Το μπερδεμένο κουβάρι των ενδοϊμπεριαλιστικών Αντιθέσεων είναι η συνέχεια του Καπιταλισμού

Το πόσο "ακατανόητα" μπερδεμένο είναι το κουβάρι των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, δεν μπορεί ούτε να ειπωθεί, ούτε να αναλυθεί με μερικές αράδες, όχι μόνο εδώ πέρα, αλλά και από σοβαρούς επίσημους πολιτικούς φορείς και αναλυτές.
Εδώ είναι κάτι σαν ψηφιακό καφενείο έκφρασης των εσώψυχων για να μην "λαλήσουμε", μόνο πως εδώ ότι λέγεται και γράφεται πάει σε χρόνο dt εκεί που καίγονται (στο πως σκέφτεται τόσο η πλειοψηφία, όσο και η μειοψηφία), στους ιμπεριαλιστές.
Στην πραγματικότητα δεν φοβούνται, ούτε τι γράφεται εδώ μέσα, ούτε το γιατί, αλλά από άποψη στατιστικής έχει σημασία, σε αυτή τη δυστοπία που έχουν επιβάλει οι ταγοί της διεθνοποίησης των κεφαλαίων, για να βγάλουν ότι μπορούν από τον κοσμάκη.
Τους καίει μόνο, το αν βγαίνουν εκαταμμύρια στους δρόμους, όχι όμως ως διαμαρτυρία, αλλά ως πρόταση λαϊκής εξουσίας, κάτι που δεν παίζει πουθενά ακόμα, αλλά φοβούνται μην προκύψει μετά από κάποιο πόλεμο, που παίρνει επαναστατικές διαστάσεις.
Μεταξύ τους σκοτώνονται, άλλοτε με το βαμβάκι, άλλοτε κανονικά, εξαρτάται όμως που αλληθωρίζουν τα συμφέροντα τους και ποια λιμνάζοντα κεφάλαια, ποιανού αντιπάλου, θέλουν να καταστέψουν.
Η Πράσινη μετάβαση και η μετατροπή των διατροφικών συνηθειών(σε αυτήν ανήκει η εν λόγω μετατροπή των συνηθειών μας) από αυτές που μέχρι πρότινως γνωρίζαμε, πρέπει να αποτελέσει παρελθόν και όσο συντηρείται αυτό το σύστημα που σαπίζει και πλέον έχει ρίξει το βάρος του στις χρηματο-οικονομικές αλχημίες(πότε με χαμηλό και πότε με υψηλό πληθωρισμό, όχι όμως ανεξέλεγκτο), μόνο και μόνο για να συντηρήσουν τα δικά τους λιμνάζοντα κεφάλαια, και να καταπιούν - κατασπαράξουν - καταληστέψουν τα κεφάλαια των από κάτω και των αδύναμων κρίκων στη δική τους ιμπεριαλιστική πυραμίδα, η να επιτεθούν ληστρικά στις δικές τους τάξεις που έχουν την έδρα τους σε εχθρικές επενδυτικά γι αυτούς χώρες.
Μπορεί να είναι όλοι, εναντίον όλων, αλλά ενώνονται πρωτίστως, στο πώς θα φάνε τους λαούς και μιλάμε για τους από πάνω, πάντα μέχρι το μεδούλι και μετά έρχεται ο πόλεμος, ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΑ, μεταξύ τους!!!
