Πάντα από μικρά παιδιά τον θαυμάζαμε, τον είχαμε στην καρδιά μας, τον θεωρούσαμε πολύ μεγάλο άντρα και πολύ μεγάλο ηγέτη, τόσο που πολλές φορές ακόμα και φίλοι μας ξέκοβαν ως "δογματικούς", όμως ξέραμε βαθιά μέσα μας πως η ιστορία θα τον δικαιώσει.Ευτυχώς το 1991 εκεί που ο οδοστρωτήρας του οπορτουνισμού και της αντεπανάστασης τα σάρωνε όλα, τότε που "όλα τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά" και η αντεπανάσταση τα έπαιρνε όλα σβάρνα γκρεμίζοντας ότι έβρισκε μπροστά της, ένα τοίχος τα σταμάτησε όλα και ένα τοίχος την οδηγεί την τότε νικηφόρα αντεπανάσταση σε ήττες σήμερα, το 13ο και το 14ο συνέδριο του μεγαλύτερου Κ.Κ. σε όλο τον κόσμο του ΤΙΜΗΜΕΝΟΥ ΚΚΕ.
Μέσα στις πιο δύσκολες και πρωτόγνωρα δραματικές στιγμές, που η μια ήττα διαδέχονταν την άλλη, σε όλη την Αν. Ευρώπη, το κόμμα απέδειξε τον ιστορικό του ρόλο για μια φορά ακόμα. Σε αυτές τις πολύ δύσκολες στιγμές για τον παγκόσμιο εργατικό κίνημα, για μας τουλάχιστον κήρυξε την πρώτη επανάσταση και μάλιστα με νικηφόρο αποτέλεσμα. Ήταν νίκη πως να το κάνουμε, μια χούφτα άνθρωποι έσωσαν τα πάντα και μάλιστα μέσα στις νίκες της αντεπανάστασης. Έτσι σώθηκε το κόμμα, η ιστορία του, η ιστορία του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε και ο Μαρξισμός - Λενινισμός...
Το τι τραβήξαμε τότε...θα το γράψει η ιστορία και δεν μιλάμε σε προσωπικό επίπεδο, ποτέ δεν μιλάμε έτσι.
Μετά το 16ο στρατηγικό συνέδριο που απέδειξε με ΜΛ όρους ότι δεν υπάρχουν δυο στάδια για τον σοσιαλισμό, ήρθε και το 18ο που αποφάσισε πράγματα που κανένας άλλο ΚΚ δεν τόλμησε έως τότε και αφορούσε τον σοσιαλισμό, τότε όλοι τρόμαξαν γιατί όλα όσα αποφάσισε το τιμημένο ΚΚΕ, αργά η γρήγορα θα υιοθετούνταν από σειρά ΚΚ, ώσπου να γίνει θέση από την πλειοψηφία τους...
Το χειρότερο όμως σκαμπίλι για το σύστημα ήταν η αποκατάσταση του ΠΑΜΕΓΙΣΤΟΥ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη...
Το πόσο μεγάλος ήταν, είναι και θα είναι φαίνεται εδώ στο γράμμα που έγραψε πριν τον Θάνατο του....
«Το ΚΚΕ ήταν και παραμένει το κόμμα μου και κανένας δεν μπορεί να το χτυπήσει και να το λερώσει χρησιμοποιώντας το όνομά μου… Το Κουκουέδων πέρασε πολλές αντάρες και μπόρες, όμως να το ξεριζώσει κανένας δεν μπόρεσε, γιατί αυτό θα σήμαινε να ξεριζώσει τον ίδιο το λαό. Παρ όλες τις δοκιμασίες που το ‘έδερναν και το δέρνουν, το ΚΚΕ είναι αθάνατο. Το γράμμα αυτό το γράφω για να βουλώσω το στόμα σε όλους αυτούς που θα βάλουν τώρα τις φωνές. Με το ΚΚΕ δεν είχα ούτε έχω ανοιχτούς λογαριασμούς. Ούτε μπορούσα ποτέ να ‘χω. Απ’ όλη μου την ψυχή εύχομαι σ’ αυτούς που φορτώθηκαν το πολύ δύσκολο έργο να ξαναστήσουν το Κουκουέδικο στα πόδια του, να πετύχουν απόλυτα και ολοκληρωτικά».
Αυτά για την ιστορία και τι σημαίνει τελικά λαϊκός ηγέτης....
