Σελίδες

   the 1st multinational Chania's web design & development center   simply& dedicated web Hosting    istoschSHOP, Τα πάντα από βιβλία & νέα τεχνολογία...

Μισθώστε Διαφημιστική Προβολή στο istoschPORTAL

διαδικτυακά μαθήματα Αγγλικών

istoschBOOKSTORE «Το Κορίτσι που καθρεφτιζόταν στο νερό»: της Αιμιλίας Πλατή (Νέα Κυκλοφορία)
Βουρλάκης Νίκος, Πύργος Ψιλονέρου Χανιά. Τα πάντα για την Οικοδομή σας.

Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

Συνείδηση κοινωνικής συναίνεσης...

Ένας ΣΥΡΙΖΑ πάει με όλα, μπες στον κόσμο του είναι όλο δροσιά
"Ζούμε δραματικές στιγμές", "δραματικές ώρες για τη Κύπρο", "η Κύπρος μετρά τις πληγές της", "εικόνες χάους στα ΑΤΜ της μεγαλονήσου", "δραματική συνεδρίαση στο κοινοβούλιο της Κύπρου", "το ΟΧΙ ήταν μια δραματική εξέλιξη": Όλες τούτες οι δακρύβρεχτες ιστορίες που αγγίζουν τα όρια του κλασσικού Ελληνικού κινηματογράφου  με όρους δράματος, που μόνο η Μάρθα  Βούρτση λείπει αναδείχνουν το ποιόν της αστικής τάξης της χώρας μας, που με πρόσχημα την εθνολογική συγγένεια, συμμετέχει ενεργά στη καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων της Κύπρου ως υπερεργολάβος.
Από τη Τρίτη το βράδυ εξυφαίνονται διάφορα συνομοσιολογικού τύπου σενάρια με επίκεντρο τους "πληρωμένους" και απλήρωτους  κονδυλοφόρους στα πάνελ της κατευθυνόμενης ασυναρτησίας ανά την ελληνική επικράτεια. Ο Βομβαρδισμός βλακείας και τρομολαγνείας που κάνουν το Φρέντυ Κρούγκερ να ωχριά απ΄ τη μια και τα καμπαναριά των μοναστηριών απ' την άλλη να χτυπούν χαρμόσυνα για την "έλευση του ξανθού γένους", προσφέρουν μοναδικές σκηνές θλίψης γιατί γέλιο στην τραγωδία ενός λαού δε χωράει, όμως κερδισμένος υπάρχει και βγαίνει μόνο η Τράπεζα Πειραιώς(όμιλος) που παίρνει κοψοχρονιά τις δυο μεγαλύτερες τράπεζες της Κύπρου στην Ελλάδα κυριολεκτικά δωρεάν.
Φυσικά επειδή δεν τα 'χουμε χάσει ολοσχερώς, οριστικά και αμετάκλητα, τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά, τόσο που ακουμπάνε τα όρια της ιλαροτραγωδίας που μόνο στην Ελληνική επικράτεια μόνο έτσι μπορεί να εκληφθεί.
Από τη μια το μέτωπο της τρικομματικής κυβέρνησης και τα παπαγαλάκια της πριν ολοκληρωθεί το όχι στην Κυπριακή βουλή, άρχισαν το σαράκισμα και την καταστροφολογία τύπου "Αρμαγεδδών" για να πέσει η αξία των δυο κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα και να παρθούν δεκάδες φορές κάτω της πραγματικής τους από εγχώριο ανάδοχο, καθώς επίσης να αρχίσουν οι σκέψεις για μαζικές επιστροφές ρευστού από τη μεγαλόνησο και από την άλλη το μέτωπο του "αντικατοχικού" ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, Παπανδρεϊκών και Καραμανλικών που συσχέτιζε το πρώτο ΌΧΙ των βουλευτών με το ΌΧΙ του Κυπριακού λαού που σαφώς δεν είναι το ίδιο πράγμα από τη σκοπιά των ταξικών συμφερόντων.