Αν υπήρχε η ΕΣΣΔ, τα πράγματα θα ήταν αλλιώς, όπως και ήταν από το 1945 - 1991, όπου μόνο τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα πολεμούσαν τον Ιμπεριαλισμό και τα υπολείμματα της αποικιοκρατίας και ήταν δίκαιοι ταξικοί απελευθερωτικοί πολέμοι, σε αντίθεση με τους άδικους ιμπεριαλιστικούς, από το 1991 και μετά. Σήμερα το κουβάρι στα ιμπεριασλιστικά στρατόπεδα, είναι χωρίς αρχή μέση και τέλος(γι αυτούς που σκέφτονται με την ανόητη και μεταφυσική του Αριστοτελικού και του Καρτεσιανού Ορθολογισμού, οι κοινωνίες και οι οικονομίες, δεν μπορούν να εξηγηθούν με τα μαθηματικά, πολλώ μάλλον με τη στατιστική που δεν είναι επιστήμη, αλλά επιστημονικό εργαλείο), γι αυτό και ο λυσσαλέος πόλεμος στις ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες, ειδικά από τις πάσης φύσης και κάθε λογής Silicon Valley, είναι ολοκληρωτικός.
Οι ταγοί της, οι οποίοι έχουν εξαπλωθεί σα λαίλαπα(και το υπογράφει άνθρωπος της εφαρμοσμένης πληροφορικής αυτό), μαζί με τους υποτακτικούς τους, θεωρούν το ανθρώπινο είδος ένα ατελές μείγμα ικανοτήτων που αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να παράξει μεγάλες ποσότητες ικανής κερδοφορίας. Που τρώει κανονικά άλευρα και όχι άλευρα από έντομα. Που θέλει "να συνεχίζει να έχει το θράσσος" τρώει αλεσμένη χλωρίδα και όχι σόγιας, η γλουτένης(για όλους έχει ο μπαχτσές και για τους vegan και για τους μη, πελάτες είναι όλοι και νομίζουν ότι διαφέρουν και γιατί δλδ να διαφέρουν).
Κατά τους ψηφιακούς Νεοφεουδαλιστές(εμείς τους λέμε Ιμπεριαλιστές-από το ανώτατο και τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού, εξάλλου καπιταλισμός είναι), αυτό το "ατελές" είδος, έχει "ατελή" σκέψη, "ατελή" συμπεριφορά, "ατελείς" ταγούς, που παράγουν "ατελή" κέρδη γι αυτούς που κατέχουν τα μέσα παραγωγής, για την οικονομική εξουσία(την πραγματική δλδ).
Αυτή η "ελίτ"(έτσι την ονομάζουν για χρυσώσουν το χάπι, οι ομογάλακτοι τους καπιτάλες), πλέον είναι από ένα μείγμα των παιδιών των λουλουδιών(οι λεγόμενοι γιάπις στα 90΄ς, ως φορείς της "νέας οικονομίας" ), η κλασική Αστική Τάξη, η αναγεννημένη από τις στάχτες της Αριστοκρατία και διάφοροι ελάχιστοι επιστημονικοί κλάδοι, που υπηρετούν τους παραπάνω και φυσικά θέλουν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση των χαλίφηδων, η έστω να συνυπάρχουν μαζί τους, έστω και σχεδόν ισότιμα.
Να μην ξεχνάμε ότι οι κοινωνική τους κινητικότητα τους έφερε από την μεσαία, ανεξέλεγκτη και μεγάλη διαστρωμάτωση, εκεί που τους έφερε, ως ανέλιξη, ειδικά τους τελευταίους, που ένα μέρος τους αποτελεί μέρος της επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας, ωστόσο γνωρίζουν ότι ο ανελκυστήρας πάει από την ταράτσα, στο υπόγειο με ένα κλικ, η και χωρίς τέτοιο καμία φορά.
Μήπως σας θυμίζουν τίποτα Γιούντερ, Κρικ και Ρόζενμπεργκ, η τίποτα Μουσολίνι όλα τα παραπάνω;
Αν ναι δεν έχετε και τόσο άδικο, γιατί εδώ υπάρχει μια ομάδα από δύο συναρτήσεις, που αποτελούνται από μια μεγάλη συνάρτηση και μια μικρότερη και συγκλίνουν σε αυτό που όλοι κατανούμε, στον επερχόμενο κοινωνικό φασισμό(η Ουκρανοποίηση των κοινωνιών ειδικά στην ΕΕ, τρέχει με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, ο Νετανιάχου σφάζει αβέρτα, κάνοντας μια γενοκτονία, που θυμίζει τον πρόγονο του, τον Ιησού του Ναυή που θαύμαζε ο Χίτλερ.
