναι ο ασυμπίεστος μάρτυρας της ιστορίας – ποτέ δεν ξέρεις πότε θα ξαναχρειαστεί!"