Επειδή στην μεγάλη του πλειοψηφία του λαού από το 1985 και μετά αποιδεολογικοποιήθηκε συνειδητά κάθε πολιτική του σκέψη και δράση αγκυροβολούσε στο μικροαστικό ραγιαδισμό του παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, δε σημαίνει πως τα πράγματα θα μείνουν και έτσι για το μέλλον.
Δείξε μου το φίλο σου να σου πω τι είσαι....
Η δεκαετία του 1980 ίσως ήταν η πιο όμορφη και ανάλαφρη αλλά γεμάτη αυταπάτες δεκαετία μετά τις δεκαετίες 1960 και 1970 και μαζί με αυτές, ήταν που καλλιέργησαν την ηττοπάθεια, το ραγιαδισμό και το μικροαστικό “φασισμό” της καλοπέρασης εις βάρος της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων ως ιδεολογία.
Φυσικά ούτε η παραγωγή σταμάτησε, ίσα-ίσα πέρασε σε ακόμα λιγότερα χέρια(συγκέντρωση και συγκετροποίηση της παραγωγής και του κεφαλαίου), μεγάλωσε την υποκλοπή του υπεπροϊόντος δεκάδες φορές παραπάνω και με μεγαλύτερη διασπορά στους λεγόμενους μετόχους, με αποτέλεσμα να αποθεώνουν τα ιδεολογήματα του λαϊκού καπιταλισμού και του δημοκρατικού σοσιαλισμού(που δεν είναι η γνωστή κλασσική Γερμανική σοσιαλδημοκρατία της δεκαετίας του 1920, αλλά μια νέα μορφή της προερχόμενη απ' τα αριστερά, με αντιιμπεριαλιστικά και αντιμονοπωλιακά χαρακτηριστικά που όμως απορρίπτουν την ταξική πάλη και τη δικτατορία του προλεταριάτου αποθεώνοντας την ταξική συνεργασία).
Οι δεκαετίες 1960, 1970 και ειδικά αυτή του 1980, ήταν οι δεκαετίες με τη μεγαλύτερη ευημερία που προέκυψε ποτέ και ήταν προϊόν υπερπαραγωγής, υπερεκμετάλλευσης εργατικής δύναμης, υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων, προϊόντων και υπηρεσιών, που ακόμα και αν στοκάρονταν και λίμναζαν επικίνδυνα, μετέφεραν τη διαδικασία της κερδοφορίας σε ένα νέο τοπίο τα χρηματοοικονομικά....
Στις Δεκαετίες που αναφερθήκαμε παραπάνω και σε συνέχεια τους, να σημειώσουμε και να συμπληρώσουμε μερικά πράγματα μιας και έχουν ιδιαίτερη σημασία και αλληλοεξαρτώνται και αλληλοσυμπληρώνονται με τον κυρίαρχο τρόπο παραγωγής.
Εφόσον τα χρηματοοικονομικά [από το 1960 και μετά, με αποκορύφωμα τις δεκαετίες 1970-1980 και λόγω συνθηκών(με τις ανατροπές απ΄ τα πάνω προς τα κάτω και τη παλινόρθωση του καπιταλισμού στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες όπου ο ΚΜΚ επανήλθε ως πισωγύρισμα εκεί), τις δεκαετίες 1990 και 2000], αντιστάθμιζε τις απώλειες μιας εκ των τεσσάρων βασικών αντιθέσεων του καπιταλισμού, αυτής της κοινωνικής παραγωγής και τις αντίθεσης της στην κατανάλωση.
Αυτό πραγματοποιήθηκε παρά τις αδυναμίες που προεκύπταν μέσω των χρηματοοικονομικών συναλλαγών, όμως και αυτό δεν έφτανε, ολόκληρη η βάση και το εποικοδόμημα τρέχανε στη λογική της τεχνητής κάλυψης των ζημιών και την αναπαραγωγή κερδοφορίας από τις χρηματιστικές υπεραξίες που είχαν εξελιχθεί από τις αρχές του 20ου αιώνα αλλά ήταν στην ίδια βάση που είχε αναλυθεί και εξηγηθεί από το Λένιν.
Η ουσία είναι ότι μέχρι το 2008 και με τις ευθύνες τις λεγόμενης αστικής και μικροαστικής"αριστεράς", προωθήθηκε η λογική της "μεταβιομηχανικής κοινωνίας", "του κοινωνικού κράτους", αλλά κυρίως του "μεταμοντέρνου" όπου το απολιτίκ και το ευτελές αποιδεολογικοποιούσαν κάθε συζήτηση. Σήμερα αυτό που ζούμε και θα το ανεχόμαστε για πολλά χρόνια ακόμα, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα είναι το θέρισμα αυτού του είδους η καλλιέργεια κοινωνικής συνείδησης και φυσικά τα πράγματα θα πάνε κι άλλο πίσω, σχεδόν απ' την αρχή.
Η ιδεολογία (και το ξέρουν καλά οι λεγόμενοι "aristeroi")τους είναι άχρηστη, εξάλλου όχι μόνο δεν συγκρούονται μαζί μας με τέτοιους όρους, αλλά ούτε καν με όρους παραπολιτικής και πολιτικού κουτσομπολιού. Γίνεται με όρους "κινήματος πατάτας", "κάλυψης της πείνας", με όρους που το ΠΑΣΟΚ της δεκ του 1980 αποθέωσε και φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ αναμασά, το κακό φυσικά είναι πως το φαινόμενο αυτό δεν είναι Ελληνικής εφεύρεσης και χρησιμοποιείται σε διεθνή κλίμακα.
Πάρτο το αυγό και κούρευτο!!!
Φυσικά και στην Ευρώπη τα πράγματα δεν απέχουν και πολύ απ΄ τους χαρακτηρισμούς του G. Bush γι αυτήν και για όσους πίστευαν ότι ήταν αγεωγράφητος η βλάκας, όταν έλεγε την Ευρώπη γηραιά και ξεπερασμένη, πλάνην πλανώνται οικτρά. Έλεγε μια μεγάλη αλήθεια, ότι η Ευρώπη δεν είναι πλέον ικανή για τίποτα, η προσφορά της σταματάει στην Αστική Γαλλική Επανάσταση και στη Παρισινή Κομμούνα, άντε και στην άνοδο του φασισμού ως εθνικιστική σοσιαλδημοκρατία και ως την ακραία αντίδραση των αστών και των μονοπωλίων μέσω των μικροαστών.
Ο Μονοπωλιακός Καπιταλισμός εδράζεται ως κυρίαρχος και θα εδράζεται ως τέτοιος, για όσο μπορεί να υπάρχει μόνο στις ΗΠΑ,(οι άλλοι θα ακολουθούν καταϊδρωμένοι χωρίς καμία προοπτική να τις ξεπεράσουν) οι αυταπάτες αποτελούν χίμαιρες για όσους πιστεύουν το αντίθετο.
Όσο για το σοσιαλισμό, αυτός θα ξαναφτιαχθεί μόνο στην πρώην ΕΣΣΔ γιατί εκεί είναι μόνο πρόσφορο το έδαφος για πολλούς λόγους, κυρίως γιατί τα μέσα παραγωγής δεν είναι μόνο μέσα η αντικείμενα εργασίας, το μεταμοντέρνο δεν επιβλήθηκε ποτέ εκεί πλήρως και γιατί έζησαν ένα σοσιαλισμό με 1002 αδυναμίες που όμως νοσταλγούν.   Μπορεί να μην αρέσει σε πολλούς, αλλά πάλι αυτού του τύπου θα είναι όταν θα επιβληθεί ακόμα και σε ένα κράτος γιατί από κάπου θα πρέπει να ξεκινήσει και θα ξεκινήσει μόνο από εκεί αρκεί να βρουν το δρόμο τους τα ΚΚ της περιοχής και να αποτινάξουν κάθε θεωρητικό πλέγμα του δημοκρατικού σοσιαλισμού.
Η Ευρώπη είναι μια γερασμένη τσατσά, μια τελειωμένη ιστορία που κανείς δε περιμένει τίποτα απ' αυτήν και τα θέλει όλα μαζί ταυτόχρονα. Το μέσο Ευρωπαίο δεν τον ενδιαφέρει τίποτα πέραν αυτού, ενώ δεν ξέρει τι θέλει (σοσιαλισμό η καπιταλισμό) θεωρεί ότι του ανήκουν τα πάντα[στην Ευρώπη πέρα από ένα ΚΚΕ(που είναι τόσο μπροστά όσο κανένα άλλο ΚΚ ανά την υφήλιο) δεν υπάρχει τίποτα άλλο και κυριολεκτούμε σε αυτό, αλλά μόνο του δε φτάνει].
Στην Ευρώπη λόγω των τρομακτικών αντιθέσεων και τις ανισόμετρης ανάπτυξης τα μέσα παραγωγής δεν είναι ουδέποτε σε πλήρη ενδοευρωπαϊκή σύμφυση ενώ διέπονται μονομέρειας κυρίως από τα εργαλεία παραγωγής αναζητώντας στο διηνεκές ζωτικό χώρο, λόγω της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας, του δημοκρατικού σοσιαλισμού, του ευρωκομμουνισμού και του εθνικισμού, της ανυπαρξίας σοβαρών ΚΚ, η κατάσταση είναι σε ένα πλήρες τέλμα.
Η λατινική Αμερική αφημένη σε μια σειρά μεικτού τύπου αυταπάτες (τύπου σοσιαλισμού του 21ου αιώνα) που τώρα αναπτύσσονται, η Ασία είναι το Θρησκευτικό κέντρο είτε του Καπιταλισμού, είτε των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, είτε της λογικής "ένα κράτος δυο συστήματα", είτε των δρόμων του μεταξιού και του μαύρου χρυσού, η προοπτική εργατικής λαϊκής εξουσίας θα είναι επιπέδου ΛΔ Κίνας, ότι ήταν να γίνει εκεί έγινε εδώ και μερικές δεκαετίες. Όσο για την Ωκεανία δεν το συζητάμε καν, ενώ η Αφρική είναι ο λαχανόκηπος και το πάρκο των ντοκιμαντέρ της Σαβάνας, των διαμαντιών, του λευκού, του κίτρινου και του μαύρου χρυσού δεν δίνει προοπτική για τίποτα το νέο.
Σήμερα κάθε συζήτηση με τον λεγόμενο “λαό” να βασίζεται στο βασίλειο της ανάγκης, αποκλειστικά και μόνο εκεί, δε μπορεί να πάει το πράγμα παραπέρα κυρίως για αυτόν. Το ποτάμι όντως δε σταματάει, αλλά έχει γίνει τόσο πολύ προεργασία που δε μπορεί να σπάσει το οικοδόμημα(στις σχέσεις παραγωγής), η λεγόμενη Αριστερά(του δημοκρατικού σοσιαλισμού) και λεγόμενη Άκρα δεξιά. Και οι δυο τους, ως πυλώνες του συστήματος θα είναι αυτοί που αρχικά θα εκφράσουν τις μάζες κυρίως στην Ευρώπη γιατί εκφράζουν πτυχές του κυρίαρχου τρόπου παραγωγής στη φάση ολοκλήρωσης του αλλά και του προηγούμενου (που σίγουρα δεν είναι ο προμονοπωλιακός καπιταλισμός του 19ου αιώνα) δηλαδή των υπολειμμάτων του μεικτού κράτους που στην πορεία θα συρρικνωθεί μαζί με το πολιτικό τους προσωπικό εθνικό και κοσμοπολίτικο.
Αυτό που στην πορεία της ανθρωπότητας (από μια χώρα και σε μια χώρα θα ξεκινήσει ξανά, η μία σειρά χωρών) και θα σαρώσει θα είναι το νέο ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός ως ο νέος τρόπος παραγωγής που θα μπει από την κλειδαρότρυπα.

Βουρλάκης Νίκος

Βουρλάκης Νίκος
Μάντρα Οικοδομικών Υλικών

«Η γοργόνα με τα όμορφα πόδια»: Ένα παιδικό παραμύθι» της Αιμιλίας Πλατή

«Η γοργόνα με τα όμορφα πόδια»: Ένα παιδικό παραμύθι» της Αιμιλίας Πλατή
Για την Κρήτη αποκλειστικά από το istoschSHOP

Διαφημιστική Προβολή

   the 1st multinational Chania's web design & development center   simply& dedicated web Hosting    istoschSHOP, Τα πάντα από βιβλία & νέα τεχνολογία...

Μισθώστε Διαφημιστική Προβολή στο istoschPORTAL

διαδικτυακά μαθήματα Αγγλικών