Η πρώτη είναι αυτή, των τεσσάρων ομόκεντρων κύκλων της ΕΕ που βρίσκουν πολλά κοινά σημεία επαφής, με την ευγονική, που ποτέ δεν σταμάτησε[(ειδικά στην Σουηδία, που απέτυχε ως αποικιοκράτης, ελέω της συντριβής της από τη Ρωσική Αυτοκρατορία, μάλλον ευτυχώς, στον πόλεμο που διεξήχθη μεταξύ αυτής και Ρωσίας από τον Ιούνιο του 1788 έως τον Αύγουστο του 1790), αλλά συνέχιζαν οι γόνοι των δημοκρατικών σε περιφερειακές χώρες όπως η Ουκρανία] και λόγω της πράσινης μετάβασης, με πρώτο τον υιό του κατ΄ όνομα πλέον Πλανητάρχη.
Η Δεύτερη είναι με οριζόντιο άξονα, ένα θεωρητικό μείγμα ανάμεσα στο μεταμοντέρνο, τον ελλιτισμό, τον Αριστοτελικό Δυϊσμό, τον Καρτεσιανό Ιδεαλισμό, τον Βολονταρισμό και τον Αμοραλισμό, και κάθετο άξονα τη διεθνοποίηση των Κεφαλαίων, αλλά με όρους Αριστορατίας.
Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, η ανάδυση του Ναζισμού σε πολιτικό προφίλ, αυτού του τελματωμένου καπιταλισμού, είναι πλέον γεγονός, προετοιμάζοντας τους πολέμους που επέρχονται και θα είναι αποτέλεσμα όλων όσων αναπύξαμε παραπάνω.
Αν δε δει κανείς τον Καπιταλισμό ως τέτοιο, δεν θα κατανοήσει, γιατί η Φρεγάτα του Γερμανικού Πολεμικού Ναυτικού Κατέρριψε UAV Αμερικανών και μάλιστα πανάκριβο, και καθόλου τυχαία. Ούτε, ότι ακόμα είμαστε σε φάση διαμόρφωσης στρατοπέδων ακόμα και μέσα στις δυτικές συμμαχίες, που μάλλον ούτε καν λυκοσυμμαχίες δε μπορούν να είναι σε αυτή τη φάση αποσύνθεσης, όσο κι αν δείχνουν σφρυγηλές κι αυτό είναι το πιο επικίνδυνο της υπόθεσης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ούτε λέπτο, πως στο εσωτερικό τους, υπάρχουν αντιθέσεις επί αντιθέσεων, οι οποίες είναι σε κατάσταση ανελέητης και ανεξέλεγκτης σύγκρουσης, που κανένας δεν ξέρει τι τροπή θα πάρουν τα πράγματα στο μέλλον. Το μόνο σίγουρο είναι, ότι όσο υπάρχει ο γαμημένος ο Καπιταλισμός, η πολεμική του ειρήνη, η οποία θα δίνει για πάντα τη σκυτάλη στον πραγματικό πόλεμο, που μπορεί πλέον να πραγματοποιηθεί από τον οποιοδήποτε στον οποιδήποτε, ανά πάσα ώρα και στιγμή, ειδικά αν στραβώσει η λεγόμενη πράσινη μετάβαση.
Όσο αργεί ο Σοσιαλιστικός τρόπος παραγωγής κι όσο πιστεύει κανείς, ότι χωρίς ριζική ανατροπή του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, θα πετύχει κάτι, θα βρίσκεται συνεχώς στο ίδιο σημείου του Λαβυρίνθου που λέγεται ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΌΣ, τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο.