Σε
ένα τρόπο παραγωγής(που στην προκειμένη
είναι ο ίδιος όσον αφορά τις σχέσεις
παραγωγής), υπάρχουν ο κυρίαρχος τρόπος,
τα υπολείμματα του προηγούμενου και τα
σπέρματα του επόμενου, όμως ο βασικός τρόπος παραγωγής, έχει να κάνει αποκλειστικά με τις κυρίαρχες σχέσεις παραγωγής και αυτό είναι αξίωμα, όσο και αν επηρεάζονται και τα σπέρματα του νεότερου, όσο και από τα υπολείμματα του προηγούμενου.
Σε ένα τρόπο παραγωγής όμως ενίοτε έχουμε αλλαγές στις παραγωγικές δυνάμεις που σημαίνει αποκλειστικά για αλλαγές στις φάσεις του τρόπου παραγωγής που παραμένει ο ίδιος στο σχεσιακό του καθεστώς αλλά συνεχώς ανανεώνεται και αναβαθμίζεται ακόμα και στο ανώτατο επίπεδο του, αλλάζουν τα υποσύνολα του και οι συσχετισμοί, αλλά όχι η βάση του.
Σαφώς και η αλλαγή στις ΗΠΑ, είναι στον ίδιο κορμό του ΚΜΚ(Κρατικού Μονοπωλιακού Καπιταλισμού) που ως τρόπος παραγωγής είναι το ανώτατο ιμπεριαλιστικό στάδιο του, εξάλλου δεν υπάρχει άλλο. Μπορεί ο τρόπος παραγωγής να είναι αυτός ο (ΚΜΚ), ωστόσο αυτό δε σημαίνει ότι οι παραγωγικές δυνάμεις μετασχηματίζονται διαρκώς(άλλες καταστρέφονται και νεότερες γεννιούνται, ενώ άλλες μπαίνουν στο περιθώριο). Όμως το στάδιο καθορίζεται από τον τρόπο παραγωγής, όσες φάσεις και να αλλάξει στην πορεία του, τα πάντα καθορίζονται από το ποσοστό εκμετάλλευσης(που είναι κοινωνικό), το οποίο εν συνεχεία καθορίζει και το ποσοστό κέρδους. Οι συσχετισμοί δυνάμεων τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό ενός τρόπου παραγωγής, αλλά και στο εποικοδόμημα του συνεχώς μετεξελίσσονται πηγαίνοντας, άλλοτε μπροστά και άλλοτε πίσω, με σκοπό την διατήρηση του κυρίαρχου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής όσο το δυνατόν περισσότερο.
Με βάση τα παραπάνω (που δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από μια μαρξιστική – λενινιστική διαλεκτική πάνω στην πολιτική οικονομία του καπιταλισμού), αποδείχνεται ότι μέσα στο ίδιο το (ανώτατο και τελευταίο) στάδιο του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, ενυπάρχουν υποσύνολα που λέγονται φάσεις του τρόπου παραγωγής(το επαναλαμβάνουμε για να γίνει κατανοητό). Εκεί μέσα σε αυτά τα υποσύνολα ανάπτυξης, υποχώρησης του κλπ, οι λεγόμενες φάσεις που ποτέ δεν αναιρούν την εκμεταλλευτική του φύση, (και που δεν αλλάζουν ποτέ οι κυρίαρχες σχέσεις παραγωγής), αλλάζουν όμως ανάλογα τη φάση του ικανού ποσοστού κερδοφορίας οι δυνάμεις παραγωγής. Κι εκεί έχουμε στις φάσεις του κυρίαρχου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, την κυρίαρχη, τα υπολείμματα και τα σπέρματα μιας φάσης παραγωγής να ανταγωνίζονται η μια την άλλη(ες), με σκοπό τις ίδιες δυνατότητες διαιώνισης των σχέσεων παραγωγής απ΄ τον κυρίαρχο καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.
Σε ένα τρόπο παραγωγής όμως ενίοτε έχουμε αλλαγές στις παραγωγικές δυνάμεις που σημαίνει αποκλειστικά για αλλαγές στις φάσεις του τρόπου παραγωγής που παραμένει ο ίδιος στο σχεσιακό του καθεστώς αλλά συνεχώς ανανεώνεται και αναβαθμίζεται ακόμα και στο ανώτατο επίπεδο του, αλλάζουν τα υποσύνολα του και οι συσχετισμοί, αλλά όχι η βάση του.
Σαφώς και η αλλαγή στις ΗΠΑ, είναι στον ίδιο κορμό του ΚΜΚ(Κρατικού Μονοπωλιακού Καπιταλισμού) που ως τρόπος παραγωγής είναι το ανώτατο ιμπεριαλιστικό στάδιο του, εξάλλου δεν υπάρχει άλλο. Μπορεί ο τρόπος παραγωγής να είναι αυτός ο (ΚΜΚ), ωστόσο αυτό δε σημαίνει ότι οι παραγωγικές δυνάμεις μετασχηματίζονται διαρκώς(άλλες καταστρέφονται και νεότερες γεννιούνται, ενώ άλλες μπαίνουν στο περιθώριο). Όμως το στάδιο καθορίζεται από τον τρόπο παραγωγής, όσες φάσεις και να αλλάξει στην πορεία του, τα πάντα καθορίζονται από το ποσοστό εκμετάλλευσης(που είναι κοινωνικό), το οποίο εν συνεχεία καθορίζει και το ποσοστό κέρδους. Οι συσχετισμοί δυνάμεων τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό ενός τρόπου παραγωγής, αλλά και στο εποικοδόμημα του συνεχώς μετεξελίσσονται πηγαίνοντας, άλλοτε μπροστά και άλλοτε πίσω, με σκοπό την διατήρηση του κυρίαρχου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής όσο το δυνατόν περισσότερο.
Με βάση τα παραπάνω (που δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από μια μαρξιστική – λενινιστική διαλεκτική πάνω στην πολιτική οικονομία του καπιταλισμού), αποδείχνεται ότι μέσα στο ίδιο το (ανώτατο και τελευταίο) στάδιο του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, ενυπάρχουν υποσύνολα που λέγονται φάσεις του τρόπου παραγωγής(το επαναλαμβάνουμε για να γίνει κατανοητό). Εκεί μέσα σε αυτά τα υποσύνολα ανάπτυξης, υποχώρησης του κλπ, οι λεγόμενες φάσεις που ποτέ δεν αναιρούν την εκμεταλλευτική του φύση, (και που δεν αλλάζουν ποτέ οι κυρίαρχες σχέσεις παραγωγής), αλλάζουν όμως ανάλογα τη φάση του ικανού ποσοστού κερδοφορίας οι δυνάμεις παραγωγής. Κι εκεί έχουμε στις φάσεις του κυρίαρχου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, την κυρίαρχη, τα υπολείμματα και τα σπέρματα μιας φάσης παραγωγής να ανταγωνίζονται η μια την άλλη(ες), με σκοπό τις ίδιες δυνατότητες διαιώνισης των σχέσεων παραγωγής απ΄ τον κυρίαρχο καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.
Αμερικανικές
εκλογές 2016(η άτυπη συνέχεια ενός εμφυλίου,
και στο βάθος καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις
στα πλαίσια των ενδοιμπεριαλιστικών
αντιθέσεων στο εσωτερικό των ΗΠΑ)
Ο
Αμερικανικός Εμφύλιος 1861-1865 ακόμα και
αν δεν συνεχίζεται έχει τέτοιου είδους
χαρακτηριστικά που ποτέ δεν σταμάτησαν, και στις προεδρικές εκλογές του 2016
αποθεώθηκαν βρίσκοντας πεδίο ορισμού
με άλλους όρους και προϋποθέσεις και
τα πυρά να αλληλοδιασταυρώνονται με
όρους διαδοχικής εναλλαγής, όλοι με
όλους και όλοι εναντίων όλων. Οι
διαδηλώσεις και οι δηλώσεις της Μαντόνα
για το νέο πρόεδρο είναι ενδεικτικές
του τι συμβαίνει και του τι μέλει γενέσθαι
το επόμενο διάστημα.
Οι διαφορές του Τραμπ με την Χίλαρι ξεκινούν απ' την εποχή του αμερικανικού εμφυλίου, μόνο πως τώρα οι Νότιοι πολιτικά& οικονομικά εκφράστηκαν με ψηφοφόρους από τον βορρά που παραδοσιακά είναι Δημοκρατικοί, και οι Βόρειοι πολιτικά &οικονομικά, με ψηφοφόρους του νότου που είναι αυτοί που οι Νεοϋρκέζοι ονομάζουν "αγροίκους" με εκπρόσωπο τον Τραμπ και την παρέα του...
Οι επιχειρηματίες του νότου ενώ στήριξαν τη Χίλαρι και οι ψηφοφόροι του τον Τραμπ, ενώ τα μονοπώλια του βορά ήταν και είναι με τον Τραμπ(βιομηχανικά μονοπώλια), όμως οι ψηφοφόροι του παρέμειναν παραδοσιακά με τη Χίλαρι δηλαδή με το Δημοκρατικό Κόμμα.
Σημεία των καιρών; Αν όχι, σημεία μιας εποχής που τα πάντα χωράνε παντού γιατί ο καπιταλισμός το έχει ανάγκη και σε επίπεδο αναδίπλωσης στο εσωτερικό και χάραξης πορείας στο μέλλον που μετά το 2035 προς τα έξω που είναι αποκλειστικά μόνο το διάστημα και η κατάλληλη προετοιμασία του καθώς και η περίοδος 2017-2025 όπου ο καπιταλισμός(ΚΜΚ), θα επιδιώξει αναδιαρθρώσεις για πιο γρήγορη ανάκαμψη και παραπέρα κύκλιση της κερδοφορίας.
Οι διαφορές του Τραμπ με την Χίλαρι ξεκινούν απ' την εποχή του αμερικανικού εμφυλίου, μόνο πως τώρα οι Νότιοι πολιτικά& οικονομικά εκφράστηκαν με ψηφοφόρους από τον βορρά που παραδοσιακά είναι Δημοκρατικοί, και οι Βόρειοι πολιτικά &οικονομικά, με ψηφοφόρους του νότου που είναι αυτοί που οι Νεοϋρκέζοι ονομάζουν "αγροίκους" με εκπρόσωπο τον Τραμπ και την παρέα του...
Οι επιχειρηματίες του νότου ενώ στήριξαν τη Χίλαρι και οι ψηφοφόροι του τον Τραμπ, ενώ τα μονοπώλια του βορά ήταν και είναι με τον Τραμπ(βιομηχανικά μονοπώλια), όμως οι ψηφοφόροι του παρέμειναν παραδοσιακά με τη Χίλαρι δηλαδή με το Δημοκρατικό Κόμμα.
Σημεία των καιρών; Αν όχι, σημεία μιας εποχής που τα πάντα χωράνε παντού γιατί ο καπιταλισμός το έχει ανάγκη και σε επίπεδο αναδίπλωσης στο εσωτερικό και χάραξης πορείας στο μέλλον που μετά το 2035 προς τα έξω που είναι αποκλειστικά μόνο το διάστημα και η κατάλληλη προετοιμασία του καθώς και η περίοδος 2017-2025 όπου ο καπιταλισμός(ΚΜΚ), θα επιδιώξει αναδιαρθρώσεις για πιο γρήγορη ανάκαμψη και παραπέρα κύκλιση της κερδοφορίας.
Ζούμε
την εποχή που όλα είναι ερμαφρόδιτα και
τα μονοπώλια παίζουν μεγάλη μπάλα,
ειδικά όταν κονταροχτυπιούνται μεταξύ
τους σε τομείς, κλάδους και παραγωγικότητα.
Στον αμερικανικό εμφύλιο οι Νότιοι
υπερασπίζονταν τη φεουδαρχία και οι
Βόρειοι την βιομηχανική καπιταλιστική
ανάπτυξη, ενώ σήμερα τη βιομηχανική
αναβάθμιση υποστήριξαν οι Τραμπ και
Σάντερς(ο ένας απ' τα δεξιά και ο άλλος
απ' τα αριστερά) και τις μονοδιάστατα
Αγροτικοποιημένες μονοπωλιακά ΗΠΑ, η
Χίλαρι, μέσω της Μονσάντο και των
λεγόμενων κλιματικών αλλαγών.
Οι
δε οπαδοί και των τριών υποψηφίων
κοίταγαν και έπαιζαν με το πλαστό δίπολο,
δηλαδή μόνο με το πρόοδος- αντιπρόοδος,
και το σκοταδισμός- φωταδισμός, χωρίς
να ρίξουν καμία ματιά στα προγράμματα
τους που μιλούσαν για καραμπινάτο καπιταλισμό
και οι τρεις, αφήνοντας στο απυρόβλητο
την ουσία... 'Επρεπε να έρθει και στη χώρα
μας το Black Friday για να αποδειχτεί αυτό
που λέμε χρόνια, μας έφτιαξαν ένα κόσμο
τύπου spaggeti western, μόνο πως οι καλοί, οι
κακοί και οι άσχημοι εναλλάσσονται, για
να παραμένει το σενάριο ίδιο....
Οι
"δημοκρατικοί" οπαδοί του Ομπάμα
(ο οποίος είχε Κεϋνσιανικά και Γκορπατσοφικά
χαρακτηριστικά το 2008 δηλαδή στο ξεκίνημα
του, και τα οποία εξαλήφθηκαν σύντομα
λόγω του ότι ήταν με τους δημοκρατικούς
που ελέγχει το ίδρυμα Κλίντον, έκαναν ένα μείγμα που στο τέλος θα διέλυε την Αμερικανική Οικονομία, που εμπεριείχε πολύ μακροοικονομία, όπου όλα χωρούσαν, και ο Κεύνς, και οι ΜΚΟ, και τα ΣΔΙΤ, και η σχολή του Σικάγο, και το μέσοαστικό Χίπστερ του Χόλυγουντ, και το κόψε χρήμα αφειδώς κοκ), ψήφισαν
Χίλαρι και έχοντας πάρει “εντολή” από
τις κατά τόπους ΜΚΟ να δημιουργούν
“απολιτίκ” προβλήματα τύπου
“αγανακτισμένων”, “πορτοκαλί
επαναστάσεων”, ακόμα και της “πλατείας
Μαϊντάν”, με συνθήματα όπως (“ο Τραμπ
είναι σεξιστής” και άλλα αταξικής φύσης
απολιτίκ ευτράπ(γ)ελα), μήπως και τον
“οδηγήσουν” σε παραίτηση.
Καλά δεν πέρασε ποτέ απ΄ την κάρα τους ότι αυτό που τρώνε(και δε μιλάμε για το κουτόχορτο, αυτό πάει σύννεφο) στο τραπέζι τους αποτελεί ζημιά για τη υγεία τους , πως τα μεταλλαγμένα της Monsanto που χρηματοδοτούσαν ανοιχτά (δια των λεγόμενων “κλιματικών αλλαγών”) οι “προοδευτικοί” Δημοκρατικοί τους φτιάχνουν ένα μέλλον χωρίς αύριο;
Καλά δεν πέρασε ποτέ απ΄ την κάρα τους ότι αυτό που τρώνε(και δε μιλάμε για το κουτόχορτο, αυτό πάει σύννεφο) στο τραπέζι τους αποτελεί ζημιά για τη υγεία τους , πως τα μεταλλαγμένα της Monsanto που χρηματοδοτούσαν ανοιχτά (δια των λεγόμενων “κλιματικών αλλαγών”) οι “προοδευτικοί” Δημοκρατικοί τους φτιάχνουν ένα μέλλον χωρίς αύριο;
Εξού
και ο “φεουδαλισμός”(όπως τον ονομάζουν
δυτικοί κοινωνιολόγοι & οικονομολόγοι)
που δεν είναι φεουδαρχία, αλλά μια
μονοπωλιακού καπιταλισμού παραφυάδα
στην υπηρεσία της Monsanto &
της Bayer με σκοπό όλα τα ημιαστικά κέντρα
να γίνουν καλλιεργήσιμη γη εκατομμυρίων
στρεμμάτων και οι κατοικήσιμες περιοχές
να περιοριστούν στα καμία 50ριά τεράστια
αστικά κέντρα σε κάθε πολιτεία και σε
όλο το γεωγραφικό μήκος και πλάτος της
χώρας.
Γι
αυτό και η TTP & TTPIP(CETA)
εξυπηρετούν κύρια, αν όχι
μόνο την βιομηχανική γεωργική παραγωγή
κάτι που φυσικά ο νέος ένοικος του Λευκού
Οίκου θα καταργήσει, αυτές τις ώρες που
διορθώνεται το άρθρο ίσως και να έχει
καταργηθεί με την υπογραφή του παραμένοντας
ανενεργή στα χαρτιά. Δεν είναι καθόλου
τυχαίο ότι παρότι η Κίνα φαίνεται να
είναι ο νέος του αντίπαλος(συμπαίχτης
κανονικός θα είναι ακόμη και θα παραμείνει
μέχρι να σβήσει ο ήλιος), το πρώτο μέτρο
που θα έπαιρνε θα ήταν η κατάργηση της
πρώτης βάζοντας την Κίνα στη ζώνη
ελεύθερου εμπορίου ως αντάλλαγμα το
αποτράβηγμα της βιομηχανικής παραγωγής
από εκεί, όχι όμως των εργοστάσιων που
θα κλείσει εκεί, αλλά θα γίνουν κινεζικά,
απορροφώντας τα κινεζικοί κολοσσοί. Τα
πραγματικά προβλήματα του Τραμπ είναι
η Ιαπωνία, Ν. Κορεα, Γερμανία, Γαλλία, Βαλτικές χώρες, Ουκρανία και Πολωνία καθώς και οι
Σκανδιναβικές χώρες μαζί με το συνολικό
Οικοδόμημα της ΕΕ που θέλει άρον άρον να απεμπλακεί από τη σχέση του με όλες τις παραπάνω για διαφορετικούς λόγους προφανώς.
Οι
ψηφοφόροι της Κλίντον αν σκεφτούν και
αναλογιστούν ότι επί προεδρίας του
πρώτου “νέγρου” προέδρου είχαμε
ταυτόχρονα εφτά με οχτώ συνεχόμενους
πολέμους [που πολλοί συνδέονται με το
παραμύθι της Αραβικής Άνοιξης), σε
πραγματικό χρόνο και παράλληλα, είτε
άμεσα, είτε έμμεσα(είναι γνωστό τοις
πάσι ότι το “προοδευτικό” ίδρυμα
Κλίντον χρηματοδοτούσε μέσω ΜΚΟ πολλές
απ΄ τις οργανώσεις που δημιουργούσαν
εσωτερικά προβλήματα σε χώρες που
ενδιαφέρονταν τα μονοπώλια που υπηρετούσε
αυτό(το ίδρυμα Κλίντον δηλαδλη)], οργανώσεις
που κατά βάση ήταν οι ναζιστές όπως στην
Ουκρανία, η τα τσιράκια των υπερσουνιτών
της Σ. Αραβίας και του Κατάρ(σε Νιγηρία,
Λιβύη, Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Υεμένη,
Σομαλία), τις περισσότερες δολοφονίες
νέγρων, από τον κρατικό μηχανισμό και
πως η κυβέρνηση του εν λόγω έκανε πάνω
από 2.000.000 απελάσεις Μεξικανών...Τα περί
τοίχους και ρατσισμού του Τραμπ, ας τα
δουν στην 8ετία 2008-2016 που όμοια “πογκρόμ”
σε αφροαμερικανούς και σε τέτοιου είδους
συμβάντα είχαμε να δούμε από το μακρινό
1961...
Ευρωατλαντικοί
“Εταίροι”ζεσουάδες κλπ παρατρεχάμενοι,
τα “γατόνια” της ΕΕ και ο λοιπός κόσμος
Αρχικά
έπεσαν απ' τα σύννεφα διάφοροι
Ευρώ-Ενωσιολάγνοι δημοσιολόγοι, αρχικά όταν βγήκε ο
Τραμπ και όταν ορκίστηκε τις προάλλες, αυτοί που ποτέ σε κανένα αντιλαϊκό
μέτρο εις βάρος των ίδιων των λαών των
χωρών - μελών της ΕΕ, δεν σήκωσαν ανάστημα εναντίον της, αυτοί που λάνσαραν την ΕΕ ως θέματοφύλακα των "δημοκρατικών" δικαιωμάτων. Αυτοί που με όρους αναγεννησιακής
πραγματικότητας(λες και είμαστε στο
μεσαίωνα) αποθέωσαν τον ευρωλιγουρισμό και το
buisiness as usual, λες και δεν το περιμένανε ως γεγονός και τώρα είναι στις πλατείες και στα
τουϊτερ γράφοντας κάθε λογής
αντιεπιστημονική μπουρδολογία για τον
“σεξιστή” Τραμπ...
Σιγά που θα παρέμενε ο καπιταλισμός(στον ΚΜΚ στην τελευταία και ανώτατη βαθμίδα του),στην δύση της εποχής της πληροφορίας το 2017 δηλαδή, χωρίς να λαμβάνει υπόψιν του την επερχόμενη εποχή της εικονικής πραγματικότητας και την αμέσως επόμενη την εποχή του διαστήματος.
Αν ακόμα ζούσαμε στο 2001-2012, και συνέχιζε ο καπιταλισμός αυτή τη ρώτα, πως θα μπορούσε έστω και αναιμικά να ξεστοκάρει τα λιμνάζοντα κεφάλαια, προϊόντα, εργατικό δυναμικό και υπηρεσίες με φιλελεύθερους όρους τύπου Άνταμ Σμιθ, Ροβεσπιέρου, Ντιντερό και φαντασιώσεις λίγο Γαλλικής Επανάστασης, λίγο Δημοκρατικού Σοσιαλισμού της Φρανκφούρτης στον 21ο αιώνα και στους καιρούς που είναι προς στιγμής των τεράτων.....
Για τους Ζεσουάδες που μας έβαζαν γαλλικές σημαίες πέρσι, καλό θα ήταν λοιπόν να δουν ποιος ενισχύει την "τρομοκρατία", η σύμμαχος μας στο ΝΑΤΟ, τα τσογλάνια του Ολάντ, που είναι τα ίδια και χειρότερα με αυτά του Σοϊμπλε, τρέχουν γιατί τρέμουν μη και χάσουν (που τον χάσουν νομοτελειακά) το Λίβανο που ήταν ανέκαθεν επαρχία της Συρίας...
Κατάλαβαν τίποτα τα γατάκια της ΕΕ και της ξεπερασμένης σοσιαλδημοκρατίας με όρους σχολής του Σικάγο γιατί ήρθε με φόρα ο μεγιστάνας, και ακόμα δεν το πήραν η δε θέλουν να το πάρουν χαμπάρι; Βασικά δεν το πήρε χαμπάρι η συντριπτική πλειοψηφία του κοσμάκη στις ίδιες τις ΗΠΑ, που άγεται και φέρεται με όρους ΜΜΕ(εξαπάτησης) - (εξάρτησης) σε μερίδες κεφαλαίου και μονοπωλίων που αρέσκονται δηλαδή εξυπηρετούνται με την ύπαρξη της προηγούμενης φάσης ανάπτυξης του ΚΜΚ και αδυνατούν να κατανοήσουν τι έρχεται. Ακόμα και αυτοί που τον ψήφισαν δεν κατάλαβαν τι έκαναν γιατί πολύ απλά ο Τράμπ δεν εκφράζει το νότο και τους ψηφοφόρους του, αλλά τα αμερικάνικα μονοπώλια του βιομηχανικού Βορά, της τεχνολογικής και βιομηχανικής έρευνας της Β.Α ακτής και τη Σίλικον Βάλει μαζί με όλη την δυτική ακτή σύσσωμη και αδιαίρετη και φυσικά τη NASA. Εδώ όμως είναι και η αντίθεση, τα μονοπώλια των εκεί περιοχών και Πολιτειών ήταν μαζί του, όπως και οι χρηματοδότες του, ωστόσο στους ψηφοφόρους εκεί ήταν με μεγάλη διαφορά δεύτερος και καταϊδρωμένος, ήταν οι περιοχές που κατά βάση έχασε.
Σιγά που θα παρέμενε ο καπιταλισμός(στον ΚΜΚ στην τελευταία και ανώτατη βαθμίδα του),στην δύση της εποχής της πληροφορίας το 2017 δηλαδή, χωρίς να λαμβάνει υπόψιν του την επερχόμενη εποχή της εικονικής πραγματικότητας και την αμέσως επόμενη την εποχή του διαστήματος.
Αν ακόμα ζούσαμε στο 2001-2012, και συνέχιζε ο καπιταλισμός αυτή τη ρώτα, πως θα μπορούσε έστω και αναιμικά να ξεστοκάρει τα λιμνάζοντα κεφάλαια, προϊόντα, εργατικό δυναμικό και υπηρεσίες με φιλελεύθερους όρους τύπου Άνταμ Σμιθ, Ροβεσπιέρου, Ντιντερό και φαντασιώσεις λίγο Γαλλικής Επανάστασης, λίγο Δημοκρατικού Σοσιαλισμού της Φρανκφούρτης στον 21ο αιώνα και στους καιρούς που είναι προς στιγμής των τεράτων.....
Για τους Ζεσουάδες που μας έβαζαν γαλλικές σημαίες πέρσι, καλό θα ήταν λοιπόν να δουν ποιος ενισχύει την "τρομοκρατία", η σύμμαχος μας στο ΝΑΤΟ, τα τσογλάνια του Ολάντ, που είναι τα ίδια και χειρότερα με αυτά του Σοϊμπλε, τρέχουν γιατί τρέμουν μη και χάσουν (που τον χάσουν νομοτελειακά) το Λίβανο που ήταν ανέκαθεν επαρχία της Συρίας...
Κατάλαβαν τίποτα τα γατάκια της ΕΕ και της ξεπερασμένης σοσιαλδημοκρατίας με όρους σχολής του Σικάγο γιατί ήρθε με φόρα ο μεγιστάνας, και ακόμα δεν το πήραν η δε θέλουν να το πάρουν χαμπάρι; Βασικά δεν το πήρε χαμπάρι η συντριπτική πλειοψηφία του κοσμάκη στις ίδιες τις ΗΠΑ, που άγεται και φέρεται με όρους ΜΜΕ(εξαπάτησης) - (εξάρτησης) σε μερίδες κεφαλαίου και μονοπωλίων που αρέσκονται δηλαδή εξυπηρετούνται με την ύπαρξη της προηγούμενης φάσης ανάπτυξης του ΚΜΚ και αδυνατούν να κατανοήσουν τι έρχεται. Ακόμα και αυτοί που τον ψήφισαν δεν κατάλαβαν τι έκαναν γιατί πολύ απλά ο Τράμπ δεν εκφράζει το νότο και τους ψηφοφόρους του, αλλά τα αμερικάνικα μονοπώλια του βιομηχανικού Βορά, της τεχνολογικής και βιομηχανικής έρευνας της Β.Α ακτής και τη Σίλικον Βάλει μαζί με όλη την δυτική ακτή σύσσωμη και αδιαίρετη και φυσικά τη NASA. Εδώ όμως είναι και η αντίθεση, τα μονοπώλια των εκεί περιοχών και Πολιτειών ήταν μαζί του, όπως και οι χρηματοδότες του, ωστόσο στους ψηφοφόρους εκεί ήταν με μεγάλη διαφορά δεύτερος και καταϊδρωμένος, ήταν οι περιοχές που κατά βάση έχασε.
Φόβος
παγωμάρα πρεμούρα και συγκρατημένο
τρέμολο σε Βερολίνο, Παρίσι, Μαδρίτη,
Τόκιο και Σεούλ, συγκρατημένη αισιοδοξία
σε Ρώμη(αφού η FIAT εδώ
και 3,5 χρόνια έχει πάει στο χρεοκοπημένο
Ντιτρόιτ, περιμένοντας ανταλλάγματα),
αναμονή και σκεπτικισμός σε Πόλη του
Μεξικό, Οτάβα, Άγκυρα, Πεκίνο Τεχεράνη
και σύσσωμη την Ν.Α. Ασία, ανακατωσούρα
στις ηγεμονίες του Περσικού Κόλπου και
πανηγύρια σε Βελιγράδι, Μόσχα, Μινσκ,
Ν. Δεχλί, Βαγδάτη, Δαμασκό, Τελ Αβίβ και
Λονδίνο, αδιαφορία σε Μπραζίλια, Μπουένος
Αϊρες, Μπογκοτά, Μοντεβίδεο, Σαντιάγο,
Καράκας, Κέιπ Τάουν, Λουάντα, Κάιρο και
παγερή αδιαφορία σε Αβάνα και Πιον
Γιάγκ.
Υπολόγιζαν
χωρίς τον ξενοδόχο.
Μ΄
αυτά και μ΄
αυτά το 2017 ξεκίνησε με τον Τραμπ,που δεν
μπήκε για να γίνει λαγός στη θέση του
λαγού, αλλά πρωταγωνιστής απ΄τα τέλη
του 2015 και τώρα τρέχουν ΕΕ, Γερμανία,
Ιαπωνία και Ν. Κορέα γιατί η Χίλαρι είναι
ακόμα στις φαντασιώσεις του 1998 για τη
νέα Μέση Ανατολή, όταν τρέχουν ζητήματα
που αφορούν την επόμενη και τις μεθεπόμενες
δεκαετίες. Δεν μπορείς να είσαι η
ατμομηχανή του καπιταλισμού και να
έχεις αφήσει την βιομηχανία του
διαστήματος όπως ήταν το 1988, αφού στη
ΝΑΣΑ, από τότε έκλεισε η στρόφιγγα από
την ομοσπονδιακή κυβέρνηση και αυτός
ήταν και ο βασικός λόγος της συνεργασίας
ΗΠΑ-Ρωσίας αφού απ΄ το Καζακστάν και με
τη βοήθεια της Ροσκόσμος, που δε θα
οδηγούσε ποτέ τους δυο σε ανοιχτό πόλεμο
ακόμα και αν οι περιορισμοί στην Ρωσία
επιτείνονταν λόγω Χίλαρι.
Δεν είμαστε οπαδοί ούτε του Πούτιν, ούτε και της καπιταλιστικής Ρωσίας(που είναι ντε γιούρε αντίπαλοι), ωστόσο σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής συνεχίζει για άλλους λόγους την πολιτική του Αντρέι Γκρομίκο(μοντέλο Γκρομίκο) και όχι φυσικά για την εργατική τάξη και το λαό, αλλά για την αστική τάξη της Ρωσίας. Και εδώ η Ζαχάροβα έχει δίκιο, ο Ομπάμα ήταν μαζί με τον Κλίντον ήταν μακράν οι χειρότεροι πρόεδροι των ΗΠΑ και οι πιο ερασιτέχνες(με εμμονές και πλήρη άγνοια της Εξωτερικής πολιτικής που είναι οικονομία δηλαδή έκφραση συμφερόντων ταν αμερικανικών μονοπωλίων), με μεγάλη διαφορά από όλους τους άλλους, ακόμα και απ' αυτόν τον "απίθανο" Ρ. Ρέιγκαν....
Δεν είμαστε οπαδοί ούτε του Πούτιν, ούτε και της καπιταλιστικής Ρωσίας(που είναι ντε γιούρε αντίπαλοι), ωστόσο σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής συνεχίζει για άλλους λόγους την πολιτική του Αντρέι Γκρομίκο(μοντέλο Γκρομίκο) και όχι φυσικά για την εργατική τάξη και το λαό, αλλά για την αστική τάξη της Ρωσίας. Και εδώ η Ζαχάροβα έχει δίκιο, ο Ομπάμα ήταν μαζί με τον Κλίντον ήταν μακράν οι χειρότεροι πρόεδροι των ΗΠΑ και οι πιο ερασιτέχνες(με εμμονές και πλήρη άγνοια της Εξωτερικής πολιτικής που είναι οικονομία δηλαδή έκφραση συμφερόντων ταν αμερικανικών μονοπωλίων), με μεγάλη διαφορά από όλους τους άλλους, ακόμα και απ' αυτόν τον "απίθανο" Ρ. Ρέιγκαν....
Να
θυμίσουμε ότι ο Αντρέι Γκρομίκο είναι
ο μετά τον Μολότοφ ο πιο δημοφιλής ΥΠ
ΕΞ και ένα απ΄ τα πιο δυνατά χαρτιά της
σοβιετικής διπλωματίας, θεωρείτε ακόμα
και σήμερα ο πατέρας της Ρωσικής
διπλωματίας και είναι ένα απ΄ τα
μεγαλύτερα κεφάλαια στις πολιτικές
επιστήμες και ειδικά στις διεθνείς
σχέσεις.
Τα
παραμύθια περί ακροδεξιάς και οι νέες
συμμαχίες
Επειδή
γνωρίζουμε και αγαπάμε πολύ καλά όλες
τις λαότητες που ζουν στις ΗΠΑ(αυτό
ονομάζεται αμερικανικό έθνος), έχουμε
να σας πούμε αυτό!!!
Μαζί με τους Ρώσους και τους Κινέζους, είναι μακράν ότι πιο προοδευτικό υπάρχει αυτή τη στιγμή στην υφήλιο....
Καμία σχέση με το τίποτα με μπόλικο καθόλου της ΕΕ και τον απώτατο απόπατο της.
Είναι καιρός να τελειώνουμε με το αποπροσανατολιστικό παραμυθάκι "Αμερικανάκια" , που και πιο δημοκρατική αντίληψη έχουν και πιο μεγάλο δείκτη ευφυίας και οι εργάτες τους έχουν μεγάλη αγωνιστική παράδοση και ταξικότατη αντίληψη!!! Εξαιρούνται οι δικοί μας οι Ελληνοαμερικάνοι που στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι μικροαστοί και Χ.Ο, σκοτάδι σκέτο δλδ που αρέσκονται να μιλούν για τα λεφτά τους και μέμφονται τους άλλους για ψύλλου πήδημα!!!
Στις ΗΠΑ δε θα ευδοκιμήσει ποτέ ούτε φασισμός, ούτε φιλελευθερισμός, εξάλλου ούτε ο Τραμπ είναι κάτι τέτοιο, εξάλλου είναι ευρωπαϊκής φύσης δημιουργήματα και μόνο σε αυτήν μπορούν να εκτυλιχθούν!!!
Κανείς λαός δεν πάει στα ακροδεξιά από μόνος του, ούτε είναι φασίστας για τον ίδιο λόγο, αξιοποιούν μικροαστικές μερίδες του δια του φόβου και κομμάτια από αυτές που πάνω στην μικροαστική τους απελπισία είναι ικανές να φάνε και ίδιες τις σάρκες τους. Όσο υπάρχει καπιταλισμός, θα υπάρχουν και οι πολιτικές δυνάμεις που πρέπει να βάλουν μερικούς χρήσιμους ηλίθιους μπροστά ενόψει πολέμου μέσα στην ΕΕ, ειδικά τώρα που προδιαγράφεται και το τέλος της!!!
Επειδή πολύ κουβέντα γίνεται για ακροδεξιούς τάχα μου δήθεν εκπροσώπους όπως τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ, η κουβέντα ξεκίνησε από την εποχή του Μακ Άρθυ, ενώ αξιοποιήθηκε δια των Ρέιγκαν και της Θάτσερ.
Η σοσιαλδημοκρατία και ο πάσης φύσης οπορτουνιστής, μετατρέπει τον κάθε γραφικό με μια μονοκονδυλιά σε ακροδεξιό και φασίστα και τελειώσαμε. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Ας τα βάλουμε σε μια σειρά και ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματα του... Κατ' εμάς ο Τραμπ δεν είναι ούτε φασίστας, ούτε ακροδεξιός, ούτε μεσοδεξιός, ούτε τίποτα απ΄ όλα αυτά μιας και δεν τον αφορά τίποτα άλλο απ' την κερδοφορία των ομίλων του και των ομίλων που υπηρετεί, ο Ομπάμα δηλαδή δεν έκανε εκτοπίσεις, η δεν είχε βάλει ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα ανάμεσα σε Μεξικό και ΗΠΑ;
Ιδεολογικός και πολιτικός φασισμός μια ευρωπαϊκή συνταγή.
Ο ιδεολογικός και πολιτικός φασισμός και ο ιδεολογικός και πολιτικός ναζισμός είναι ευρωπαϊκά κινήματα που τελείωσαν το 1945, σε αντίθεση με τον κοινωνικό φασισμό που είναι ακόμα εδώ με πολλές αντιφάσεις και μείγματα που όμως δεν μπορούν να του αποδώσουν αυτοτελή κινηματικά χαρακτηριστικά.
Ο φασισμός και ό ναζισμός ως κοινωνικοπολιτικά κινήματα ξεκίνησαν από σοσιαλδημοκρατική αφετηρία και αφορούσαν την ατομικού τύπου περιουσιακή ιδιοσυγκρασία του μικροαστού, μεσοαστού που πήρε τοπικιστικά η φυλετικά, η πατριωτικά, ακόμη και κοσμοπολίτικα χαρακτηριστικά με τη μορφή δυσεντερικού αυτισμού. Εξέφρασε μαζικά τα εν' λόγω στρώματα που απρόσκοπτα ήθελαν να προασπίσουν κέρδη και μόνο κέρδη εντός του χώρου που έμαθαν να ζουν, χωρίς να τα αφορά πως αυτά θα έβγαιναν, με αίμα, η με ανθρώπινα κρεματόρια τύπου σαπωνοποιίας. Δεν τα αφορούσε δε αν χρηματοδοτούνταν ανοιχτά απ΄τα μονοπώλια και ασχέτως αν για τον ιδεολογικό και πολιτικό φασισμό και η εργατική τάξη και η αστική είναι εχθροί, ενώ δεν θεωρούν τον εαυτό τους τάξη ενώ δεν είναι!!!
Οι δικτατορίες τύπου μπανανίας, όπως η δικιά μας του 1967 και όλες όσες προέκυψαν στην κεντρική και λατινική Αμερική ήταν καθιέρωσης του τότε Αμερικανικού Ιμπεριαλισμού με όρους σχολής του Σικάγο.
Απ τη δεκαετία του 1987-1997 όλοι όσοι ήταν ενάντια στην σοσιαλδημοκρατία και το δημοκρατικό σοσιαλισμό(σχολή της Φρανκφούρτης), ονομάζονταν φασίστες, ακροδεξιοί κλπ και η λογική αυτή έρχονταν απ΄ τα Γκορμπατσοφικά επιτελεία αρχικά και αυτά του ιδρύματος Κλίντον αργότερα. Κήρυτταν τον πόλεμο στην βιομηχανική παραγωγή, αποθέωναν τις κλιματικές αλλαγές, τον βεγκανισμό(να θυμίσουμε όμως ότι ο Χίτλερ ήταν βεγκανιστής), το Χιπστερ τις ΜΚΟ, τα ΣΔΙΤ, την Φιλανθρωπία, τη ζωοφιλία, την Οικολογία(Οικοβλακεία), την αυτοδιαχείριση και τα λοιπά αταξικά και ανύπαρκτα "μεταμοντέρνα".
Δεν υπάρχουν πολλοί σοβαροί φασίστες σήμερα, και όσοι υπάρχουν είναι τύπου Πέπε Γκρίλο(εκφράζοντας τον κοινωνικό φασισμό), τύπου NPD στη Γερμανία, αυτά του Βιζενγκράντ, όσο για τους δικούς μας γραφικούς της Χ.Αυγής, αυτοί εξωραΐζουν μόνιμα και σταθερά το ΣΥΡΙΖΑ. γιατί η λεγόμενη ακροδεξιά, όπως και "νεοφιλελευθερισμός" είναι όροι που δεν υπάρχουν σε καμία σοβαρή βιβλιογραφία στις πολιτικές επιστήμες.
Η δε Λεπέν είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα έκφρασης του Γαλλικού Σωβινισμού που είναι αστική και όχι μικροαστική ιδιοσυγκρασία και δεν είναι φασισμός. Η προώθηση του Φασισμού δια της δυσφήμησης του(που είναι και η καλύτερη διαφήμιση του), είναι δημιούργημα αυτών των αντικομμουνιστών που αποθέωσαν τον γαλλικό Μάη του 1968, αλλά βομβάρδιζαν τη Γιουγκοσλαβία το 1999. Η κουβέντα είναι πολύ μεγάλη και κατά την γνώμη μας μόνο έτσι η ίδια μπορεί να μπει στην πραγματική της διάσταση, όλα τα άλλα ρίχνουν νερό στο μύλο της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας που έχει και μπόλικο αριστερισμό δεξιάς και αριστερής απόκλισης και που ρίχνει ερωτικές ματιές στα φασιστοειδή της Χ. Αυγής εδώ και πολλά χρόνια.
Μαζί με τους Ρώσους και τους Κινέζους, είναι μακράν ότι πιο προοδευτικό υπάρχει αυτή τη στιγμή στην υφήλιο....
Καμία σχέση με το τίποτα με μπόλικο καθόλου της ΕΕ και τον απώτατο απόπατο της.
Είναι καιρός να τελειώνουμε με το αποπροσανατολιστικό παραμυθάκι "Αμερικανάκια" , που και πιο δημοκρατική αντίληψη έχουν και πιο μεγάλο δείκτη ευφυίας και οι εργάτες τους έχουν μεγάλη αγωνιστική παράδοση και ταξικότατη αντίληψη!!! Εξαιρούνται οι δικοί μας οι Ελληνοαμερικάνοι που στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι μικροαστοί και Χ.Ο, σκοτάδι σκέτο δλδ που αρέσκονται να μιλούν για τα λεφτά τους και μέμφονται τους άλλους για ψύλλου πήδημα!!!
Στις ΗΠΑ δε θα ευδοκιμήσει ποτέ ούτε φασισμός, ούτε φιλελευθερισμός, εξάλλου ούτε ο Τραμπ είναι κάτι τέτοιο, εξάλλου είναι ευρωπαϊκής φύσης δημιουργήματα και μόνο σε αυτήν μπορούν να εκτυλιχθούν!!!
Κανείς λαός δεν πάει στα ακροδεξιά από μόνος του, ούτε είναι φασίστας για τον ίδιο λόγο, αξιοποιούν μικροαστικές μερίδες του δια του φόβου και κομμάτια από αυτές που πάνω στην μικροαστική τους απελπισία είναι ικανές να φάνε και ίδιες τις σάρκες τους. Όσο υπάρχει καπιταλισμός, θα υπάρχουν και οι πολιτικές δυνάμεις που πρέπει να βάλουν μερικούς χρήσιμους ηλίθιους μπροστά ενόψει πολέμου μέσα στην ΕΕ, ειδικά τώρα που προδιαγράφεται και το τέλος της!!!
Επειδή πολύ κουβέντα γίνεται για ακροδεξιούς τάχα μου δήθεν εκπροσώπους όπως τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ, η κουβέντα ξεκίνησε από την εποχή του Μακ Άρθυ, ενώ αξιοποιήθηκε δια των Ρέιγκαν και της Θάτσερ.
Η σοσιαλδημοκρατία και ο πάσης φύσης οπορτουνιστής, μετατρέπει τον κάθε γραφικό με μια μονοκονδυλιά σε ακροδεξιό και φασίστα και τελειώσαμε. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Ας τα βάλουμε σε μια σειρά και ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματα του... Κατ' εμάς ο Τραμπ δεν είναι ούτε φασίστας, ούτε ακροδεξιός, ούτε μεσοδεξιός, ούτε τίποτα απ΄ όλα αυτά μιας και δεν τον αφορά τίποτα άλλο απ' την κερδοφορία των ομίλων του και των ομίλων που υπηρετεί, ο Ομπάμα δηλαδή δεν έκανε εκτοπίσεις, η δεν είχε βάλει ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα ανάμεσα σε Μεξικό και ΗΠΑ;
Ιδεολογικός και πολιτικός φασισμός μια ευρωπαϊκή συνταγή.
Ο ιδεολογικός και πολιτικός φασισμός και ο ιδεολογικός και πολιτικός ναζισμός είναι ευρωπαϊκά κινήματα που τελείωσαν το 1945, σε αντίθεση με τον κοινωνικό φασισμό που είναι ακόμα εδώ με πολλές αντιφάσεις και μείγματα που όμως δεν μπορούν να του αποδώσουν αυτοτελή κινηματικά χαρακτηριστικά.
Ο φασισμός και ό ναζισμός ως κοινωνικοπολιτικά κινήματα ξεκίνησαν από σοσιαλδημοκρατική αφετηρία και αφορούσαν την ατομικού τύπου περιουσιακή ιδιοσυγκρασία του μικροαστού, μεσοαστού που πήρε τοπικιστικά η φυλετικά, η πατριωτικά, ακόμη και κοσμοπολίτικα χαρακτηριστικά με τη μορφή δυσεντερικού αυτισμού. Εξέφρασε μαζικά τα εν' λόγω στρώματα που απρόσκοπτα ήθελαν να προασπίσουν κέρδη και μόνο κέρδη εντός του χώρου που έμαθαν να ζουν, χωρίς να τα αφορά πως αυτά θα έβγαιναν, με αίμα, η με ανθρώπινα κρεματόρια τύπου σαπωνοποιίας. Δεν τα αφορούσε δε αν χρηματοδοτούνταν ανοιχτά απ΄τα μονοπώλια και ασχέτως αν για τον ιδεολογικό και πολιτικό φασισμό και η εργατική τάξη και η αστική είναι εχθροί, ενώ δεν θεωρούν τον εαυτό τους τάξη ενώ δεν είναι!!!
Οι δικτατορίες τύπου μπανανίας, όπως η δικιά μας του 1967 και όλες όσες προέκυψαν στην κεντρική και λατινική Αμερική ήταν καθιέρωσης του τότε Αμερικανικού Ιμπεριαλισμού με όρους σχολής του Σικάγο.
Απ τη δεκαετία του 1987-1997 όλοι όσοι ήταν ενάντια στην σοσιαλδημοκρατία και το δημοκρατικό σοσιαλισμό(σχολή της Φρανκφούρτης), ονομάζονταν φασίστες, ακροδεξιοί κλπ και η λογική αυτή έρχονταν απ΄ τα Γκορμπατσοφικά επιτελεία αρχικά και αυτά του ιδρύματος Κλίντον αργότερα. Κήρυτταν τον πόλεμο στην βιομηχανική παραγωγή, αποθέωναν τις κλιματικές αλλαγές, τον βεγκανισμό(να θυμίσουμε όμως ότι ο Χίτλερ ήταν βεγκανιστής), το Χιπστερ τις ΜΚΟ, τα ΣΔΙΤ, την Φιλανθρωπία, τη ζωοφιλία, την Οικολογία(Οικοβλακεία), την αυτοδιαχείριση και τα λοιπά αταξικά και ανύπαρκτα "μεταμοντέρνα".
Δεν υπάρχουν πολλοί σοβαροί φασίστες σήμερα, και όσοι υπάρχουν είναι τύπου Πέπε Γκρίλο(εκφράζοντας τον κοινωνικό φασισμό), τύπου NPD στη Γερμανία, αυτά του Βιζενγκράντ, όσο για τους δικούς μας γραφικούς της Χ.Αυγής, αυτοί εξωραΐζουν μόνιμα και σταθερά το ΣΥΡΙΖΑ. γιατί η λεγόμενη ακροδεξιά, όπως και "νεοφιλελευθερισμός" είναι όροι που δεν υπάρχουν σε καμία σοβαρή βιβλιογραφία στις πολιτικές επιστήμες.
Η δε Λεπέν είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα έκφρασης του Γαλλικού Σωβινισμού που είναι αστική και όχι μικροαστική ιδιοσυγκρασία και δεν είναι φασισμός. Η προώθηση του Φασισμού δια της δυσφήμησης του(που είναι και η καλύτερη διαφήμιση του), είναι δημιούργημα αυτών των αντικομμουνιστών που αποθέωσαν τον γαλλικό Μάη του 1968, αλλά βομβάρδιζαν τη Γιουγκοσλαβία το 1999. Η κουβέντα είναι πολύ μεγάλη και κατά την γνώμη μας μόνο έτσι η ίδια μπορεί να μπει στην πραγματική της διάσταση, όλα τα άλλα ρίχνουν νερό στο μύλο της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας που έχει και μπόλικο αριστερισμό δεξιάς και αριστερής απόκλισης και που ρίχνει ερωτικές ματιές στα φασιστοειδή της Χ. Αυγής εδώ και πολλά χρόνια.